Ontbijten doen we iets vroeger, 7u30. Ja hoor, baguette + smeerkaas + koffie. Een uurtje later zijn we al op pad. Met de regenbroek al aan. Het miezert een beetje, net genoeg om nat te worden. We stoppen bij een tempel. Die is nog in aanbouw. Wing vertelt dat de bouw ervan volledig gesponsord wordt door Vietnamezen in het buitenland, vooral dan de USA. Vluchtelingen van tijdens de oorlog die de overtocht naar USA overleefden, slechts 10%. Het complex is nog in aanbouw maar ik heb een Efteling gevoel als we er rondlopen. Veel beelden, een kleurrijk tafereel aan de ingang. Niet de mooiste die we zagen. Het wordt een beetje een saaie dag qua rijden. Continu asfalt, drukke wegen. De vrachtwagens, bussen vliegen je voorbij. Duizend ogen moet je hebben, héél anticiperend rijden. Met die regen erbij is het extra opletten. Een monument ter ere van de gesneuvelden tijdens de interne Vietnam oorlog is het volgende waar Wing ons heen brengt. Met een verhaal over de oorlog erbij. Hij was soldaat, werd beschoten en geraakt. Over vrienden die gedood werden of die nog steeds vermist zijn. Het monument gelijkt op dat van gisteren. 3 personen : 2 etnische mensen, 1 soldaat. Als symbool dat ze tezamen streden. Als we een paar uur hebben gereden, stoppen we aan wat een wegrestaurant moet voorstellen. Een grote tent met tafeltjes, stoelen en hangmatten. Een klein keukentje, meer een kar. We bestellen een koffie, pikzwart. Titi vindt al snel de weg naar een hangmat. Een halfuur platte rust. Dan rijden we door naar een volgend dorp. We bezoeken de lokale markt. Overdekt stalletjes. Heel veel kleren, schoenen. En etenswaren. Vlees, vis, groenten. We kopen fruit. We lopen langs een kar met vlees, ernaast één met groenten, wat verder vis. Het blijken 4 zussen te zijn. Wing vertaalt voor ons, babbelt met de meisjes. Ze willen weten waarom we naar de markt komen, een totaal niet-toeristische plaats. Wat we eten, hoe oud we zijn .... Er ontstaat een leuk gesprek. Beide partijen hebben veel plezier, er wordt heel wat afgelachen. Tot nu toe zijn de Vietnamezen één van de vriendelijkste volkeren die we bezochten. Continu lachen, vriendelijk. Met alle plezier op de foto. Jammer dat we geen polaroid toestel hebben, konden we foto's uitdelen. Van al dat eten krijgen we honger. We gaan terug lokaal. Rijst, gekookte groenten, varkensvlees. Geen hoogvlieger. Als we een uur aan het rijden zijn, begint mijn motor te schokken. Het is een oud beestje, motorpech? Blijkt dat we geen benzine meer hebben. Wing heeft waarschijnlijk vergeten te tanken. Hij zet tegen de ochtend de motor klaar, normaal gezien met volle tank. Benzinekraan op reserve, we kunnen nog een beetje verder. Tot aan het eerst volgende tankstation. Opvullen, we kunnen er weer tegen. Ondanks het nog steeds slechte weer. Een uitgeregende dag. We zien langs de weg heel wat landbouw. Één soort struik, boom is ons niet bekend. Het blijkt om peperstruiken te gaan. Vernieuwend. Terwijl Wing uitleg geeft, horen we een doffe slag. Pluimen dwarrelen rond op de weg. Een kip is aangereden door een vrachtwagen. De eigenaar laat er geen gras over groeien. De kip wordt opgeraapt. Die zullen vanavond vol au vent eten. We stoppen nog bij een waterval. De toegang erheen is weer een oefening balanceren met de motor op een slechte weg. De omgeving ziet er wat onderkomen, verwaarloosd uit. De waterval is wel leuk, op 5' heb je het er wel gezien. Tijd om door te rijden naar Pleiku, onze eindbestemming. De laatste 30' zijn nogal frustrerend. De motor sputtert tegen, heeft geen vermogen, de gashendel blijft hangen. Ergeren en gevaarlijk ook. Als we in het hotel aankomen, spreek ik Wing er over aan. Dat het echt wel een té oude motor is. Eerst is hij verbolgen maar begrijpt mijn grieven. Morgen krijg ik zijn motor, een recenter model. We zien wel. Hotel Hung Vuong is een beetje een uitgeleefd hotel. De kamer kan er door. Een nest mieren is bezig de badkamer aan het verbouwen. Een straaltje kokend heet douchewater lost het probleem (tijdelijk) op. We willen niet te ver meer lopen gezien de nog steeds aanwezige regen. 5' stappen brengt ons in een restaurant. Gebakken rijst met zeevruchten. Noedels met groenten. En duizenden heel kleine vliegjes. Irritante kereltjes. Tijdens de ganse maaltijd zullen ze ons ambéteren.

Geschreven door Waarzijnwenu