Vroege ochtend. Snel ontbijt en te voet naar de ferry terminal. Te voet want al ons Koreaans geld is op. Een groot half uur stappen, gepakt met de rugzakken. Gelukkig is het nog niet te warm maar zweten doen we toch. Inchecken aan de balie. Dankzij onze Nederlandse vriendin Eliza hebben we een vliegticket om Japan te verlaten dus geen gezever. Door de security. Mijn swiss zakmes in mijn trekkersrugzak is geen probleem zolang ik heb niet gebruik op de boot. Boarden. 2 niveaus, wij zitten bovenaan. Niet dat het veel verschil uitmaakt. Ietsje voor 9u zijn we weg. Ons geliefd Zuid-Korea verlaten met een escorte op de kade : medewerkers van de maatschappij wuiven ons uit. Grappig. Een security procedure zoals in het vliegtuig. Een stewardess komt rond om te zien of we onze gordel aan hebben. Op een tv scherm wordt een ganse uitleg gegeven over nooduitgangen, over reddingsvesten. Het is mooi weer, een nagenoeg spiegelgladde zee dus het zal een vlotte overvaart worden. Wat het ook is. Nog geen 3u later meren we aan in Fukuoka. We zetten onze eerste stappen op Japans grondgebied. Grenscontrole. Titi door zonder problemen. Bij mij worden de pieren uit mijn neus gevraagd. Van waar ik kom, hoelang ik blijf, met hoeveel ik reis, of ik met de fiets rondreis, waar ik overnacht, hoe ik van het één naar het andere reis, wanneer ik Japan verlaat, hoe, welke vliegmaatschappij, vluchtnummer. Nog juist niet hoeveel percent ik haalde op mijn schoolrapport van het lager middelbaar onderwijs. Soit, ik slaagde blijkbaar met glans wanneer na de vingerscan en de foto mag ik door. In de terminal geld afhalen uit de ATM machine. Dat was althans de bedoeling. Geen te vinden aldaar. Enkel geld wisselen kan. Zullen wel moeten als we onze bus willen betalen. Beetje dollars gewisseld. De bus op. Ietsje anders dan bij ons. Opstappen via de middendeur en ticket nemen. Afstappen vooraan en gepast betalen aan de chauffeur. Deze laatste zit bijna de ganse rit via microfoon op monotone toon van alles te zeggen. We vermoeden "volgende afstap is die, daar...". Misschien een eerste kennismaking met Japan : buschauffeurs, taxichauffeurs dragen een pet en witte handschoenen. Binnen een goede maand zullen we kunnen zeggen of dit de standaard is. Via de wegbeschrijving van de hostel deze vlot gevonden. Nana is dit keer de receptioniste van dienst. Vlot, goed Engels. Als we vragen naar de bezetting van de kamers, geen verandering. Dwz, één bed op een mix dorm (slaapzaal) en één bed op een vrouwen dorm. Ik stel voor aan Nana dat ik het bed op de vrouwen dorm neem. OK zegt ze, tot het te goede doordringt en begint te lachen. Ik kon maar proberen. Ik dus een bed in de mix, Titi bij de dames. We zien morgen wel of we goed sliepen. Nana boekt ondertussen van alles voor ons. Een hostel in en een busticket naar Hiroshima. Het grote voordeel van slapen in hostels. Zij kunnen van alles voor je regelen. Wij gaan iets eten. Ramen : soepje met udonnoedels en ei/champignons voor Titi. Ik met kuit van kabeljauw. Goede lichte kost. De zaak moet zeer gekend zijn want ze staan tot buiten aan te schuiven. Én geen foto's binnen. We bezoeken de Kushida tempel met Torri of schrijn. Zeer verzorgd en sereen. Daarna gaan we naar het busstation onze tickets halen. Groot en verschillende etages met winkels, kleine eethuisjes. Onze tickets krijgen we van een lichtjes gestresseerde jongen, en een stagair. Met een aantal buigingen er bovenop. Maar alles vlot geregeld. We komen ook onze eerste meisjes in kimono tegen. Iets zegt me dat het niet de laatste keer zal zijn. Met de metro terug richting centrum. We stappen af en komen in een mega ondergronds netwerk terecht. De veldstraat in Gent x 100 en dan ondergronds. Winkels, restaurants, supermarkten, boekenwinkels. Noem maar op. Je kan er bij manier van spreken dagen rondlopen. Wij plannen een uurtje. Dit is echter buiten de "100 Yen(¥) winkel" gerekend. Alles in die winkel dus voor 0,75€. Thuis jogt Titi, hier is het een marathon lopen aan een moordend tempo. Temperen is de boodschap. Maar ook wel wat prullaria en zelfs nuttige dingen kopen. Houder voor kabel van mp3-oortjes, bril + etui, wasnet voor lingerie, oogmasker. Een kinderhand is rap gevuld. De maag zegt dat het tijd is om ook eens aan haar te denken. Japan = sushi. De hostel gaf een adres voor de beste sushi van Fukuoka. Dat moeten we natuurlijk checken. Op een lijst aanduiden dewelke en hoeveel stuks. Is inderdaad niet te versmaden. Verse plakken vis op een beetje rijst. Zalm, makreel, paling, tonijn. Alles smelt op de tong. Eerst kennismaking met de Japanse sushi is een voltreffer. Arigato. In de hostel socializen met een meid uit Hongkong, verhaaltje schrijven en slapen. Voor de verandering morgen eens vroeg op, terug een bus te halen.

Geschreven door Waarzijnwenu