Geen ontbijt in het hotel. We kochten een paar dingen voor ontbijt. We vragen warm water aan de receptie. No, no. No hab. Ik haal er Google Translate bij. Ok, hier is warm water. We kunnen onze koffie toch al oplossen. We stippelen de route uit voor vandaag. Ik vraag, terug aan de receptie, pen en papier. No no. No hab. Ik kijk achter de desk en zie een klein notitieboekje liggen. Daar een velletje papier uit. Ok. Geduld kweken, noemen ze dat. We starten de route. Op notities en kaart. We rijden 5', vinden niet direct de weg. Ik kijk op Here.map, een offline navigatie app (dank U Lenny). We rijden de verkeerde richting uit. Omkeren en op geleide van de app vinden we onze weg. Een paar kleinere wegen brengen ons op een grote baan. Geen ontkomen aan. Zo snel mogelijk hier vandaan want deze wegen zijn levensgevaarlijk door het rijgedrag van de Thai. We vinden onze kleinere wegen. Slingerend tussen vooral landbouwgebied. Rijst, teak, koffie, ananas. Een beetje van alles wordt hier geteeld. Er is een grote bedrijvigheid op de velden. Of het land aan het bewerken of resten van gewassen aan het branden. Het is rustig rijden hier, eigenlijk een beetje te vergelijken met bij ons, wij hebben echter geen bergen op de achtergrond. Verlaten op een rechte weg staat een koffiehuis/bakkerij. We stoppen. Alles is relatief. Het deel van de koffie klopt. De bakkerij beperkt zich tot 4 stukken kaastaart. Daarvoor is het een beetje te vroeg, het is nog maar 11u30. We rijden een klein uurtje verder. In een heel klein dorpje zoeken we iets om te eten. Één eethuis. Enkele locals zitten aan tafels. We bestellen iets dmv het woordenboek in de lonely planet. We krijgen een lekkere noedelsoep met papaya salade. 2x voor 2,5. Pun en Pon, de uitbaters, zijn héél vriendelijke mensen. Ze proberen met ons te praten, helaas. Een foto kan wel, dat kan zonder woorden. Kleine baantjes verder, weinig over te vertellen. Leuk mooi rijden. We stoppen in een klein dorpje om iets fris te kopen. Een lokale markt verkoopt vooral eten. Van alles. Fruit, vlees, vis, exotische dingen zoals kikkers, alen. We bedanken en vervolgen onze weg. Terug stukken grote baan. Uitkijken dus. Eens terug weg van hier is het meer ontspannen rijden. Langs een stroom komen we aan in Phayao. Een stadje aan een meer. Op zoek naar accommodatie. We stoppen langs de kant van de weg, kijken op de kaart. Een politieagent op een scooter, mét kind, vraagt wat we zoeken. Iets om te slapen? Volg mij. Hij rijdt voor tot aan het meer en toont ons een paar hotels. We doen navraag. Veel te duur voor ons. We rijden rond, vragen bij enkele een prijs. Aan de hogere kant. Tot we een zijstraat nemen en een steriel hotel zien, het Anchisa hotel. Zij hebben een kamer voor ongeveer dezelfde prijs als de vorige dagen. Met het grote verschil dat deze kamer kraaknet is én de grootte van een balzaal is. Verkocht. Een supervriendelijke mevrouw checkt ons in. Een beetje op adem komen en op zoek naar iets om te eten. Het is een kleine wandeling tot het centrum. Een godsgeschenk, er is een grote avondmarkt. Allemaal eetkraampjes. We lopen op en af. Een beetje van alles. We eten tapas op straat. We komen misschien gierig over maar het kost 2x niets en het is superlekker dus waarom niet. En vriendelijke mensen er bovenop. We wandelen tot aan het meer. Hier is het vrij doods, nog een geluk dat we niet hier overnachten. De avondmarkt die hier staat is triestig, leeg. Enkel een paar louche bars zorgen voor animatie. Wij vervolgen onze wandeling tot terug aan het hotel. We zitten hier goed(koop).

Geschreven door Waarzijnwenu