We zeggen vaarwel aan China. Tot ziens zal het niet zijn. Daarvoor was de ontvangst niet hartelijk genoeg. Nochtans heeft het land wel veel te bieden. Cultuur, mooie natuur. Veel mensen zijn vriendelijk eens je ze aanspreekt of toelacht. Uitzondering : overheids medewerkers. Die heb je nodig tijdens het reizen voor bustickets, aan loketten ed. En juist die liggen bijna altijd dwars. We vonden, eens we ter plaatse waren, wel onze draai, enkel de verplaatsing was er dikwijls teveel aan. We hebben een groot deel gezien, de belangrijkste plaatsen. Volgens Max moesten we nog enkele plaatsen doen, oa Tibet. We zeggen hem dat we daar al waren in het verleden. Titi zegt ook dat Tibet toch eigenlijk niets met China te maken heeft. Oei, gevoelige snaar geraakt want de lach verdwijnt van Max's gezicht. Politiek incorrect statement. We nemen afscheid, Jerry vergezelt ons tot aan het busstation. Bus 52926 is de onze. We zoeken mee. Deze is voor jullie, roept hij. Het busnummer is gewoon de nummerplaat. Een monovolume wagen gaat ons naar Guilin brengen. Nog 2 passagiers stappen in. We vertrekken. Een paar honderd meter. De chauffeur stopt. Hij belt iemand op, keert terug tot aan een tankstation. Daar belt hij terug. Volgens één van de passagiers, die goed Engels praat, vloekt hij. Er zijn 3 andere reizigers niet op de afspraak. We moeten wachten. Ok, maar als ze niet tevoorschijn komen, zijn we wel weg, we moeten een trein halen. 3 meisjes slenteren onze richting uit. Yep, dat zijn ze. Eerst nog een beetje inkopen gedaan. Is typerend voor de Chinezen, vrij om niet te zeggen zeer egoïstisch. Ze houden geen rekening met anderen. Dat zie je ook duidelijk in het verkeer. Kruispunten blokkeren, de weg afsnijden. Toch speciaal volk. Busje vol, we kunnen op pad. De gebruikelijke rijstijl, daar zijn we al mee vertrouwd. Voorlopig valt de drukte mee, er is een grote volksverhuizing voorspeld wegens de feestweek. Anderhalf uur rijden. We komen aan in Guilin. We kunnen redelijk vlot naar het station rijden, ware het niet dat een fiets-vuilkar de weg blokkeert. Een vrouw is bezig haar laadbak te ledigen in een container, te midden van de straat. Zij schept alles over. Vuilnis, TL lampen, noem het op, zonder bescherming. Aan de andere kant van de container scharrelt iemand erin, zien of er nog iets bruikbaars te vinden valt. Toeteren helpt niet, de blokkade blijft tot de kar leeg is. We zijn gelukkig ruim op tijd, geen zorgen. We hebben zelfs nog tijd om dumplings en sticky rice te kopen. Het station binnen en wachten. De wachtruimte zit goed vol. Niet iedereen gebruikt deodorant, laat onze neus ons weten. Een uur later kunnen we op de trein. De hogesnelheidstrein brengt ons tot in Shenzhen. Met de MTR, de metro, rijden we tot in Lo Wu. De grensstad met Hongkong. Door de grensovergang, de douane. Vlotte doorgang, geen gezever. We dachten China te verlaten, later worden we terug met beide voeten op de grond gezet. Hongkong is nog altijd van China. Met de metro richting centrum. Bagage droppen in hostel en verder naar Hongkong Island. We hebben er afgesproken met Hildegarde en Paul. Hildegarde is de ex-hoofdvroedvrouw van Titi op materniteit. Zij wonen al 10j in Hongkong en zijn de ideale gidsen. De taxi brengt ons tot aan hun appartement. Gelukkig kunnen wíj hém de richting aanwijzen. Een hartelijk weerzien tussen ex-collega's. Een beetje bijpraten. De eerste verkenning van de stad roept. Via de langste buiten roltrappen ter wereld (800 m lang, 135m hoogteverschil) gaan we naar een hoger deel van de stad. Ingenieus systeem. Van 6u tot 10u gaat hij naar beneden, van 10 tot 24u naar boven. 1ste vrijdag van de maand is samenkomen met de Belgische expats voor een drankje. Wij mogen mee. Een gezellige drukte in de straten. In Lan kwai fong wordt het heel wat drukker. Dit is de uitgangsbuurt in centraal Hongkong. Hippe bars, clubs. Luide muziek weerklinkt. Ook hier veel expats. Een mini fotoshoot levert ons 3 pralines op. Het wordt al laat, zeker voor ons. We zijn al op van 5u30. Het was een lange dag. Reisdagen zijn sowieso lastig. We zijn weer goed voor een aantal dagen.

Geschreven door Waarzijnwenu