Een beetje een lazy dag.
8u. Eerste activiteit: een telefoontje plegen naar het thuisfront
Mijn mama wordt vandaag ....jaar, een gelukkige verjaardag wensen kan uiteraard niet ontbreken. Bij deze.
We gaan ontbijten. Een lekkere temperatuur, een overdekte patio, fluitende vogels op de achtergrond, uitzicht op de groene tuin.
Verschillende keuzes, we gaan voor traditioneel. Gallo Pinto. Rijst met bonen, ei, bakbanaan. Een flinke maaltijd waardoor we een tijdje voort kunnen.
Ook weer van de partij: Mickey, de huishond. Een beetje schuchter maar voor een stukje brood worden de principes opzij gezet.
Zoals een tijdje geleden gaan we de volgende dagen op een rijtje zetten, zien wat we waar kunnen doen, wat de overnachtingsmogelijkheden zijn, hoelang het duurt om van A naar B te geraken.
Wat ons al snel tot ietsje na de middag brengt. Maar goed, het is een luie dag vandaag, we hebben geen strak schema te volgen.
Integendeel. Het zwembad roept ons een eerste keer. Zowel de buitentemperatuur als de watertemperatuur zijn meer dan aangenaam, het is geen straf om onze zwemkledij nat te maken.
Niet zoals thuis. Daar wordt alles kletsnat door de aanhoudende regen, dreigt overstroming lezen we via de sociale media.
Niks ervan hier dus, sorry dat we het moet melden. Tshirt weer, zonnecreme maar vooral ook DEET. Die muggen zijn echte pesters. De creme die ik gisteren kocht helpt voor geen meter.
De bazin, onze Zwitserse mevrouw Alice, geeft ons de naam van andere producten die wel helpen. Morgen dan maar weer naar de apotheek zeker.
De plaats waar we nu verblijven is ook gekend voor de schildpadden. Op het strand leggen ze eieren, een tijdje later komen de jongskes uit en gaan ze de zee in.
Er is kans dat we die kleintjes zullen zien.
Omdat er een soort opvangreservaat is.
Een groepje mensen met véél vrijwilligers houden een oogje in het zeil. Wanneer mama schildpad de eieren heeft gelegd, verzamelen ze de eieren en gaan ze ze op een beschermde plaats terug ingraven.
Een goede anderhalve maand later komen de jongen uit de eieren en gaan ze de zee in.
Maar daar kan veel misgaan dus proberen ze hier de natuur een handje te helpen.
En we hebben heel veel geluk want deze namiddag is het D-Day. Er is een uitzetting.
We moeten wel een paar uur geduld hebben want eer dat ze allemaal uit het ei zijn, ze een beetje aangepast zijn aan de lucht zijn we al wat tijd verder.
Die tijd doden we met het zwemmen in zee. Aangenaam temperatuurtje van het water, zelfs nodig om een beetje afkoeling te brengen.
Maar opgelet. De zee heeft flinke stromingen en wie niet alert is kan dik in de problemen komen.
Een paar jonge kindjes zijn zich van geen gevaar bewust en gaan voor hun doen vrij ver het water in. Door hun begeleiders worden ze direct tot de orde geroepen, veel te gevaarlijk.
Zelfs wij kunnen ons amper recht houden als er een grote golf aankomt. Omver geblazen worden kan fataal zijn dus cuidado.
Er is veel beweging rond de nesten, tijd om op verkenning te gaan.
Een groepje jongeren, vooral vrijwilligers, zijn bezig oude nesten uit te kuisen.
Een ancien ontfermt zich over een vol nest, eentje waar hoogstwaarschijnlijk de jongen uit komen.
Die waarschijnlijkheid wordt werkelijkheid. Een stuk of 50 mini schildpadjes worden in een bak verzameld.
Ze krijgen een beetje tijd om wakker te worden.
Onderwijl gaan 2 medewerkers het strand voorbereiden voor de uitzetting.
Vrij strikte regels voor de toeschouwers: geen schildpadden aanraken, achter de uitgezette lijnen blijven, als ze de in zee verdwijnen maar de zee komt terug, ter plaatse blijven staan. Jezelf verplaatsen kan betekenen dat je er eentje tot schildpaddenmoes herschaapt.
We hebben al heel wat leuke zaken meegemaakt de vorige 2 weken maar dit is toch vrij uniek. Sommigen komen al 10 jaar naar dezelfde plaats en hadden dit nog nooit gezien.
De kleintjes van ongeveer 30gr huppelen zo snel ze kunnen richting het water. Grappig om zien. De zee neemt ze mee, sommigen keren nog eens terug om dan definitief de het ruime sop te kiezen.
Droevige kanttekening. Jaarlijks zetten ze ongeveer 50.000 jongen uit, daarvan zijn er in het beste geval 2 die als volwassene terug keren om eieren te leggen.
De rest haalt het niet om verschillende redenen. Ze vallen ten prooi aan hun natuurlijke vijanden. Sterven door ziekte.
Maar de grootste doodsoorzaak is helaas de mens. Meer bepaald de plastic die we rijkelijk blijven gebruiken.
De schildpadden eten kwallen maar aanzien het plastic afval uit zee soms als voedsel en sterven daardoor.
Een groot pleidooi dus om tijdens het volgende bezoek aan de supermarkt je eigen herbruikbare tas mee te nemen en geen plastic zak meer te vragen. Misschien overleven er dan een paar kleintjes meer dan die zeer povere 2.
Terwijl de laatste de zee in kruipen gaat de zon mee onder. Wat zich aankondigde als een niksdoen dag werd uiteindelijk toch nog een leerrijke volle namiddag.
Zweten van het niks doen, enkel van de brandende zon op onze huid.
Tijd voor afkoeling, we zoeken terug het zwembad op. Nog steeds een aangenaam sopje, dit worden we snel gewoon.
Net als Alice deed.
30 jaar geleden liet ze het mooie maar soms koude Zwitserland voor wat het was en verhuisde ze met familie en man naar hier.
Vanuit het niks bouwden ze alles op tot wat het nu is, een klein paradijs.
Geen haar op haar hoofd dat er aan denkt om terug te keren. We kunnen ons er wel iets bij voorstellen.
Wij gaan douchen.
Vandaag geen couleur local, we gaan de lazy dag doortrekken en eten gewoon in het restaurant van de lodge. Waar trouwens niets mis mee is, op vele sites krijgen ze een zeer goed qua keuken.
En het aanbod aan andere opties is op een halve hand te tellen.
We zitten aan de zee dus kiezen we voor vis.
De chef mag terecht pluimen op zijn koksmuts zetten, hij tovert een heel lekkere maaltijd uit diezelfde muts.
Eentje is zeker tevreden dat we blijven. Mickey nestelt zich al aan onze voeten. Wat een stukje brood kan doen.

Geschreven door Waarzijnwenu