Onze laatste paar uren in Myanmar. Een zeer dubbel land voor ons. Héél véél armoede maar ook luxe resorts. Straten vegen, vuilbakken ledigen maar tegelijkertijd heel veel plastic overal, verbranden en zeer vervuilende stromen. Mensen lachen terug naar jou maar proberen soms je op te lichten. Of het boomende toerisme verbetering gaat brengen, valt nog af re wachten. We checken uit, geven onze laatste kyat uit. Met de taxi naar de luchthaven. Grote bouwwerken ter uitbreiding. Myanmar is duidelijk zich aan het klaarmaken voor meer toerisme. Overal vlot door : security, immigratie. Op het gemak naar de gate. Een intercom laat ons weten dat de vlucht een halfuur vertraging heeft. Het is uiteindelijk 45'. Vliegtuigen als Ryanair : weinig beenruimte, alles bijbetalen. Voor een vlucht van 1u30 allemaal niet zo erg. Relatief vlotte vlucht. We moeten uitchecken, bagage halen, opnieuw inchecken, door security en immigratie. Ondanks het vroege uur was waarschijnlijk al een lange dag voor de bedienden. Een snak en een beet krijgen we als we navragen hoe het zit met het visum. Tot 30 dagen heb je geen nodig maar we willen het checken voor de zekerheid. Niet nodig dus. Terug de ganse procedure doorlopen dus. Deze keer wel een op tijd vlucht. 1u, terug vlotte vlucht. We landen in Chiang Mai. Bagage ophalen, geld pinnen. We schuiven aan in een rij voor de taxi's. Voor ons staat een jonge vrouw. We vragen waar ze naartoe moet en of ze een taxi wil delen. Brigitta is haar naam (roepnaam Lee), ze komt uit Luzern Zwitserland. Ze is ook al een tijdje aan het reizen. De taxi zet ons af op een centraal punt. We nemen afscheid. Wij verblijven in The Living Place 3 hostel, zij ietsje verder. Een typische backpackers hostel. Hangjongeren, wannabe hippies. Onze kamer is basis, klein, geen uitspattingen. Het gezamenlijk sanitair idem. Alles geeft een beetje een verouderde indruk. Maar het is relatief goedkoop, je moet dan geen al té hoge verwachtingen hebben. We sturen een berichtje naar Lee, of we samen iets eten deze avond. Ok. We spreken af bij een vegetarisch restaurant. Een beetje van alles, teveel om op te noemen. Maar ontzettend lekker. En super gezond. Nadien gaan we samen nog iets drinken. We hebben een superleuke avond. We praten heel wat, over werken, het leven, reizen. Lee was hoofd van een school voor speciaal onderwijs. Maar door bezuinigingen werd de school gesloten. Ze vond het nu het ideale moment voor een lange reis. Ondertussen solliciteerde ze via Skype en heeft ze een nieuwe job, hetzelfde maar met betere voorwaarden. Iedereen is blijkbaar zoekende op zijn manier. Binnen een paar dagen huurt ze een wagen en wil ze rondtrekken. Als we willen, mogen we mee. Kosten delen voor iedereen. Het klinkt wel goed. Aangezien we nog geen plannen hebben voor de volgende dagen, weken happen we toe. Tot ergens de 2de, 3de week van januari gaan we samen op pad. Lee gaat eerst nog op een 3 daagse trekking. Wij willen ook zo iets doen maar de trip die zij gaat doen vinden we niet zo leuk. We spreken af om samen kerst te vieren. Daarna zullen we tezamen met de auto op pad gaan. Iets na middernacht nemen we afscheid, elk naar zijn hostel.

Geschreven door Waarzijnwenu