4u30. De imam wekt me met zijn oproep tot het gebed. Tja, dien mens weet natuurlijk niet dat wij geen moslims zijn. Nog een beetje kunnen verder slapen, wakker rond 7u30. Ontbijt wordt geserveerd met zicht op de jungle en de rivier. Onze eerste ochtend zijn het pannenkoeken met slagroom en caramelsaus. De mijne gemaakt met rijstbloem. Weeral een pluim voor Gert en zijn staff.
Gelukkig vertrekken we om 9u voor een jungletrek. Calorieën afwerken. Rodel is onze gids. Oorspronkelijk uit de Filipijnen, naar Borneo gekomen met vrouw en ukkie van 10 maand. Een rustige kerel die heel veel weet over het regenwoud. Waar we nu zitten is het secundaire regenwoud wat wil zeggen dat er na ontbossing een nieuwe aanplanting is gebeurd. De volgende dagen gaan we naar het primaire regenwoud, het originele.
De aanplanting omvat heel veel palmbomen, aangeplant voor de olie waarmee van alles en nog wat wordt gemaakt. Kilometers ver zie de plantages.
Het pad dat we volgen brengt ons naar de top van de heuvel. Super uitzicht over de rivier, het wijdse.
Onderweg is er van alles te zien : nesten van oerang oetangs, wandelende takken, boomslang.
Deze laatste zit er op de terugweg nog altijd. Een beetje een luie of lazy slang. Niet voor niets bevindt ze zich in Malazy.
Veel dieren zijn op dit moment van de dag van dezelfde mening. Het is gewoon te warm om ook maar iets te doen. Enkel die stomme toeristen zijn op pad. We kijken al uit naar de vriestemperaturen thuis.
Stil is het hier nooit. Er is altijd wel één of ander dier dat zich laat horen. Een oerang oetang in de verte, vogels allerhande. En dan die cicaden. Een soort krekel achtig dier dat voordurend een schril geluid gemaakt, alsof we in een houtzagerij zijn. Het zijn de mannetjes die daarmee de vrouwtjes lokken of hun territorium afbakenen.
Een flinke trip omhoog en omlaag brengt ons na een paar uur terug bij ons verblijf.
Samson de hond verwelkomt ons. Hoe Gertje aan die naam komt, geen idee ?????
Anderhalf uur repos tot aan de lunch. Titi met een ijskoffie in de hangmat terwijl De Standaard doorwerkt.
Als lunch krijgen we spaghetti, de carbs aanvullen na onze trekking. Terug heel lekker, naar onze normen te grote porties.
Een beetje relaxen op het deck, het zicht blijft indrukwekkend.
Rond 15u30 worden we verwacht om opnieuw een boottocht te doen, tezamen met een nieuw aangekomen koppel. Ash en Crutie (vergeef me als ik de namen verkeerd zou opschrijven ), een Brits koppel met Indische roots. Terwijl zij lunchen, kleurt de hemel donkergrijs, komt er een forse wind opsteken.
Terug de voorbode van het beruchte tropische onweder?
Een fikse regenbui van een paar minuten en alles waait over. Doeme, weeral geen chance om dit fenomeen eens van dichtbij mee te maken.
Onze lege PET flessen laten vullen met vers bronwater, opgepompt en behandeld ter plaatse.
Rodel is terug onze gids. De trap afdalen is altijd de beste kant.
Beneden wijst Rodel op een vleesetende plant. Eentje die insecten lokt in zijn kelk. Daarin zit een kleverig goedje, de insecten zijn gezien. Ook The Shy Plant laat hij ons zien. Een klein plantje op de grond dat dichtklapt wanneer je het aanraakt.
Een kleine wandeling tot aan de steiger, terug de boot en de rivier op.
Wat direct opvalt : er zijn beduidend meer boten dan gisteren. Volgens Rodel valt het nog wel mee. In het hoogseizoen varen er soms tot 40-50 boten tegelijk op de rivier. Verwonderlijk dat je dan nog iets van dieren ziet.
Dat valt bij ons gelukkig mee. We zien terug het grote oerang oetangs mannetje, iets verderop een nog zeer jong exemplaar. Beiden hoog in de bomen.
Het blijft indrukwekkend om, vooral dat grote mannetje, in de wildernis te zien.
Onze vertrouwde neusapen, lemuren, makaken zijn ook van de partij. Enkele Hornbills kruisen ons pad.
Vandaag jammer genoeg geen krokodillen. Iedereen heeft recht op een rustdag.
Hier en daar zijn dikke touwen over de rivier gespannen. In opdracht van het WWF. Met de bedoeling om oerang oetangs de kans te geven de rivier over te steken. Op bepaalde plaatsen is één kant van de rivier namelijk ingenomen door palmboomplantages. Geen plaats voor hen en zwemmen is niet hun favoriete bezigheid.
Om daar een foto van hen te kunnen nemen terwijl ze oversteken, dat is een beetje teveel gevraagd.
De avond valt, we zetten de terugvaart in. Een vliegende hond of reuzevleermuis komt ons tegemoet.
Terug die vochtigheid die ons overvalt.
Een laatste keer wacht de trap ons op, t'is te zeggen richting omhoog. Zoals Gert in het begin zei, hoe meer je hem doet, hoe korter hij wordt. Wij gaan hem niet zó veel keer doen totdat we het gevoel hebben dat hij maar uit 1 trede bestaat.
Douchen, verse kledij, klaar voor het avondmaal.
Maïssoep, nasi lemak : een typisch Maleisisch gerecht bestaande uit rijst gekookt in cocosmelk, geroosterde pinda's met gedroogde ansjovis, "rundsstoofpot" maar dan op wijze van de plaatselijke grootmoeder.
Overheerlijk. Niemand gaat hier met honger van tafel.
De tip om op elk moment van de dag je fototoestel bij te hebben, loont.
Buiten loopt het Maleisische baardvarken te paraderen, in het restaurant krijgen we het gezelschap van een reuzemot, van een vogel die ons gadeslaat vanop de rotors van de fan, vleermuizen en gekko's die jagen op insecten.
Wie heeft er een tv nodig als je van een liveshow kan genieten.
Onze wensen voor het ontbijt worden doorgegeven aan de keuken. Wij kunnen met een gerust hart de laatste nacht ingaan.
We zijn op alle vlakken voldaan.

Geschreven door Waarzijnwenu