Een "op het gemak" voormiddag. Een paar verstuurde mails beantwoorden. Onder andere voor onze temple stay voor morgen. We overnachten in een tempel bij de boeddhisten. Zij geven cursussen in meditatie, yoga... Juist morgen, als wij er zijn, is er geen cursus. Jammer, zag het volledig zitten. Opstaan om 02u30. Mediteren in lotushouding. Samenzang misschien. Ze vragen wel wat ons geslacht, leeftijd maar vooral wat onze kledijmaat is. We krijgen een pakje tijdens ons verblijf. Zeer benieuwd. Hopelijk moet ons haar er niet aan geloven.Tegen de middag schieten we in actie. Eerst een snelle hap. Rond het museum weinig te vinden, enkele kleine straatjes met alleen lokale resto's. Restaurant kan je het eigenlijk niet noemen. We zoeken er één uit waar Koreanen buiten komen, zal dan wel goed zijn. Wij binnen. Schoenen uit want het is traditionele Koreaanse stijl : op de grond zitten. Menu hangt aan de muur. Gelukkig spreekt de eigenares enkele woordjes Engels, anders een kleine ramp. Een soepje en dumplings, vertrouwde zaken maar superlekker en voor geen geld. We gaan naar het War Memorial of Korea museum. Geeft oa. een goed beeld over de oorlog tegen Noord-Korea. Een indrukwekkend gebouw. De toegang is gratis. Aan de ingang pamfletten met info, ook een dik boek over de oorlog, gratis! Een medewerker vraagt van waar we komen. Ik zeg Belgium en toon hem de vlag in het boek. De man geeft me een hand en bedankt me hartelijk voor de steun die de Belgen gaven tijdens de Koreaanse oorlog (1950-1953). Kippenvel moment. Het museum is zeer groot. 3 verdiepingen met telkens een heleboel zalen. Om ter mooist. Heel veel materiaal uit de oorlog, zeer mooi tentoongesteld. Veel zalen met films, docu's, getuigenissen. Binnen staan zelfs vliegtuigen, auto's, kanonnen. Uren loop je er rond. Nogmaals, gratis! Buiten een gans park met vliegtuigen, tanks, oorlogsvoertuigen. We zijn pas weg bij sluitingstijd. Een aanrader voor wie naar Seoul, Zuid-Korea gaat. Ons dagelijks koffietje drinken we in een nieuwe koffiebar. Alles spiksplinternieuw, vree schoon spel. Het toilet is ons eerste contact met de volautomatische wc. Eens klaar met je behoefte op knopje drukken en alles wordt met de waterstraal gereinigd. En daarna drooggeblazen. Geestig en proper. Met de metro terug. Altijd wel iets te zien. Of ze slapen of ze tokkelen op de smartphone. Iedereen, en hoe groter de telefoon hoe liever. In de hostel een goed adresje gekregen van Jason om lekker te eten. Terug. Gisteren moesten we een beetje gehaast nog iets vinden om te eten. Jason wist wel iets. Begint uit te leggen, denkt na, sluit de receptie en gaat gewoon met ons mee naar Koreaanse fastfood. Fastfood omdat er een keten van bestaat, het snel gaat. En daar houdt de vergelijking met andere fastfoodketens op. Geen vettige hamburgers, frieten. Gezonde kost tegen een lage prijs. De receptie is eigenlijk niet echt gesloten. Een briefje op de desk met zijn gsm nummer. Zo is hij te bereiken. Simpel maar efficiënt. Terug naar deze avond. Restaurantje is niet echt gemakkelijk te vinden maar dankzij 2 Chinese meisjes en 1 Koreaanse vinden we de plek. Ipv omhoog te kijken moesten we nu naar beneden zoeken. Het bevindt zich op -1. Het is 21u10 als we binnengaan. De eigenares ontvangt ons een beetje gestresseerd. Dat we zeker om 22u buiten moeten. Geen probleem, lukt wel. We willen Shabu Shabu. Is een soort fondue maar met een bouillon, groenten en wij kiezen voor vis. Gezonde kost terug. We krijgen alles op onze tafel maar weten niet goed hoe te beginnen. Onze buren zien ons sukkelen en geven raad. Ook één van de diensters geeft ons bijna persoonlijk advies, is onze persoonlijke kok. Om 21u54 zijn we klaar, perfect getimed. De bazin komt horen hoe het was. Is blij te horen dat het gesmaakt heeft. Begint een gans verhaal te vertellen over prijzen die ze won, over haar man die met een gebroken been in het ziekenhuis ligt (denken we te verstaan), dat ze kookles geeft, en Engels studeert. Maar alles in een zeer gebrekkig Engels en bloednerveus. Een beetje zoals Manuel van Fawlty Towers. Maar lief. En dat we van Belgic zijn, iets over tsoklat en hoe mooi we zijn. Ook zonder alcohol kan men enthousiast zijn. We nemen afscheid van haar. In de hostel nemen we ook van Jason afscheid. Morgenochtend zijn we al weg vooraleer hij begint te werken. Hij vraagt of we WhatsApp hebben en dat we hem altijd mogen contacteren. Ik heb hem gewaarschuwd : Titi en WhatsApp is vragen om problemen. Rugzak pakken en slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu