De dag begint droog. Wandeltijd. We hebben onze toer naar de grens met Noord-Korea geboekt. Ophaalpunt is Lotte hotel. We moeten er toch passeren, we springen maar eens binnen. Alles goud(kleur). Mega hotel. Receptie 10x groter dan ons huis. Het reisbureau ligt op de 6de verdieping. Eerst lift A nemen tot op eerste, daar overstappen in een andere lift. Lift A is namelijk voor de hogere verdiepingen (40 en hoger). Dan maar lift B nemen, die stopt wel op 6de verdieping. Reservatie is ok, is voor dinsdag. We stappen verder. We zien op de openbare weg zelfs afgesloten ruimtes voor de rokers. Geen overlast voor anderen. Een snelle lunch geeft aan Titi ijsgekoelde noedels in een sojasoep (kongguksu). Geen vlees = gogi no, maar als je dat vraagt bekijken ze je soms alsof je van een andere planeet komt. We bezoeken het Changdeokgung paleis. We hebben geluk, gans de maand juli gratis entree, mét gratis rondleiding door een gids. Maar het geluk is van korte duur. Het begint te stortregenen net als we aan de toer beginnen. Jammer maar helaas. We hebben gelukkig onze paraplu mee maar aan natte voeten geen ontkomen. Schuiltijd doden met fotosessie en curieuze Koreanen die willen weten waarom we zoveel leute hebben :-)We willen een wandeling doen van een paar uur maar de regen valt met bakken uit de hemel. Schuilen dan maar in een koffiehuis. Ondertussen beetje opzoeken want overal is er gratis internet. We zijn een uurtje verder en besluiten naar de vismarkt van Noryangjin te gaan. Een zeer grote overdekte markt met alle vissoorten die je maar kan bedenken, en meer. We hebben iets gelezen over vis kopen en ter plaatse laten klaarmaken. Hoe het precies werkt weten we niet. We spreken mensen aan maar de vishandelaars spreken, begrijpen geen Engels. Jonge mensen matig. Eén meisje kan ons redelijk uitleg geven. Je koopt vis bij één van de handelaars en dan ga je er mee naar één van de restaurants op de eerste verdieping die het voor je klaarmaakt. Eerst die restaurants toch eens checken. Vallen wel mee. Geen sterren restaurant maar veel Koreanen met prachtige visschotels. Een man aangesproken die buiten komt. Dolenthousiast hakkelt hij in zijn beste Engels dat dit een goede plaats is. We geloven hem op zijn woord en gaan binnen. Een jonge dienster kan eindelijk de procedure uitleggen. Ze neemt ons mee naar beneden. We kiezen de levende verse vis. Zalm, een soort witte vis, mini kreeftjes, reuze scampi's. De vis wordt fijn gesneden tot sashimi. De rest gaat straks op de barbecue. Terug naar het restaurantje. Titi wordt teruggefloten. SCHOENEN UIT!!! Die gaan in een plastieken zak mee onder je tafel. We zitten namelijk op de grond, op kussens. Voor ons westerlingen minder evident. Maar we zijn flexibel, althans wat de geest betreft. Onze lichamen iets minder maar het lukt wel. We krijgen een lesje rauwe vis eten. Stuk nemen, kruiden met wasabi of licht hete rode saus, stuk gember of look erbij, rollen in een groot blad sla of kool en binnen. Smelt op je tong. Om dan nog te zwijgen van de kreeft. Hemels. Onze Koreaanse buren vergezellen ons op onze culinaire tocht. Hier terug een beetje een taalbarrière maar dankzij the lonely planet lukt het. Zij drinken iets lokaal, een biertje? We vragen hetzelfde. We krijgen er kleine glaasjes bij. Blijkt een pompelmoes wodka te zijn (Soju). Gevaarlijk lekker. De buren vragen hun vierde fles en bieden ons glazen aan. We kunnen toch niet weigeren ??!! De tongen worden losser en de lach heviger. Ook enkele van de diensters komen ons vergezellen. Hilariteit alom. Gezelligheid troef. We zijn nagenoeg de enige toeristen en dus een beetje de attractie. Maar vooral hebben we zeer lekker gegeten. We nemen een beetje met pijn in het hart afscheid maar we moeten nog een eindje met de metro. Niet dat we ons onveilig voelen. Verre van. Er wacht ook nog een wasje op ons. Van ons lichaam en kleren.

Geschreven door Waarzijnwenu