Vandaag scheiden onze wegen, een beetje;
Terwijl Titi tijdens de voormiddag gaat duiken, doe ik een beetje administratie.
Het verhaaltje afwerken, een mail versturen betreffende de huurwagen.
Iets na de middag is Titi terug, kan ze nog lunchen. We zijn klaar om te vertrekken.
We moeten terug een groot stuk slechte weg doen, met vele stenen, putten en sleuven.
De auto heeft 2 dagen mogen rusten, idem voor de band.
Op het eerste gezicht geen leegloper.
Je hebt altijd het gevoel als je terugkeert van ergens dat het sneller gaat, dit hebben we nu ook.
De weg lijkt ook minder slecht dan op de heenweg, alles went waarschijnlijk.
Na ongeveer een 30km komen we terug op het asfalt. We kunnen terug normale snelheden halen.
Veel auto's komen ons tegemoet, het zal blijkbaar een druk weekend worden in Corcovado.
Ons hotel was volledig volzet voor de volgende dagen, toerisme in eigen land.
We moeten terug voorbij de garage waar onze band is hersteld, bij Alberto.
We moeten er toch tanken, snel eens goeiedag zeggen.
Hij is in de garage aan het werk als we bij hem aankomen. Hij herkent ons direct en reageert met een grote glimlach.
We feliciteren hem met het goede werk dat hij leverde, de band heeft de beproeving doorstaan. Een nog bredere glimlach.
Een kleine misvatting. We dachten dat hij Alberto heet, blijkt nu dat het Leo is.
We bedanken hem nogmaals en hervatten onze rit.
Eerst in het tankstation nog iets halen om te eten, iets kleins.
Iets dat het midden houdt tussen een broodje en een cake, veel keuze is er niet.
Wat ook kan gezegd worden van de smaak, niet het allerbeste dat we al aten.
We willen het land doorkruisen van West naar Oost. Het enige probleem is dat er geen doorsteek is over de bergen, je moet er rond rijden.
We moeten dus een heel stuk terug om dan pas naar Oost te kunnen rijden.
Er is ook maar 1 weg, druk bereden. We zijn niet meer gewend om veel verkeer tegen te komen, toch wel wennen. Een goede test voor volgende week, al een klein beetje aanpassen aan de drukke Belgische wegen.
Nog iets waar we alvast aan kunnen wennen: het gure weer. Donkergrijze hemel, veel wolken, regen. De airco in de auto mag al iets minder, de buitentemperatuur is al gezakt tot 25°.
We gaan proberen om al een redelijk stuk te rijden, ook al is dat in het donker. De wegen zijn goed, soms zelfs met straatverlichting. Een gemiddelde van 80km/u kunnen we wel aan.
Tijdens het rijden verleggen we voortdurend ons eindpunt, het zal San Isidro worden. De GPS zegt dat we rond 18u aankomen, een mooi uur.
Terwijl ik rij, zoekt Titi een slaapplaats. Het moet niet té fancy zijn, het is toch maar om je hoofd neer te leggen. Morgenochtend willen we ook op tijd vertrekken, dan wacht terug een flinke rit. Waarschijnlijk een uur of 6 rijden.
Ze vindt iets in San Isidro. Niet té duur, niet té ver weg van de hoofdbaan, volgens de foto's zeker OK.
Als we aankomen bij het ingegeven adres, lijkt het wel of we een standplaats voor vrachtwagens oprijden.
Een omheind gebouw met bordje Casa Eva. Dat is inderdaad de plaats waar we moeten zijn.
Geen bel, niks. Enkel een bordje met een telefoonnummer. Waarop we inbellen maar geen reactie.
Net als we willen vertrekken, komt er een jongeman aangestapt. Hij opent het hekken en wil wegstappen.
Blijkt dat hij ook gewoon een gast is. De eigenaar woont ietsje verder, de jongen toont ons het huis waar we moeten aankloppen.
2 mannen komen naar buiten, Minus en Manfredo.
Het huis is van Manfredo, hij neemt ons mee naar de omheinde woning.
Er is zeker plaats genoeg, enkel die ene jongen en nog een Duits koppel.
Hij toont ons de kamer, daarna de keuken, een zithoek, andere kamers.
Rustig aan Manfredo, we willen enkel een kamer voor de nacht, we willen niet het gehele huis kopen.
De kamer is zeer basic maar een goed bed, een eigen badkamer met douche.
Een dozijn muggen (Ai neje) en een dode kakkerlak moeten we er wel bijnemen.
Maar zoals gezegd, het moet niet té chique zijn. Missie geslaagd.
Al zijn de foto's die we zagen op internet net ietsje anders dan de werkelijkheid, mooier voorgesteld dan hoe het echt is.
De kakkerlak is al dood, de muggen volgen.
We mogen de auto achter een afgesloten hek parkeren, die staat zeker veilig voor de nacht. Al moeten we volgens Minus ons geen zorgen maken, het is een superveilige stad.
Vandaar dat er verschillende camera's rond het huis hangen, dat elk huis in de buurt een hoge metalen omheining heeft.
Eerst snel iets eten.
Het is al een iets grotere stad, keuze genoeg.
En dichtbij. Een goede pizzeria ligt op 500m afstand, ideaal.
Eens aangekomen lijkt het zelfs een vrij gezellige plaats te zijn. En zeer druk bezocht.
Een menukaart die leest als een roman, wij gaan voor pizza, raar in een pizzeria. Alhoewel. Je kan er allerhande gerechten krijgen. Van vlees, vis, pasta tot zelfs sushi.
2 mooie lekkere pizza's worden gebracht, ietsje té groot voor een normale mens. Maar super verzorgd. Met vriendelijke bediening van een rustige patron.
Geen plek meer voor een dessertje, daarvoor was die pizza net iets té groot.
100m verder is er een supermarkt, we halen nog iets voor ontbijt. De scherpe prijs van de overnachting liet geen ruimte meer voor ontbijt incluis.
Wat yoghurt, melk, fruit. Meer moet dat niet zijn.
500m terug stappen, onze villa wacht al op ons.
Weeral een paar muggen een kopje kleiner maken, benieuwd hoe mijn lichaam er morgenochtend zal uit zien.
Douchen, ook een onderneming.
Warm water wordt geleverd door een soort weerstand bovenop de kraan.
Titi doucht eerst, enkel koud water. Het is zo'n plaats, we moesten die toch eenmaal tegenkomen.
Wanneer ik douche, lekker warm water. De kraan mag niet té ver open staan, anders kan de weerstand niet volgen.
Goed, onze intentie was om niet teveel geld uit te geven aan onze overnachting. Gewoon hoofd neerleggen en slapen.
Doelstelling 1 is alvast gelukt, hopelijk de 2de ook.

Geschreven door Waarzijnwenu