Weeral van dat. Vannacht rond 01u komen andere logés binnen in guesthouse. Slaande deuren, roepen naar elkaar... Zullen wij dan ook maar eens roepen dat ze stil moeten zijn en respect hebben voor de nachtrust van anderen. Hebben het begrepen. Voor de zekerheid, maar ook om een beetje ons beklag te doen over de kamer, stuurde ik een mail naar de eigenaar. We waren een twin kamer beloofd en kregen een klein kamertje met een bed nog minder dan een twijfelaar. Mr Takamoto had een dun matrasje op de grond gelegd als 2de matras/bed. Deze morgen al antwoord. Veel excuses. De andere gasten zijn vandaag weg dus krijgen we een andere grotere kamer met bedden. We wachten niet op hem. Ontbijten en met de shinkansen naar Himeji, een halfuurtje. Super relax, comfortabel reizen. In Himeji bezoeken we Himeji-jo of Shirasagi, het witte reigerkasteel. Het zou het mooiste en origineelste kasteel van Japan moeten zijn. Het weer zit een beetje tegen, veel bewolking. Maar broeierig, plakkerige heet. Het kasteel is tot begin dit jaar gerestaureerd. Geen aanschuifrij aan de kassa. Binnen daarentegen is het koppen lopen. Een massa volk baant zich een weg tot op de 6de verdieping van de wachttoren. Alles is in hout en gips afgewerkt. Heel mooi gedaan. Op sommige plaatsen is er een wachttijd voordat je verder mag. Uit veiligheidsoverwegingen, wordt omgeroepen. Iedereen zweet zich te pletter. Je volgt een soort route, eigenlijk de stroom mensen. Op het eind krijgen we een klein beetje uitleg van een gidse over de toren en over samoerai's. Rond de toren kan je langsheen de vestigingsmuren wandelen. Ondertussen is de zon doorgebroken en kunnen onze foto's genieten van een blauwe achtergrond. Ons ticket omvat ook de toegang tot een aanpalende Japanse tuin, Kõko-en . De entree en het eerste stuk is echt typisch voor een Japanse tuin, naar mijn idee. Terug de millimeter geschoren bomen en struiken, waterpartijen, bruggetjes, vijver met koi's. Het tweede deel is meer een nursery voor planten, kruiden. Minder ons ding. Op de terugweg naar het station eten we iets in een ticket restaurant. Dwz, als je binnenkomt moet je eerst aan een machine aanduiden wat je wil eten, geld in de automaat en met je ticketje naar de balie van de keuken gaan. Plaats nemen en 5' later hebben we onze noedelsoep al. Eten aan de toog, slurpen zoals de locals. In het station hebben we al snel door hoe het systeem met de pas werkt. Gewoon je pas tonen aan de poortjes aan een beambte, trein uitkiezen op een digitaal scherm en naar perron gaan. Je hebt dan een niet-gereserveerde plaats maar komt op hetzelfde neer. Alleen geen zekerheid dat je kan zitten. De trein naar Kobe. De bedoeling om daar een saké distillerie te bezoeken. We hebben maar een uurtje meer en we moeten metro én lokale trein nemen om er te komen. Zal niet meer lukken. Optie 2 : Nishimura koffie. Is koffie uit Kobe en zou zeer lekker zijn. Via de tourist office krijgen we het adres van het oudste, authentiekste koffiehuis. We lopen door de straten van Kobe die er om bekend zijn om het westerse na te bootsen. We zien winkeltjes, huizen, resto's die inderdaad zo uit Parijs maar ook uit New York of Amsterdam kunnen komen. Beetje jammer dat deze stad niet Japans wil blijven. Het koffiehuis zit in dezelfde sfeer. Echt alsof je in Londen zit en high tea gaat drinken. Met ook dezelfde prijzen. Een typisch koffietje van hier is aan de prijzige kant maar moeten we toch eens proberen. Is inderdaad zeer lekkere koffie. Je betaalt de omgeving er waarschijnlijk bij maar die is leuk, dus. Wij bestellen enkel koffie, anderen met taart, cake. Dat zal bijna de prijs zijn van ons avondmaal. Maar goed, eentje om af te vinken. Terugsporen naar Osaka. Yep, geen vrije plaatsen meer voor niet-gereserveerden. Er zijn wel nog plaatsen over bij de reservatie coupés en geen tussenstations meer dus niemand stapt nog op. We gaan zitten in lege zetels en halen zo ook Osaka. Terug naar de hostel. We mochten vandaag wisselen van kamer. Eens ter plaatse is het guesthouse volledig leeg. Joepie!! We kijken rond en eigenen ons de grootste kamer toe. 2x zo groot als de vorige, goede bedden. We laten aan de eigenaar weten dat we die kamer hebben ingenomen. Een mailtje terug dat hij blij is voor ons en dat we moeten genieten van onze nachtrust. Misschien een beetje schuldgevoelens? We hebben ondertussen kamers gevonden voor Kyoto en Tokyo, weeral een zorg minder. Niet zo ver van ons guesthouse is een kaiten zushi, eten aan de lopende band. We gaan er heen. We moeten een halfuurtje wachten eer er plaats is. Zittend aan de lopende band verorberen we de sushi, gewoon van de band nemen of bestellen via scherm. Eens 5 bordjes leeg kan je die in een soort schuifje steken. Proper opgeruimd maar vooral kans op een prijs. Bingo, gewonnen. Een pin met Japanse stripfiguur erop. Terug een leuke avond voor weinig geld. Wat je niet kan zeggen van het fruit hier. 1appel = 1,5€, 2 pèches = 5,5€. Niet voor onze portemonnee dus. Een korte metrotrip brengt ons huiswaarts. Nog steeds niemand in het guesthouse. Hopelijk de juiste formule voor een goede nacht.

Geschreven door Waarzijnwenu