Vroeg opgestaan dus, 6u30. Ontbijten, een laatste keer ontbijtbuffet. Zoals de vorige dagen. 7u30 verzamelen in de hal van het schip, indelen in groepen en met de gids op pad voor het bezoek aan het gehele damcomplex. Een klein beetje toeristisch : door 2 rijen souvenirkraampjes lopen alvorens de bus te bereiken. Allemaal hetzelfde zinnetje : " buy cheap, maybe later ". Als je hen iets anders vraagt verstaan ze het niet, kunnen ze niet antwoorden. Een korte rit met de bussen terwijl gidse Julie achtergrondinformatie geeft. De eerste stop is een security check. Ik moet mijn zakmes achterlaten op de bus. Dan door metaaldetector en fouilleren. Eens daardoor terug op de bus en ik krijg mijn zakmes terug. Ik begrijp niet echt de logica, maar ik ben dan ook geen Chinees. We rijden door naar een info gebouw. Aan de hand van een grote uitvouwkaart en een grote maquette legt Julie alles uit. Over de reden van de bouw, het tijdsbestek, de kosten, hoe alles in elkaar zit, wat het opbrengt aan elektriciteit. Want naast controleren van overstroming, regelen van de scheepvaart bevat de dam ook grote turbines voor elektriciteit opwekking. In niet echt goed Engels. Er worden goed Engels sprekende gidsen beloofd. Dikwijls is het toch iets anders. Met buitenroltrappen gaan we naar een hoger gelegen uitkijkpunt, je moet er een duidelijk beeld krijgen van het ganse complex. De dam zie je duidelijk, doch van vrij veraf. Wegens veiligheidsmaatregelen. Wel een beetje te begrijpen. Als iemand met verkeerde bedoelingen hier iets zou uitspoken, zou dat rampzalige gevolgen hebben. Het sluizencomlpex is iets minder goed te zien. Maar zeker voldoende om je een goed beeld te kunnen vormen. We krijgen 20'. Een volgende plaats is het 185m punt, het hoogste punt van het geheel. Buiten een bord met de melding weinig spectaculair. Het hele gebeuren duurt toch een tweetal uur. Dan terug met de bus tot aan de haven. Waar de verkopers "gang" ons terug opwacht. Niet voor ons. Wij gaan 1 straat verder, omzeilen zo het ganse gedoe. Op de boot een verfrissingsdoekje, een beker thee. Dan is het nog een kleine twee uur varen door de 3° en laatste kloof, de Xiling kloof. Dat was vroeger de gevaarlijkste wegens hevige stroomversnellingen. Door de dam is hij nu perfect te bevaren. We krijgen zoals bij de vorige een ganse, interessante uitleg door riviergids Andy. We varen langs houten huizen op de bergwand. Dat waren vroeger arbeidershuizen, nu zijn ze omgebouwd tot theehuizen voor toeristen. Wel mooi, ook in de regen en grijze wolken ??. Een halfuur later leggen we aan in Yichang, eindbestemming. We nemen afscheid van Bubba, onze andere tafelgenoten. Rugzak opsjorren en weg. Onofficiële taxi's staan al te wachten. Maar ze vragen torenhoge prijzen. Wij stappen dan maar verder, ook al dragen we de rugzak, miezert het en gaat de weg redelijk in stijgende lijn. We komen aan een grote weg. Weinig uit te maken waar we naartoe moeten. Via de vertaal app Pleco, te gebruiken zonder internet, kunnen we min of meer uitleggen waar we naartoe willen, wat onze bedoelingen zijn. We vragen in een klein winkeltje raad. Met het telefoonnummer en adres van de hostel op ons papiertje geschreven door Winny. De uitbaters bellen naar het nummer, brabbelen iets in het Chinees en schrijven, ook in het Chinees, iets op de achterkant. Het blijkt het busnummer en de afstapplaats te zijn in Yichang, dicht bij de hostel. Een beetje verder dan het winkeltje is de opstapplaats. Daar staan een vijftiental Chinezen die ook op de boot zaten en ons nog herkennen. Ook aan hen tonen we het papiertje. Ok, juiste bus en plaats. Gelach maar wel behulpzaam. Ondertussen komen de onofficiële taxi's ook hier vervelend doen. De personen aan de bushalte doen subtiel teken niet met hen mee te gaan, dat ze niet koosjer zijn op vlak van prijzen. Wij betalen voor de bus voor 2 personen 4 yuan, zij vragen 60 yuan. Een beetje er over. Als we opstappen op de bus tonen we het papier met stopplaats aan de buschauffeur. Niet de meest enthousiaste persoon op de bus maar hij belooft ons te zeggen waar af te stappen. De eerste paar kilometer zakt de moed een beetje in de schoenen. Alsof we Sarajevo, Libanon, The Bronx binnenrijden. Vervallen huizen, heel veel vuil. Waar toch nog mensen in wonen. Als dit ons stadje is voor vandaag. Gelukkig hebben we een beetje te rijden en komen we in betere delen van de stad. Zoals beloofd toont de chauffeur ons wanneer we er af moeten. Nu nog de hostel, Yidou, vinden. Een paar mensen aangesproken. Niemand kent het adres of de hostel. Tot 1 opgedirkt meisje het briefje leest, twijfelt, en uiteindelijk tegen ons zegt : " follow me". Ze gaat ons voor tot aan de hostel. Toch even in de arm knijpen of we niet dromen. Behulpzame Chinezen op straat? De hostel ziet er wat verouderd uit. Maar bed is ok, we kunnen proper douchen. Enkel de receptie is terug een ramp. Zeer behulpzaam maar geen woord Engels. En Google Translate werkt ook niet echt mee. Uiteindelijk geraken we er uit, weten we wat we moesten weten. Eerst iets eten. Hier redelijk wat eetkraampjes op straat. Maar die wokken bij hogere temperaturen dus wel veilig. Zelf uitkiezen wat je wil, potje opvullen en een jong meisje gooit alles in de pan. Een beetje pittig, die noodles. We wandelen wat rond, zoeken een supermarkt. Via pleco vraag ik in een bakkerij welke richting. Een kalende jonge westerse man spreekt ons in gebroken Engels aan. Dat hij toevallig het gesprek hoorde. Duidelijk Duitser of Nederlander. Blijkt het tweede te zijn. Woont in Yichang met vrouw en kinderen. Hij legt ons uit hoe een grote supermarkt te vinden. Gemakkelijk gevonden. 2 yoghurts en 1 kiwi gekocht. We gaan eens zot doen morgenochtend. De straten in de omgeving staan vol met allerlei stalletjes. Titi koopt superverse mango. De rest zijn terug veel eetstalletjes, allerlei. Soms niet echt smakelijk, niet echt betrouwbaar. Een leuk bakkerijtje trekt onze aandacht. Vooral een leuk plekje voor koffie. En een goed adresje voor verjaardagstaart. Verschillende mensen komen zeer verzorgde taarten afhalen. En krijgen er een kroontje bovenop. Wij twijfelen. Terug naar de hostel, het was al een lange dag. Of toch nog een beetje rondlopen. We kiezen voor optie 2. Goede keuze blijkt. De straten komen volop tot leven. Waar we eerst dachten in een dode, saaie stad te waren aangekomen, is de stad nu dus een wirwar van straatjes met heel veel volk op straat, overal eetstalletjes. En de grootste verrassing van al : vriendelijke Chinezen die naar je lachen, gemeend. Dat we dat nog mogen meemaken. We gaan hier nog graag zijn. Een beetje overdreven. We hebben al heel veel norse, zelfs stoute Chinezen ontmoet. Maar ook mensen die echt wel willen helpen. China roept een zeer dubbel gevoel bij ons op. We kunnen nog geen eindconclusie trekken. Terug de straat op. Sfeer opsnuiven, meegaan met de flow. Gezellige drukte. En voor weinig geld kan je goed (en veilig) op straat eten. Wat we ook doen. Gekookte dumplings. Enkel de eetplaats is een beetje bedenkelijk. Advies : niets vastnemen met je handen, met wegwerpstokjes eten en regelmatig je handen ontsmetten. Via een grote omweg terug hostelwaarts. Wat we overal zien : parkeren steekt niet zo nauw. Geen plek meer of te ver. Gewoon auto op voetpad zetten, voetgangers zijn toch veel mobieler? We kunnen in de hostel basis dingen doen via het internet. Een WhatsApp'ken, weerbericht opzoeken. Geen grote zaken. Douchen en slapen. Morgen doorreizen naar Guilin.

Geschreven door Waarzijnwenu