Terug een vroege ochtend. Wekker om 6u, ontbijt om 6u30.
We gaan voor gezond: havermout met fruit.
We moeten zo vroeg op want we gaan ATV'en. All Terrain Vehicle= nen quad.
Om 7u30 moeten we al aan het kantoor zijn, da's zo'n 15min rijden.
We zijn deze nacht allebei wakker geworden van de gietende regen. De dakbedekking bestaat hier meestal uit golfplaten, veel gekletter dus.
Als we gaan ontbijten is er nog steeds een klein beetje regen. Het moest er ooit eens van komen dat we een activiteit gaan doen in de regen.
We zijn de enige in het kantoor in het centrum van Quepos. De dame vertelt ons dat we straks opgehaald worden door een minibusje om naar de vertrekplaats te rijden.
Wat ook gebeurt.
In het busje zitten nog 10 andere die gaan meerijden, allemaal Amerikanen. Veel lawaai en yeah en ....
Het is zo'n 20min rijden naar het vertrekpunt.
Dat ligt temidden in een palmbomen bos. 45 hectaren palmbomen die palmolie leveren voor de keuken, de cosmetica, de industrie. Veel toepassingen dus.
Onze gids Oscar komt duidelijk voor zijn mening uit. Dat het hard werken is voor een laag loon. En gevaarlijk.
De palmvruchten hangen hoog in de bomen, moeten met een lange stok geoogst worden.
Tezamen met de vrucht komen ook allerlei spinnen naar beneden, oa. Tarantulas. En schorpioenen. Die zijn gevaarlijk voor de arbeiders. Maar die spinnen etc. trekken ratten aan, die lusten die wel.
En die ratten trekken dan op hun beurt slangen aan. Ook die kunnen gevaarlijk zijn voor de werkers. Dus niet zo'n goede job.
We komen aan. Elk past een helm, krijgt uitleg over hoe die ATV rijdt.
We doen een proefrondje op het afgesloten domein, wanneer dit lukt vertrekken we voor een rit van een goede 3u30.
Vrij snel rijden we tussen de palmbomen, door diepe plassen. Die regen van deze nacht was dan toch nog goed voor iets.
Door een rivierbedding. Titi rijdt voor mij, het gegil blijft vandaag binnensmonds.
Het is een beetje wennen in het begin, zeker voor ons die gewend zijn om met een gewone motorfiets te rijden. Gas geven is met de duim en niet met de hand. Enkel een handrem en geen voetrem.
4 wielen en geen 2 dus ietsje anders je gewicht gebruiken.
Maar de fun is er niet minder om.
Temeer omdat, sinds we vertrokken uit het stadje, de regen is opgehouden en de zon van de partij is. De regenjas mag dan toch in de rugzak blijven, voorlopig toch.
Na ongeveer anderhalf uur rijden komen we aan bij het natuurpark The Rainmaker. Da's een onderdeel van het park Manuel Antonio. Eén van de vele nationale parken.
We doen een korte hike tot aan een waterval. We kunnen er zwemmen. Of dat is toch wat er ons gezegd werd alvorens te vertrekken.
Blijkt dat het een scheet in een fles is. Een relatief kleine katarata, net diep genoeg om pootje te baden.
Doet ook wel deugd want veel regen deze nacht betekent nu, zoals zo dikwijls, een heel hoge vochtigheidsgraad. Zweten dus.
Het is meer een korte wandeling dan een hike.
Afgesloten met een bewoner van het regenwoud die we tot nu toe nog niet zagen: een kleine zwart-rood-gele slang.
Schoon dingske.
Tot één van de Amerikanen ons vertelt dat het over een koraalslang gaat. Een zeer giftige slang. Klein maar dodelijk. Toch maar beter een stapje achteruit zetten.
We komen terug bij de parking waar we de ATV achter lieten. Een stuk ananas en een koekje moet onze eerste honger stillen.
We hebben nog zo'n 45min te rijden tot we weer aan het vertrekpunt komen. Terug door de palmbomen, door het stroompje, langs paden. Leuk rijden.
Eens aangekomen wacht ons de lunch. Een heel mooi bordje met rijst en kip, een mini pastaslaatje, bonen en bakbanaan. De firma doet echt wel zijn best om zijn klanten te verwennen.
Een busritje van een 20min terug tot aan het kantoor, we mogen als eerste uitstappen. Oef, 2 zeer luidruchtige ADHD kinderen mogen we achterlaten.
Wij gaan voor een koffie. In een kleine koffiebranderij in het centrum kopen we 2 koffie's om mee te nemen.
We zitten aan de kust, een dijk met bankjes lijkt ons de ideale plaats om die te nuttigen.
Zicht op het water, pelikanen, reigers, gieren, eenden. Veel bekijks.
Maar ook op de rotsen net voor ons is er van alles te zien. Meer bepaald tientallen leguanen, in alle afmetingen en kleuren.
Mannetjes en vrouwtjes. Dat er erotiek in de lucht hangt, zie je wanneer de mannetjes een soort paringsdans doen. De kop uitgestrekt naar achter om de vrouwtjes te imponeren.
Weinig succesvol, het vrouwtje zet het op een lopen. Straks ook eens proberen, de deur gaat wel eerst op slot.
We wandelen een beetje rond in Quepos, een gezellige drukte voor een middagje. Een beetje kleinigheden shoppen.
Mijn was ophalen. Alles is fris gewassen.
Oscar, de gids, toonde ik mijn beten. Het "mysterie" is opgeklaard: mijn beten zijn afkomstig van vuurmieren. Agressieve beestjes volgens Oscar.
Straks de valies eens grondig doorzoeken op zoek naar die f....ers.
Wanneer we het stadje verlaten gaan we inkopen doen in een vrij grote supermarkt. Voedingswaren, TV's, een apotheek, allerlei materiaal. Een beetje de Costa Ricaanse GB.
Voor ons enkel wat fruit en drank, non-alcoholisch voor alle duidelijkheid.
Ons hotel heeft een zwembad, tijd om daar wat tijd door te brengen.
De zon heeft zich weggestoken achter grijze wolken maar de temperatuur is nog een aangename 27° dus de afkoeling zal deugd doen.
Wanneer we bij het zwembad komen, zijn medewerkers van het hotel bezig met een hogedrukreiniger de omranding proper te maken. Met redelijk wat lawaai.
Het zwembad is in principe gesloten maar voor ons willen ze het wel openen. En of het niet stoort dat ze blijven verder werken, ze hebben nog 20 à 30 min werk.
Zolang wij mogen zwemmen nemen we het maar voor lief.
Ze zijn redelijk van hun woord. Iets langer dan dat halfuur maar nooit storend en 100x verontschuldigend.
Wanneer zij weg zijn, komt er een andere kaper op de kust. De grijze wolken brengen regen. Maar we zijn toch al nat, de temperatuur van het water is nog steeds meer dan aangenaam dus de nattigheid van boven uit deert ons niet. De zomer is er nog niet volledig.
Tot ongeveer 17u. Genoeg geweekt, tijd voor een echte douche en op zoek naar een plaats om te eten.
Titi vindt De La Finca. Een kleinschalig restaurantje waar men kookt met producten van hun eigen boerderij. Heeft een heel hoge rating dus zou zeer goed moeten zijn.
Maar op dit moment zou het ook zeer druk zijn. We zien wel, we wagen onze kans. Hemdje terug aan en we zijn weg.
De hoofdbaan af, een vrij klein straatje inrijden.
Als we er voorbij rijden zien we dat er niemand zit. Normaal gezien zeggen we dan "we zijn weg, als er niemand zit zal het wel niet goed zijn".
Een beetje tegen onze principes in gaan we toch daar eten.
Gelukkig. We krijgen waarschijnlijk het beste eten dat we tot nu toe al aten. Geserveerd door de Midden Amerikaanse reïncarnatie van George Michael.
Guitige wangen, een kruisje als oorbel. I want your sex as food.
Een paar mensen zijn er ondertussen bij gekomen, een Uber Eats haalt een klaargemaakte maaltijd op. Dan toch niet zo slecht als eerst gedacht.
Soms eens niet teveel nadenken en meer doen.

Geschreven door Waarzijnwenu