6 weken reizen eisen al hun tol. 1 paar kousen met een gat erin : vuilbak. 1 T-schirt met een gat erin en volledig verschenen van de zon : vuilbak. Gisteravond per ongeluk tandenborstel in toilet laten vallen. Zelfs met afspoelen toch niet wijselijk om hem verder te gebruiken : vuilbak. Soit, het love hotel van een paar dagen terug verschafte tandenborstels, heb ze gelukkig meegenomen. Die komen nu al van pas. Het is vandaag terug broeierig heet. 30°-35° en geen wind. Binnen blijven is echter geen optie, er is veel te veel te zien. Al begint de morgen met een gesprek in de keuken. 2 Koreaanse meiden beginnen met ons te babbelen. Wei joe fe wom? Excuse me? Oh, we're from Belgium. Zij komen van Seoul. Lijken ons 2 zotte dozen te zijn. Het klikt direct. Spijtig genoeg gaan ze naar huis. Had nog leuk kunnen zijn. Zij weg, wij weg. We beginnen in Tumuli park. Het ligt aan onze hostel, vree gemakkelijk. Het bevat heuvels die eigenlijk graftombes zijn van vroegere koningen. Van buitenuit zijn het dus zeer grote molshopen maar binnenin is er een ganse constructie die juwelen en mummies verbergt. 1 is toegankelijk voor het publiek. Héél véél is er niet te zien. Je krijgt wel een idee van hoe de structuur is. Toch wel leuk. Het park huisvest ook Cheomseongdae observatorium, de oudste sterrenwacht van Azië. Voor de rest is Tumuli een mooi park om in rond te lopen. Ware het niet dat het weeral bloedheet is. Het is nog maar 10u en de temperatuur gaat al flink boven de 30°. Het zal een plakkerige, vermoeiende dag worden. Maar binnen blijven doen we niet, een hoedje opzetten wel. En veel water drinken. Na het park besluiten we om een fiets te huren. We willen een aantal dingen zien maar de afstand is een beetje ver om te stappen, zeker in deze hitte. 8€ voor 2 fietsen, daar kunnen we niet voor sukkelen. En ze zijn op de koop toe nog hip. Vertrouwen is hier groot. Enkel betalen en verder niks. Geen paspoort of andere gegevens. Enkel terugbrengen om 21u. Als we dat niet zouden doen, wat dan? Ze vinden ons toch nooit? Vlug iets eten. Een beetje zoals altijd. De typische Koreaanse maaltijd met een heleboel kleine gerechtjes. En een eerste mini workshop koken voor Titi. Nieuw vandaag : geroosterd varkensvlees. Zeer sappig. Lekker. Onze buren in het restaurant delen alweer drank. Nu rijstwijn of Makgeolli. Fris, dorstlesser. Extra punten voor hen, ook al omdat ze onze rode duivels kennen. Eerst stop op onze fietstocht is een Gyochon Hanok Village. Terug een authentiek dorp zoals we er al een paar zagen. Maar het blijft de moeite. De schoonheid, de grootte van de huizen verveelt nooit. Een wirwar van straatjes waar je nooit verloren rijdt. We zien de oudste en grootste stenen brug van Zuid-Korea. Eén van de Hanok huizen verbergt een wijnhuis waar ze al meer dan honderd jaar op ambachtelijke manier wijn maken, Gyo Dong Beob Ju. Jammer genoeg geen tasting. We vragen de weg naar Bomun Lake. Een meer met attracties maar vooral een fietstocht errond. Veel te ver zeggen ze, het is zeker 4km. En de trip rond het meer is 10km. Blijkbaar zijn het hier niet echt Eddy Merckx'en. Voor ons is dat een peulenschil. Enige moeilijkheid : ze zijn hier niet echt fietsers gewoon, denk ik. De weg naar het meer heeft een fietspad maar het is terzelfdertijd ook voetpad en opslagruimte en verkoopzaal. En Koreanen zijn voor een fietsbel een beetje doof, misschien door het pikante eten. Bellen of niet, het blijft gelijk. Opzij gaan doen ze niet. Zelf fietsen doen ze bijzonder weinig. Of het is om goederen van A naar B te brengen. Ik ben er nogal gerust in, de Ronde van Vlaanderen of de Tour zullen niet snel een Koreaanse winnaar hebben. Het meer is wel mooi. Eerst moet je voorbij een soort pretpark maar daarna is het ontspannen fietsen op een nieuw, perfect fietspad. Eigenlijk is het een voetpad maar de weinige Koreanen op de fiets rijden er op, dus mogen wij dat ook. Een terrasje doen is mogelijk maar we kiezen toch voor de binnenkoelte van de airco. De trip terug doen we in drukkere verkeer. Iets meer uit je doppen kijken is de boodschap maar in vergelijking met de Gentse spits toch geen zorgen. Enige vervelende is dat er geen verlichting op de fiets staat en het hier vrij snel donker is (19u30). Onze zaklamp komt goed van pas. We kopen terug wat fruit bij de straatventers, veel vers fruit voor een goede prijs. Ook wel nodig met al die rijst. We leveren onze fietsen terug in. Geen vragen vanwege de eigenaar. Alles gebeurt in goed vertrouwen. We eten in een klein restaurantje een soort noedelsoep. Licht en lekker. Met de bijgerechtjes uiteraard. En een hartelijk (luid) onthaal. Twijfels over een douche zijn er niet, noch over ons bedje opzoeken. .

Geschreven door Waarzijnwenu