Het kan slechter. Ontbijten buiten op een houten terras, stilte en met het zonnetje dat door de bomen breekt. We gaan niet klagen. We rijden naar het hoofdkwartier van het park. Onze vriend van gisteravond is terug present. Met een even grote glimlach. We laten helmen en vesten achter bij hem in zijn bureau en gaan naar de waterval. 200m stappen. Een heel mooi natuurpark hier. De waterval is matig groot maar wel heel mooi. Het park zelf wordt smetteloos onderhouden. Een aantal mensen zijn bezig de grindpaden te vegen. De kampeerplaats idem. Als we terug zijn in het bureau vragen we of we de uiterst noorderlijke wegen mogen nemen. Er wordt afgeraden daar te komen wegens te gevaarlijk, door kans op schermutselingen tussen Thaise en Birmese soldaten. De éne in het bureau zegt geen probleem, de andere zegt vermijden, met een schiet pose erbij. We zien wel als het zover is. We vertrekken. Een bosrijke omgeving. Ondanks de zon is het tussen de bomen, in de schaduw toch frisjes op de motor. Een mooie rechte weg. Titi wil de motor wel eens proberen. Zonder passagier. Ik laat haar rijden en stap op mijn gemak de weg verder af. Een local op een scooter rijdt voorbij. Hij stopt, begint iets te zeggen. Hij denkt dat mijn motor ergens staat met pech en wil me wel meenemen. Niettegenstaande de scooter volgepakt is. Ik probeer hem uit te leggen dat er geen probleem is. Handen en voeten zijn nodig om hem duidelijk te maken dat er geen probleem is. Met een lach vertrekt hij. In het noorden zijn mensen ongelooflijk vriendelijk en hulpvaardig. We rijden meer en meer richting de grens met Myanmar. Dat vertaalt zich in meer checkpoints met soldaten. Onze tactiek werkt. Ietsje voor we moeten stoppen, open ik de helm. Ik lach naar de soldaten. Bijna altijd krijgen we direct een doorrij signaal. Bijna niemand namelijk, spreekt Engels. Op de top van een berg is er een kampeerplaats. Tenten om te huren staan er vrij dicht op elkaar. De meeste niet in al te beste staat. De huurprijs is bijna dezelfde als die van ons cottage gisteren. Je krijgt er natuurlijk een prachtig panorama bij. En een fris windje. Voor de Thai lijkt het wel putje winter. Bij 23℃ in de schaduw poseren ze voor de camera, gekleed in dikke trui, sjaal, handschoenen en oorverwarmer. Misschien moeten we hen eens meenemen op wintersport en laten voelen wat echte winter is. We rijden verder. De dagelijkse taferelen. Vergezichten om U tegen te zeggen. Wegen om je vingers bij af te likken. Maar wel voor de gevorderde asfaltvreter. Één weg gooit zich met steile percentages naar beneden, daarbij maken de haarspeldbochten grotere krullen in de weg dan een krultang in lang haar. Opperste concentratie gevraagd maar wel super leuk. Op het einde van het bergbaantje stoppen we bij één van de vele eetstalletjes. Een iets meer afgelegen kraampje. Een vriendelijke jongen neemt onze bestelling op. Een noedelsoepje met groenten en water voor geen geld. Je krijgt er een leuk terrasje en mooi uitzicht erbij. Bij een volgend checkpoint vragen we terug aan een aantal soldaten of we veilig verder kunnen. No problem. Nu maken wij een schiet pose en vragen of daar geen gevaar voor is. De soldaten lachen, knikken van nee. We geven de motor de sporen en vervolgen onze weg. Iets beter kilometers maken dan deze voormiddag. Toen deden we 2u over 39km. Wegens steile slingerende bergwegen én de mooie omgeving. Een iets grotere weg brengt ons in Fang, een groter stadje. Niet zo'n aangename dus verspillen we hier niet te veel tijd. We bezoeken een tempel waar de grootste teak houten boeddha van Thailand ligt. Op dezelfde site staat een nieuw standbeeld voor wat waarschijnlijk een bekende of belangrijke monnik was. 2 jonge monniken zitten aan een tafel. Info vragen aan hen is geen optie wegens geen Engels. We rijden een klein stukje via de hoofdweg, nemen terug een kleinere zijweg. Veel aangenamer en rustiger rijden. Op een schoolplein is er een feestje aan de gang. Luide muziek, meisjes dansen. Een oud vrouwtje van de Akha stam ontsnapt niet aan ons oog. De motor in de remmen, Titi springt eraf, fototoestel in schietpositie. Voor het oudje geen probleem, een fotosessie mag. Het laatste stuk van deze weg is terug volop genieten, de motor van de ene naar de andere bocht werpen. We komen aan in Mae Suai. Tijd om een slaapplaats te zoeken. We nemen een zijstraat, altijd beter om iets leuks en goedkoop te vinden. Hier is echter niets te vinden. We vragen aan een jonge vrouw of zij iets weet. Ze raadt een resort aan, maar zegt er direct bij dat het duurder is. Op een kaartje duidt ze aan waar het is. Er staat nog een guesthouse op, daar weet ze niet van. In een volgend dorpje kent ze nog een guesthouse. Ze belt er naar toe, het is dezelfde prijs als de vorige dagen. Voor we daarheen rijden, eerst datgene in dit stadje eens bekijken. Ze hebben kamers maar bijna dubbele prijs. We willen een iets lagere prijs geven, voor een kamer zonder airco. Het meisje is star, wil geen toegeving doen. Dan verdient ze maar niets, we rijden naar het andere dorp. 4km, dus niet de andere kant van de wereld. Wel voor jullie natuurlijk, niet voor ons. We zoeken een beetje naar de straat. Langs de hoofdweg staan aan elke zijstraat politieagenten. Er is vast en zeker iets te doen. We vragen aan hen de weg. Én waarvoor al de commotie is. Op het eerste krijgen we een antwoord, op het tweede enkel een "ik begrijp U niet" glimlach. We zien het gebouw van ver staan. Roze, felgroene kleuren verraden het Phuangphet guesthouse. We bekijken de kamer. Alles vrij nieuw, heel groot, piekfijn in orde, zelfs een terras. We boeken ze. Een vriendelijk mevrouwtje maakt de papieren in orde. Wij keren terug naar Mae Suai, gaan naar de markt op zoek naar iets om te eten. Er is namelijk geen enkel restaurant te vinden. Op de markt verkopen ze fruit. En kippenbil, kippesaté, dumplings. Met sticky rijst en iets van kool. We kopen een beetje van elk en eten het ter plaatse op. Niet hét beste eten ooit, noch de mooiste plaats om het op te eten. In een nabijgelegen kleine supermarktje kopen we een paar dingen voor morgenochtend. We keren terug naar onze plek uit een sprookjesboek. Ik blijf deze nacht wakker voor de fee.

Geschreven door Waarzijnwenu