Hoog op de berg, geen geluid behalve de dieren die er leven.
Een goed recept voor een perfecte nachtrust.
Beiden goed geslapen voor onze laatste nacht in Costa Rica.
Dat extra deken heeft goed geholpen. Deze ochtend is het zo goed als droog maar "maar" 15°C.
Gisela is al druk in de weer om ons ontbijt klaar te maken.
Vers fruit, roerei, yoghurt, koffie, broodjes.
En uiteraard de Gallo Pinto: de rijst met bonen. dit is de beste die we tot nu toe aten.
Een flink ontbijt, we kunnen er tegen voor een paar uur.
De koffers worden herschikt want vandaag is terugkeerdag. Alles wat we mee hadden én iets meer moet in de valies.
Een paar kleine dingen zoals een versleten Tshirt hebben we achtergelaten maar of dat voldoende zal zijn?
Er moet koffie en chocolade in, een aantal pakketjes.
We zijn goed in koffers pakken, de jaren reizen lonen.
Alles gaat er zonder problemen in.
We hebben nog een beetje tijd over, die gebruiken we om op de boerderij wat rond te lopen.
We kunnen tot aan een waterval stappen maar de toegang tot de weide die ons er heen brengt, is één modderpoel. Vuile schoenen in de valies, liever niet.
Onze wandeling beperkt zich dan maar tot halfweg de heuvel waar we een mooi overzicht hebben over Orosi en het vulkaangebergte.
We hebben ongeveer 2u nodig om tot aan de luchthaven te rijden maar we willen zeker op tijd zijn. Rond 11u vertrekken we al. Gisela wuift ons uit, een leuke afsluiter van een super reis.
Het eerste halfuur ongeveer is nog natuur, super landelijke wegen. Wat we zo leuk vonden.
Maar aan alle mooie liedjes komt een einde. Orosi stad wordt al drukker.
De volgende stad Cartago is nog erger. Veel verkeer, veel files. Dat waren we niet meer gewend de vorige paar weken. Flink aanpassen.
Ons aanpassingsvermogen wordt nog meer op de proef gesteld wanneer we de buitenring van San José berijden. Dan weten we pas weer wat filerijden is.
Eén voordeel: ook al zijn er op papier verkeersregels, niemand houdt zich er aan. Wie ben ik dan om dat wel te doen. Gevolg. Vlotjes van de ene rijstrook naar de andere, over een volle lijn, rechts inhalen. Het mag allemaal. Dat scheelt natuurlijk ook een stukje om vlot door het verkeer te rijden.
We hebben nog een goed uur over alvorens we de auto moeten inleveren. Juist gepast om nog iets kleins te eten. In de buurt waar we nu rijden zoeken we iets voor een snelle hap.
Via Google een bistro gevonden. Wat direct opvalt: we zitten in de betere buurt van San José. Heel mooie gebouwen, chique kantoren, dure wagens.
De bistro die we voor ogen hadden lijkt wel iets maar er naast lijkt nog een veel gezelligere zaak te zijn.
Het lijkt vrij nieuw te zijn, waar je een snelle hap zoals een broodje of zo kan eten.
We bestellen een sandwich met gesmolten kaas. Om te delen. Heel lekker.
In de toonbank liggen muffins, cake en nog andere zoetigheden te lachen naar ons. We kunnen aan hun roep weerstaan, morgen zal de weegschaal ons dankbaar zijn. Alhoewel, een maand reizen eist meestal zijn tol. Ah ja, als het vliegtuig straks neergaat hebben we dat toch gehad. Alles heeft een positieve noot.
Van hier naar de verhuurmaatschappij is het nog een 27min rijden, we zullen mooi op tijd zijn om de wagen terug te geven.
Ondanks de vele files, het zeer druk verkeer, een ongeval (van iemand anders wel te verstaan) komen we stipt op tijd aan.
Onze vriend Juan Carlos ziet ons het kantoor binnenkomen en verdwijnt als sneeuw voor de zon. Iets wat wij aanzien als een schuldbekentenis voor de problemen die we hadden met de wagen.
We gaan ons er niet aan laten kennen, de afhandeling van dat euvel doen we thuis wel met ons thuiskantoor.
Jaimé, een andere bediende, handelt onze teruggave sec maar correct af. Zoals het hoort. En die grote kras aan de voorkant van de wagen die we daarnet maakten bij het tankstation zit in de all-in verzekering dus daar wordt niet moeilijk over gedaan.
Een shuttle busje brengt ons naar de luchthaven.
We zijn terug waar we ongeveer een maand geleden onze reis begonnen.
De tijd vliegt voorbij, het lijkt alsof we maar een week weg waren.
Inchecken van de bagage gaat vlot, we zijn meer dan op tijd op de luchthaven. We hebben 4u in te vullen alvorens te boarden, we zullen wel iets vinden zeker.
Gisela gaf ons een goede tip: je kan er chocolade proeven. Luisteren naar de lokale bevolking is altijd goed, we volgen haar raad op.
Tot een bediende van de tax free shop ons door heeft en ons lijkt te achtervolgen. Geeft niet, alle smaken hadden we toch al gehad. Gracias maar we kopen niks. Veel te duur op de luchthaven.
Onze biertjes die we kochten tijdens de duur van de reis zijn hier x2, x3.
De luchthaven is niet super groot, we zijn dus snel rond met de shops. Ons dan maar nestelen aan de gate en een verhaaltje schrijven.
We hebben terug onze premium comfort zetels, tussen Economy en Business. Veel comfortabeler reizen zonder die dure upgrade.
Bij het inchecken toch maar eens nagevraagd hoeveel de meerkost was voor die Business klasse. Per persoon 500$ extra. Hadden we Economy tickets gehad dan hadden we nog iets meer getwijfeld, het is toch een vlucht van 10u. Maar met deze Premium is het verschil al minder groot dus blijven we gewoon waar we boekten.
Je mag ook als één van de eerste instappen, geen stress.
Naast de veel aangenamere zetels heb je ook een menu waaruit je mag kiezen, een aperitief, echt bestek.
Een donsdeken, groter TV scherm.
Vliegtuigkost is nooit haute cuisine maar Titi's ravioli ziet er niet alleen lekker uit, hij is ook lekker.
De stewardess ruimt af, komt 5min later met een ijsje rond.
En dan kunnen de lichten uit.
Wie wil kijkt een film of een serie.
Of oogpad op, oordoppen in, donsdeken hoog en hopen op een lange nachtrust.
Niet voor mij, slapen lukt niet echt goed. Na 2 films toch een 2tal uur geslapen.
We zitten iets voor op schema, we gaan een halfuur vroeger landen dan gepland.
Als we geluk hebben kunnen we onze trein richting Zaventem vervroegen. Normaal gezien is die om 15u, om 13u30 is er nog een Eurostar die we hopelijk kunnen halen.
Volgens de loketbediende mogen we niet op die trein wegens volzet maar we mogen het wel vragen aan de conducteur. Raar want volgens de site van Eurostar zijn er nog voldoende plaatsen vrij.
Wanneer de trein aankomt reppen we ons naar één van de conducteurs en stellen we de vraag.
Geen probleem, we hebben zelfs nog een zitplaats. Joepie, we zullen hopelijk 2u tot 3u vroeger thuis zijn dan initieel voorzien.
We moeten naar de luchthaven Zaventem omdat we daar onze auto achterlieten. Heengaan was met een vlucht van Zaventem naar Schiphol, terugkeren is met de trein.
Nu dus treinen van Schiphol naar Brussel Zuid, vandaar naar de luchthaven.
In Zuid hebben we vrij snel aan aansluiting naar Zaventem, dan met de auto naar huis.
In de mist bij 2°C. Met verkeersregels. Van aanpassen gesproken.
Einde van een vakantie betekent meestal typisch Belgische kost: stoppen bij de frituur.
Vanaf morgen de riem dicht.
De batterijen zijn volgeladen, eens zien hoelang het duurt voor we terug aan de oplader moeten.
Dank aan de volgers, dank voor de reacties.
Tot bij de volgende.

Geschreven door Waarzijnwenu