De nacht vrij goed doorgekomen ondanks de warmte. De ventilator heeft zijn werk gedaan.
We gaan ontbijten in een nabijgelegen café.
Een super gezond ontbijt : griekse yoghurt, granola, fruit.
9u maar het is al volop aan het zomeren. Iets waar je heel snel zou aan wennen. Ontbijten op een terras, het ochtendzonnetje.
We checken uit, op zich was dit een leuke plaats om te overnachten.
Een klein beetje stappen tot aan de auto en we zijn weg.
Nog niet echt weg uit Albufeira. We rijden tot aan de haven waar we een jetski boekten. Zo'n motor voor op het water.
Rond 12u worden we daar verwacht, we zijn er ruim op tijd.
Een klein beetje chaos bij de balie. Het is blijkbaar het tijdstip dat er veel mensen zich komen aanmelden. Voor allerlei activiteiten.
Wij twee en nog een frans koppel zijn de enige voor het jetskiën. En onze 2 vlotte gidsen. Jonge bruingebrande surferboys. Iedereen is hun "friend".
We krijgen een zwemvest en mogen in een rubberboot stappen.
We varen de haven uit aan een rustig tempo, er geldt een snelheidsbeperking.
Deze laatste valt al snel weg wanneer we de haventoegang verlaten. De gas wordt ingeduwd en de boot krijgt de sporen.
Er is veel wind vandaag. Voordeel : het is ietsje koeler. Nadeel : er zijn grotere golven.
Dewelke graag gebruikt worden door Enrique. Een beetje machogedrag, wat waarschijnlijk heel goed werkt bij jonge meisjes. Die fase zijn wij jammer genoeg al voorbij.
Geen appreciatie ook door onze franse medetoeriste. Een jong meisje maar de golven, het vaargedrag van Enrique heeft een omgekeerd effect op haar.
Veel schrik en misselijkheid. Wanneer we in zee stoppen aan de boei met de jetski ziet ze een beetje bleekjes, wil ze eigenlijk zo snel mogelijk terug naar het vaste land.
Helaas, dat kan niet laat Enrique weten. We kunnen de 3 anderen niet achterlaten.
Er wordt op haar ingepraat, peptalk die uiteindelijk als resultaat heeft dat ze toch wil blijven maar in de boot. Geen jetski voor haar.
Voor ons dus wel. Iets wat we nog nooit deden maar hoe moeilijk kan het zijn.
Enrique legt uit hoe de gas werkt, wat we wel en niet kunnen doen.
We stappen op de jetski en we vertrekken. Op het gemak want de golven zijn inderdaad flink aanwezig. Wat het natuurlijk leuker maakt. De gas erop en de 150pk worden losgelaten.
We schieten toch wel flink vooruit en wanneer we een golf kruisen springt de jetski omhoog. Er gaat een sirene af, deed ik iets verkeerd?
Nope, Titi is enthousiast zenuwachtig. Telkens de jet springt gaat dat gepaard met een gil. Hoe groter de golf hoe groter de gil.
We mogen rond boeien varen, we krijgen al snel het vaartuig een beetje onder de knie. Tijd om een vlotte bocht te nemen, om de jet eens op zijn kant te zetten.
Zelfs een 360° bocht mag niet ontbreken.
Bij 38° en volle zon is elk opspatten van het zeewater een welgekomen afkoeling.
We wisselen van chauffeur, Titi's beurt.
Helaas gaat de tijd vrij snel want ze kan maar een toertje of 3 doen. Maar daarom is het kindergeluk er niet minder om.
Onze 30' vliegen echt voorbij, de jetski wordt vastgemaakt aan een boei.
We stappen terug in de rubberboot en varen op een iets bescheidener snelheid terug naar de haven.
Het binnenvaren van de haven gebeurt op de tonen van Pirates of the Caraïben, Enrique had nog een klein extraatje over voor het einde.
We bekijken de foto's, nemen afscheid van iedereen. Een plezante jetski ontmaagding. Dat smaakt naar meer. Iets voor in de toekomst.
We wisselen kledij, laden de auto en vertrekken terug ietsje het binnenland in.
We maken een tussenstop in Loulé. Terug een veel leuker typisch stadje in het binnenland.
Een uurtje rondzwerven in de straatjes. Een gezellige drukte, in de overdekte markt geeft een jongeman het beste van zichzelf op de elektrische gitaar. De menigte zingt mee uit volle borst. De lege bierflesjes en wijnflessen zullen er ook wel iets mee te maken hebben.
Waarschijnlijk in het smalste straat van de stad staan een 4tal tafels aan een taverne. Het draait rond 15u, we willen een klein hapje eten. Een klein tapasbordje met een mix slaatje. Black eyed peas, tomaatjes... En we hebben geluk, we zijn de laatste die iets kunnen bestellen. De keuken gaat dicht.
De klassieke kleine slingerbaantjes leiden ons naar Quelfes.
Op zich niks speciaals ware het niet dat we daar een afspraak hebben op een yogaresort.
Voor iedereen van zijn stoel valt wegens yoga tesamen met ons : een kennis heeft hier dus een B&B waar ze ook yoga sessies geeft.
Het is de B&B die ons naar hier brengt en niet zo zeer de meditatie.
Het is eigenlijk de echtgenote van een vriend waarmee ik soms op circuit rij. Na een ziekte heeft ze dit resort uitgebouwd, met tonnen smaak moeten we zeggen.
We komen aan bij Seeds of Silence, Cindy ontvangt, geeft ons een rondleiding. Met open mond volgen we. Een groot deel staat natuurlijk in functie van de yoga maar alles errond is zo leuk ingericht.
Verborgen hoekjes in de tuin, zwembad, piekfijne kamers, de ons achtervolgende Rottweiler Brembo.
Op één van de terrassen drinken we iets, vertelt Cindy haar verhaal, keuvelen we.
Terwijl ze naar het stadje moet voor inkopen gaan wij plonsen. Omdat de thermometer nog steeds mid 30 staat geen straf.
We kregen van Cindy tips waar te eten.
Het nabijgelegen kuststadje Olhão is een aanrader. Veel gezelliger dan het massatoerisme dat we ervaarden gisteren, eergisteren.
Het Gentse Patershol maar dan zo een volledig stadje : een wirwar van straatjes, kleine restaurantjes, cafeetjes. En nog steeds 33°, ook al is het 20u30.
Cestaria bistro is een restaurant aanbevolen door Cindy. En niet alleen door haar vermoeden we want het zit er bomvol, binnen en op het terras.
Of er nog een tafeltje voor 2 vrij is? Momenteel niet, of we 5' kunnen wachten. We zullen ons forceren met een apero op het terras. Gelukt!
Een tafel op het terras, straatzicht. Het is zaterdagavond, veel opgetalloord volk.
Ober Bruno geeft uitleg over het menu, vertaalt vooral.
Titi langoustines, ik kip maar beiden gepimpt qua bereiding. Super lekker, Cindy heeft niet gelogen.
De zon gaat stilaan onder in de zee, fotomomentje.
Meer dan voldaan laten we Olhão achter ons, eentje om te onthouden. Olhão, I'll be back.
5km later een laatste momentje op ons terras, een rustzaadje is geplant.

Geschreven door Waarzijnwenu