Het moet niet altijd ver zijn.
Onder die noemer vertrekken we voor 10 dagen naar Portugal.
Een beetje rondreizen, een paar dagen off road motorrijden .
De start is weer typisch ons : een beetje verkeerde inschatting qua vertrekdag.
Ik heb maandag nog nachtdienst, dinsdag rond 11u30 is onze vlucht. Dat wordt dus vertrekken zonder te slapen.
Titi heeft de auto al ingeladen, ik kom thuis, verse kleren aan en weg zijn we.
Waze laat weten dat we ongeveer 1u40 nodig hebben om op de luchthaven van Zaventem te geraken. Een lekker ontspannend begin : in de ochtend naar Brussel rijden.
File rijden, binnendoor om die file te vermijden, tuut tuut, een klein beetje voorsteken...We komen op tijd aan de incheckbalie, da's het belangrijkste.
Elk een grote reiskoffer, we hebben er één gevuld met enkel motorgerief. Beide wegen 23kg, juist het gewicht dat mag.
Vlotte incheck, vlot boarden.
Eens gezeten zet ik mijn ooglap op, oordoppen in, nekkussen. 2 sec later ben ik al in dromenland.
Nog eens wakker bij het opstijgen, 2u30 later word ik wakker net voor het landen. Ideaal.
Op de luchthaven van Lissabon gaan we eerst de huurauto ophalen.
Toch een flink eindje stappen, we kunnen ons niet meer herinneren dat deze luchthaven zo groot was.
Aan de balie alle papieren voor de auto aan José gegeven, er duikt echter een probleempje op. De naam op de Visakaart (als waarborg) en de naam van de bestuurder moeten dezelfde zijn.
Helaas, ik ben bestuurder, Titi is de houder van de Visa. We krijgen de wagen niet mee, da's blijkbaar zo voorzien in Portugal. Geen ontkomen aan.
Het enige wat ik kan doen is de broker van de auto contacteren om de naam van de hoofdbestuurder te veranderen, een nummer in Engeland.
Als ik die bel krijg ik een vriendelijk maar o zo vermoeiend meisje aan de lijn. Aan het accent te horen van India of Pakistan of......
Behulpzaam maar traag, niet altijd alles tegoed begrijpend.
Ik bespaar de details, de liters bloed van onder mijn nagels, de g.v...mme en sh.t's.
Lang verhaal kort : onze reserving wordt geannuleerd en we krijgen al ons geld terug. We kunnen aan de balie gewoon een nieuwe reservering doen.
Alhoewel gewoon. De prijs is 200 euro duurder voor een kleinere auto. We krijgen wel nog een kortingske van José. Zielig doen loont.
We laten ons er niet door ontmoedigen, daar zijn we te oud voor geworden.
Onze Clio voldoet ook ruimschoots. Valiezen in de koffer en op de achterbank en we zijn weg.
Dit keer Titi als chauffeur, God sta me bij :)
We zitten aan de goede kant van Lissabon om de stad te verlaten, we zijn vrij snel uit de drukte.
Over de Ponte 25 de abril, door het Parque Natural de Arrãbida. Een mooi nationaal park. Zanderig met naaldbomen aan de ene kant, de kust aan de andere kant.
Setúbal is de eerste stopplaats.
Meerdere dorpjes die we doorreden geven ons de indruk in Zuid-Amerika te zijn. Witte huizen, rode daken, kleine pleintjes met hoge bomen.
Setúbal is niet anders.
We hadden een adresje als back-up, een B&B : Baia do Mundo .
5x rondgereden langs de grote hoofdbaan om uiteindelijk via heel kleine nauwe straatjes onze auto te parkeren aan een kerkje. Onze B&B zou hier super dicht bij moeten zijn.
We voelen al direct de juiste vibe. Smalle straatjes, kleine pleintjes met dito cafeetjes, locals die ons aanstaren om dan uiteindelijk die ene tand nog bloot te lachen.
Aankloppen aan de voordeur, geen reactie.
Aan een soort parlofoon aanbellen. Net als we denken te vertrekken komt een vriendelijke dame uit de klerenwinkel recht tegenover.
Ze is blijkbaar ook de eigenares. Suzette, een altijd happy dame lijkt ons.
Als wij geen portugees spreken en Suzette geen engels, dan stelt zich een probleem.
Problemen zijn er om opgelost te worden. Dé oplossing is Google Translate. Suz spreekt iets in, wij lezen de nederlandse vertaling. En vice versa.
Er is nog een kamer, blijkt dat we eigenlijk de enige gasten zijn.
We krijgen de grootste en mooiste kamer voor dezelfde prijs als een andere kamer. Enige nadeel. Het is helemaal op de bovenste verdieping, op het 3de meer bepaald.
Onze koffer weegt nog steeds 23kg, wat duidelijk blijkt als we boven komen. Een goede workout, daar zijn we al van af.
Een super mooie super nette kamer, heel ruim met alles wat we nodig hebben. In de ontbijtruimte beneden is er gratis koffie-water-thee-snoepjes.
Installeren en dan Setúbal een beetje verkennen. Zoals gezegd, een wirwar van kleine straatjes die uitkomen op pleinen. Elk plein heeft zijn eigen terras.
We kiezen eentje relatief dichtbij. Het ziet er leuk uit, de kaart spreekt ons aan.
We gaan voor de tapas formule. Vele kleine hapjes om te delen.
Een stukje kabeljauw, kroketjes van varkenwangetjes, scampi's, tonijn in zoetzure saus. Heel lekker.
Wat er ook nog aankomt zijn frietjes met daarop een ei, pata negra en croutons.
Als je daarvan geen hartinfarct krijgt, dan zeker wel van de manier waarop de serveuse de schotel "prepareert". Alles wordt onder elkaar gemengd, met 2 lepels. Naast het feit dat de frieten vermassacreerd worden is er ook nog qua uitzicht niks appetijtelijk meer aan. De smaak valt nog wel mee, gelukkig.
Soit, geen honger meer als we weggaan.
Nog een beetje rondstappen om het doorschuiven naar lagere regionen van ons spijsverteringsstelsel te stimuleren.
Tot aan de haven, waar ook de grote overdekte markt is gelegen. Alles lijkt hier doods, een beetje verwaarloosd. Het is natuurlijk al laat op de avond, misschien is het hier overdag bruisender.
Tijd om terug te keren naar Baia. We zijn nog steeds alleen, een rustige periode blijkbaar. Aan de buitenkant is er niks dat er op wijst dat hier een B&B is gevestigd. Kan ook meespelen.
Tijd om het bed op te zoeken, het was een lange vermoeiende dag.

Geschreven door Waarzijnwenu