Ontbijt om 8u30 op een terras in het zonnetje. Winter in Thailand is overdag 32℃. Brrr. We gaan met de ochtendzon het meer bekijken. Het is eigenlijk een moerasgebied. Toch zijn vissers actief op het water. Er drijven heel mooie waterlelies op het oppervlak. We rijden langs het meer, verlaten Phayao. Een klein stukje grote weg, een beetje zoeken met de GPS app. We zijn vertrokken voor onze dagelijkse portie motorrijplezier. We gaan vandaag over 2 bergkammen en door nationale parken. Het wordt eentonig om te schrijven maar de natuur is hier wondermooi. De bergen, begroeid met bossen, zijn de ganse dag onze reisgenoten. Een view point geeft een mooi uitzicht over de vallei. Slingerende bergwegen met goed asfalt, meer moet je niet hebben. Veel minder verkeer dan op de hoofdwegen dus da's ook goed. De Tham Tong waterval is een stopplaats. Gewoon langs de kant van de weg. Wel leuk. De dorpskernen en hun omliggende wegen zijn soms een beetje vergelijkbaar met thuis. De heel landelijke dorpjes dan wel te verstaan. We lunchen in een soort wegrestaurant, Cabbages and Condoms. Een te raden thema heerst hier, je kan er slapen in houten huisjes. We lunchen er, vervolgen onze weg. De volgende bergketen over. De natte droom voor elke motorrijder biedt zich aan. Een combinatie van de betere Ardennen met het beste van de Alpen. Mét mooie weidse vergezichten. De eilanden in het zuiden zullen ook wel mooi zijn, wij verkiezen toch de schoonheid van de ongerepte natuur. In Phrao, een middelgroot stadje stoppen we voor koffie. De motor, én onze lijf en leden eens laten rusten. Een heel klein leuk koffiehuis. Dat ook juwelen, speelgoed en koekjes verkoopt. Nooit op één paard wedden. Een jong meisje bedient ons. Een koffie is 0,50€. Met als extra thee, water én koekjes. Alles voor diezelfde prijs. Ongelofelijke gastvrijheid hier. Tanken en weer weg. Nu doorheen bosrijk gebied. Het is rond 16u30, nog verder rijden of stoppen. Dat is de vraag die zich stelt. We kiezen er voor nog een beetje verder te rijden. Onderweg zoeken naar een slaapplaats. Wat niet zo evident blijkt. We rijden door heel kleine dorpjes, niets te vinden dat op een hotel of guesthouse lijkt. We zien een bord dat de komst van een nationaal park aankondigt. Misschien is daar iets te vinden. Een paar boswachters, verder weinig te zien. Wat verder toch een gebouw dat het hoofdkwartier is. Én een pijl naar tenten en bungalows. We gaan binnen. Een vriendelijke man spreekt gelukkig een beetje Engels. Waar we vandaan komen. België. En vandaag van Phayao. "Oh my god, so far. And with big motorcycle." We kunnen een tent huren, mét slaapzak, matje en hoofdkussen. Of voor 1€ meer een leuke cottage met bedden, badkamer, warm water, een leuk kampeerplaats buiten. De keuze is snel gemaakt, temeer omdat ons onderhandelen een kleine korting opbrengt. De man rijdt voor, het bos in. Een héél leuke setting. Terug naar de natuur, letterlijk. Een handleiding aan de deur geeft uitleg. We hebben gelukkig gans de avond om ze te lezen. In het nabije dorp zouden er restaurantjes zijn. We rijden er naartoe, in het duister, ook een belevenis. Ofwel is alles al gesloten ofwel zijn er toch niet zó veel restaurants. We vinden niks in de straat. Wat verder, hogerop, zien we lichtjes. Het lijkt iets horeca-achtigs. We gaan kijken. Het is een resort, met jacuzzi. Dat voorspelt niet veel goeds. Wanneer we het menu bekijken, wordt ons voorgevoel bevestigd. Dure prijzen. We proberen budget te reizen, dit is iets te duur. De eigenares is wel zo fair ons door te sturen naar 2 andere plaatsen. Wanneer we die zoeken, blijft het bij zoeken. Het eerste vinden we gewoonweg niet. Het tweede ligt aan de "markt". Niet veel markt te zien, aan het zogezegde restaurant is het doodstil. Omkeren. Een andere alternatief en noodoplossing is in een lokale winkel oplosnoedels kopen. Wat we ook doen. We hebben een waterkoker in ons cottage, we zullen ons behelpen. We moeten zelfs bestek kopen om te kunnen eten. Een lepel en een vork voor 0,17€. Dat kan er nog net af. Terug naar de cottage. Een beetje improviseren om te eten. Maar eens te meer blijkt dat een mens niet veel nodig heeft om te overleven. Warm water, alle ingrediënten samen in de pot en ons avondmaal is gekookt. Misschien qua voedingswaarde niet de beste keuze maar voor deze ene avond kan het er door. Gelukkig aten we deze middag een slaatje. En de omgeving maakt veel goed. We hebben een goede warme douche en een lekker bed, meer heeft een mens echt niet nodig. Nu nog een goede nachtrust.

Geschreven door Waarzijnwenu