Wat kan een lekker bed zalig zijn. En dan is de nachtrust altijd te kort. Maar we moeten iets voor achten eruit voor ontbijt. Benieuwd. Wel handig, bijna iedereen gaat in kimono eten. Titi dus ook. In pyjama met kimono erover naar het restaurant van het hotel. Ons Japans ontbijt staat klaar. Hier geen koffiekoeken of croissants in het weekend. Een heel palet met van alles. Rauwe vis, st jacobsnoten, gamba, wijting, groeten, een misosoepje, rijst. Een pannetje met deksel. Daarin een worstje en 2 sneden spek. Bij aankomst wordt een soort theelichtje aangestoken. Eens dit is opgebrand, is alles gaar gebakken. Eens iets anders. Een kleine siësta op de kamer. Er wordt op de deur geklopt. Onze dame van aan de bar gisteren heeft een wasmand met verse handdoeken en een paar snoepjes. In plaats van eigenares is het dus iemand van het onderhoud. Google Translate moet dringend eens geüpdatet worden. Daarna gaan we richting haven. Een boottrip van ongeveer een uurtje brengt je tussen een aantal van de eilandjes. We stappen uit het hotel, rechtover is een parking. Die staat vol bussen. Blijkbaar komen veel Japanners naar hier voor het WE. Aan het ticket office is dat meer dan duidelijk. Lange rijen staan aan te schuiven om in te schepen. Wij kopen ons ticket. We hadden een kortingsbon gekregen in het hotel maar waren die vergeten. We moeten de volle pot betalen. Er komt medewerker naar ons met een papiertje, of wij bij de groep van Filip Eylbrecht behoren. U doet een rondreis, U krijgt korting voor de boottocht. Yep, dat zijn wij. En met een reductie ticketje verlaten we de haven. Op het bovendek gezeten varen we tussen de kleine eilandjes. Sommige zijn als tunnels, uitgesleten door water en wind. Andere hebben speciale vormen. Een ontspannend uurtje varen. We leggen aan, willen het Godai-do eiland bezoeken. Maar een lijn van honderden Japanse toeristen gaat ons voor. Kar keren, wíj hebben straks ook nog tijd. We gaan terug naar de vismarkt om iets te eten. Titi een menuutje : rijstkom, iets van groenten en 2 verschillend bereide oesters. Gekookt in een zeewiersoepje, andere op een houtvuur gebakken. Ik ga voor een oesterburger. We zijn beiden tevreden over onze keuze. Op de terugweg komen we langs een klein winkeltje dat streekproducten verkoopt. Wij kopen een fles saké. Aperitieven en/of digestieven.Terug naar het hotel, wasje doen. Daarna gaan we op zoek naar een voetspa. Een veredeld voetbad. Alhoewel. De locatie is een beetje pover maar het lijkt op een prieel met warm water. Heet water eigenlijk. Eerst veel te warm, tot je er aan went en het zalig wordt. We zijn zoet voor een halfuur. We gaan terug naar het Godai-do eiland. Nu is er veel minder volk. De toegang tot het eiland gaat via een brug met dwarsbalken. Als je die zonder ongelukken over kan, ben je het tempelbezoek waardig. We slagen met verve. Onder het dak zijn in het hout de 12 chinese sterrenbeelden gesneden. De meeste herkennen we, andere blijven een mysterie. We lopen nog een beetje rond in het stadje. Op vele plaatsen staan richtingaanwijzers over waarheen te lopen bij een nieuwe tsunami. En markeringen die de hoogte weergeven tot waar het water kwam. Het is bijna 18u en iedereen sluit de deuren. Het wordt terug een spookstadje. Wij gaan naar het hotel. Aperitieven met onze saké. Avondeten doen we terug in het restaurant van het hotel. Ons slaatje. Titi gefrituurde inktvis en een tempura van witte vis. Ik sushi van walvis en een stukje gebakken witte vis. Vraag geen soortnaam. We krijgen enkel de Japanse naam, en dan nog. Maar terug zeer lekker. We zullen nog spijt hebben dat we hier weg moeten. Ook al omdat onze vrouwelijke ober zo'n grappige is. Meezingen met Bon Jovi, Alanis Morisette. En een grappige, aanstekelijke lach. Tijd vliegt weeral. Een lekker douchke en slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu