Een nieuw verhaal, we hebben de nacht overleefd.
Geen onverwachte duik in het meer, geen onzachte kennismaking met de huisjes.
Ik een paar keer wakker van de forse wind, Titi pas deze morgen wakker door de wekker.
Ze denkt er zelfs over om zo'n Bobil aan te kopen en die op de oprit te zetten als slaapkamer wegens zeer goede nachtrust. We zullen zien.
De dag zet alleszins beter in dan het einde van de vorige. Nog wel bewolking maar de zon heeft al zin om door de wolken te piepen. Ontbijten met zo'n schitterend panoramisch uitzicht, daar zouden we elke dag voor tekenen. Wel in de camper want de thermometer duidt maar 7° aan.
Na het ontbijt Bobil terug met beide voeten op de grond zetten, op 5' zijn we ingeladen.
We keren terug naar het uitkijkpunt dat we gisteren passeerden. Nu een open zicht op de bergpas die we gisterenavond op reden. Een schoon slingerbaantje, het zou ook niet misstaan als motortrip. Misschien de volgende keer, alhoewel, zoals we nu reizen is het wel heel comfortabel. Alles bij de hand, regen deert ons niet, geen gezoek naar een hotel of B&B.
Den 13 rijden we verder af noordwaarts. De monden vallen open van verbazing over de schoonheid die we hier nog aantreffen. Deze natuurpracht kennen we niet meer in België, misschien qua kleurenpracht de Ardennen in de herfst. Als we ons vergissen, corrigeer gerust.
Wat we wel met grote zekerheid durven zeggen is dat er véél minder bebouwing is dan bij ons. Veel landbouwbedrijven tekenen de weg. Schapen en koeien.
Iets voorbij halfweg stoppen we aan een parking in een bosje. Een wandelpad leidt naar Likholefossen. Een beetje een rare naam voor een waterval. Het doet me eerder denken aan een bepaalde daad bij een bepaald soort dieren.
Vanuit het startpunt kan je in 2 richtingen wandelen, zelfs tot 13 km ver. Wij houden het bij een halfuur, genoeg om de benen eens uit te strekken. Ooit als we eens heel veel tijd hebben trekken we er meer tijd voor uit.
We vervolgen onze weg richting Viksdalen. Opnieuw maar één zinnetje dat ik te horen krijg : maar allé, zo schoon.
Een klein bergbaantje brengt ons naar de top van een berg die een Fjord omsluit. Vergezichten om van te smullen, immense schoonheid. We worden verwend.
Sprakeloosheid lag op de punt van mijn tong maar wie Titi kent, weet dat dat daar dan ook blijft liggen. De mute knop heb ik na al die jaren nog steeds niet gevonden.
Iets na de middag stoppen we om te tanken, flinke dieselprijs die 1,7€/L.
Aanpalend aan het tankstation is een Spar, ideaal om nog wat proviand in te slaan aangezien we de smaak van wildkamperen te pakken hebben.
Lokale kaas, vlees, groenten, niet nader te vernoemen knabbelingen. Bonnetjes goed bijhouden. Het verhuurbedrijf gaf ons de tip om dat te doen. Eens terug in België zorgen zij voor het nodige zodat wij de BTW kunnen terugkrijgen. Reizen en "geld verdienen", wij zeggen ja.
Als we terug op ons eigen willen zijn deze avond dan moet ons verswatertank bijgevuld worden.
Navraag in het tankstation stuurt ons een 5 tal km verderop. Daar zou een plaats zijn waar gratis je vuil water kan lozen en vers water bijvullen. We vinden de plaats maar van vers water geen spoor.
Dan maar terugkeren. We zijn 2 borden voorbij gereden van campings, misschien willen zij ons helpen.
Camping 1 : gesloten, terug open in april 2022.
Camping 2 : niemand te horen of te zien, alles lijkt ook verlaten maar er is wel een kraan met vers drinkbaar water. We trekken ons stoute schoenen aan en tanken Bobil vol met vers water. Duurt 5', slang terug inladen en wegwezen. Bedankt nobele onbekende.
De weg leidt ons terug langs een meertje, we volgen de contouren van het water. Een smal baantje, net genoeg voor 1 voertuig. Om de zoveel meter is er een uitwijkstrook, da's nodig als er een tegenligger komt. Hoffelijkheid is hier nog een must in het verkeer als je niet constant spiegels wil vervangen aan je wagen.
Het einde van de weg brengt ons naar alweer een hoogtepunt. Voor ons zien we de Briksdalsbreen gletsjer opduiken. Eigenlijk de Briksdals want breen is Noors voor gletsjer. Doeme, een nieuwe prijsvraag weggegeven.
Volgens de reisgids is die in de laatste tig jaren redelijk kleiner geworden, opwarming van de aarde weet je wel. Greta's waarschuwingen ten spijt.
Wij zien hem nog duidelijk voor ons tevoorschijn komen. Blijft indrukwekkend om zo iets te zien, ook al is hij nog een eindje verwijderd.
Ons plan is een klein baantje te nemen tot aan de voet van de breen, daar terug een leuk plekje te zoeken om ons te settelen. We moeten rijden tot letterlijk het einde van deze wereld, niks dat leuk genoeg is voor de nacht.
We bellen aan bij een boerenfamilie en vragen of zij ons aan een leuke plek kunnen helpen. Bij hen zelf niet maar een beetje verder mogen we staan. Het is wel privé maar dat besants niet. Echter, helemaal niet het idyllische stekje dat we in gedachten hadden. Terugkeren dan maar.
Langs de iets grotere baan een camping die wel leuk lijkt, aan een stroompje. Allen daarheen.
Aan de receptie hangt een briefje. Voor 15€ mag je staan waar je wil. Echter, alles op slot. Dus geen elektriciteit, geen water, geen sanitair. Waarvoor betaal je dan? Allé hup, weer weg. Het grote voordeel van dat rijden is dat de batterijen volledig opgeladen zijn als we ergens stranden.
Als we richting morgen rijden zien we terug een bordje "camping" staan. En dit ligt aan de oevers van een Fjord, meer ons meug. Nogmaals proberen dus.
Een 200tal meter ervoor is er een leuk plaatsje, net aan de oevers, uitzicht over het water, zelfs met picknick mogelijkheden. Verkocht voor niets. We hebben zelfs de zegen van een leuk kerkje.
Bobil egaliseren en we kunnen aperitieven.
Een biertje, een stukje kaas, een stukje worst. In het zonnetje. Alles valt in zijn plooien.
Een dame komt de temperatuur van het water controleren. "Of we al gezwommen hebben? Het water is niet zó koud". Yeh right, wíj zijn niet de vikingen hé!!
Een gesprek start met Gønner, terwijl ze lurkt aan haar aangeboden Jupiler.
V'ANA 1, V'ANA 2, santé. De Moor, de leuker
Ze is een 60j lokale dame die bezig is aan haar dagelijkse wandeling. En die dan een plonsje doet in het Fjord. Maar nu haar badpak vergat. Ik stel haar voor mijn zwembroek te gebruiken, ze mist dan wel het bovenstukje maar à la guerre comme à la guerre. Het ijs is gebroken. Moest er al ijs zijn natuurlijk.
Maar volgens Gønner is het niet uitgesloten dat we al sneeuw krijgen tijdens onze verderzetting. Laat het uit jong, we zijn nog bezig aan onze zomerreis.
Het gesprek gaat over van alles en nog wat. Covid (uiteraard), levensstandaard in Noorwegen. Alles duurder maar hogere wedden met maximaal 30% sociale bijdrage, je houdt dus meer over. De nood aan vroedvrouwen, reizen....
Gønner is trouwens een Noorse chef maar die door de slechtere economie haar job verloor. En nu als kok werkt in een rusthuis. Een leuke dame, een leuke babbel. Tja, geef Titi een zak chips en ze zal er ook een uur tegen babbelen. Correctie, een 10' want hij zal tegen dan al verorberd zijn.
Gønner neemt afscheid, ze heeft nog een wandeling tegoed van 1u. Wij sluiten ook af, het begint frisser te worden aan de oevers. Maar een mooie zonsondergang met de gletsjer op de achtergrond verwarmt ons toch nog een beetje.
Een slaatje met een stukje beef, smaakt.
Terug een mooie dag, die kunnen ze ons al niet meer afnemen.
De checklist af gaan alvorens in bed te duiken : waterpomp af, boiler af, licht buiten uit, deuren op slot, frigo op gasstand. Je leert bewuster om te gaan met energie, je moet wel of je staat misschien wel voor een verrassing morgenochtend.
Morgen staat een bezoekje aan Breen gepland, echter ook een regendag.
Volgende keer Noorwegen misschien toch iets vroeger op het seizoen. Betere temperaturen, sommige campings sluiten ook al half/eind september.
Voordeel is dan wel : alles is veel rustiger, iets goedkoper.
Goed doen voor iedereen lukt dus nooit.

We hebben een winnaar van de prijsvraag : Carine V. was de snelste Sherlock, 1u voor op de concurrentie.
Zij wist dat Bobil het Noorse is voor camper. Proficiat, U wint een WE in Oslo. NOT!!
Maar wel een leuke attentie.

Een warm welkom aan onze nieuwe volgers. Door onze populariteit kunnen we de aanvragen nauwelijks bijhouden maar iedereen blijft uiteraard welkom.

Geschreven door Waarzijnwenu