Vroeg opstaan (6u30). Met de trein van 7u44 rijden we naar Magome in de Kiso vallei. Ontbijten : fruit, flakes, havermout. 20' stappen naar het station. Dan 2u met de trein van Nagano naar Nakatsugawa. Van daar 25' per bus naar Magome. Van daaruit vertrekt een wandeltocht langs de oude pelgrimsroute, de Nakasendo highway. Het is een perfect onderhouden pad van Magome via Tsumago naar Nagiso. Allemaal typische Japanse dorpen op het platteland. Starten doen we dus in Magome. De hoofdstraat is nogal toeristisch. Vrij snel ga je een zijstraat in en begint de eigenlijke route. Een mooi effen aangelegd stenen pad. Links en rechts zie je al de typische houten huizen. Mooi maar een beetje te veel afgewerkt, gerenoveerd waarschijnlijk. En heel wat souvenirwinkels. De straat is misschien 500m lang en is flink stijgend. Eens het dorp uit begint het oorspronkelijke pad. Grote stenen vormen een pad maar ruwer, niet mooi gerangschikt. Is een beetje meer opletten bij het stappen want gisteren en deze morgen heeft het flink geregend. En door het mos op de stenen is het af en toe glad. Gelukkig is het nu droog. We picknicken op een daar voor voorziene plaats, op bamboe bankjes. Boterhammen, stukje appel, stukje chocolade. Met dank aan de kok. Wel een beetje opletten. Om de zoveel tijd een waarschuwingsbord en een bel. Moet je luiden om beren weg te houden. Ik weet niet of het zo'n vaart loopt maar we doen het toch maar. Onze tocht gaat verder. Het pad gaat over in grind en doorheen bossen. Bomen maar vooral ook heel veel grote bamboe's. Buiten een enkeling is vooral rust, stilte en een kabbelende stroom onze partner. En de prachtige natuur. Een klein beetje te vergelijken met de mooiste Ardennen bij ons. Veel beren hebben we nog niet gezien. Een addertje is het grootste wild dat we tegenkomen. En veel véél natuur. Onderweg zijn er gratis rustplaatsen voorzien. Houten huizen waar je kan zitten, iets drinken. Een oudere man nodigt ons uit. Vanwaar we komen. Belgien. Oh, nice. Hij gaat een kaartje halen, probeert iets uit te leggen, geeft ons een tijdsindicatie. Vanwaar we komen. Belgien. Oh, nice. Tsumago is het 2de dorp. Spreekt ons direct meer aan. Heel mooie houten huizen, veel mooie kleine Japanse tuintjes. We zijn een beetje te laat, of te vroeg. Ganse bussen toeristen zijn afgezet waardoor de belangrijkste hoofdstraat een beetje overvol lijkt. Maar het is en blijft zeer mooi. Wij verlaten het dorp via de route te voet, de andere via een grote weg met de bus. Rust keert terug. Langsheen onze weg komen we nu in het echte plattelands Japan. Heel veel rijstvelden. De huizen lijken soms verlaten maar toch komt er iemand buiten, begroet ons. Vooral rust en schoonheid. Er was regen voorspelt, 10' motregen krijgen we. Voor de rest blijft het gelukkig droog. Het stuk tussen Tsumago en Nagiso is minder mooi maar duurt ook maar een uurtje. Eén uur voor we onze trein hebben zijn we er al. Een cafeetje of zoiets zou welgekomen zijn. Niets daarvan. 2 supermarktjes en dat is het. We kopen een blikje ijskoffie, is wel drinkbaar. Stipt op tijd, uiteraard, is onze trein er en vertrekken we terug richting Nagano. Op de trein nogmaals een voorbeeld van de gedisciplineerde Japanner. In de trein wordt bij het opstappen via een speaker gevraagd om je telefoon stil te zetten. Geen overlast voor je medereizigers. Mijn achterbuurman heeft een inkomend gesprek (via trilfunctie). Stelt zich direct recht en gaat naar het tussenstuk tussen 2 wagons om zijn telefoon te beantwoorden. Niemand die hem iets vraagt, doet het uit zichzelf. Om het de regel is. Ik zou hier goed kunnen aarden. Avondmaal willen we nog eens sushi eten. 1 kaiten zushi. Op de 2de verdieping. De chef zegt dat zij geen loopband hebben, dat je in de zaak op het gelijkvloers moet zijn. Wij naar beneden. Daar hebben ze inderdaad een loopband maar daar staat nog geen sushi op. We nemen plaats aan een tafel. Dezelfde chef van boven komt langs de achterdeur binnen en legt ons het systeem uit. En dat er 's avonds geen sushi op de band gezet wordt. Toch een beetje raar. Dat had hij boven toch ook kunnen zeggen. We proberen de sushi, niet de beste dat we al gegeten hebben. We eten een paar stukjes en besluiten om terug zelf te koken. Groeten, noedels, wagyu beef voor mij (Japanse specialiteit). In de hostel kijkt iedereen zijn ogen uit. Ze zijn het blijkbaar niet gewend dat er gekookt wordt. De meeste eten kant en klare maaltijden, snelle happen. Tijdens het eten begint iedereen met iedereen te praten. Wij 2 Belgen, 1 Australiër, 1 Chinees, 3 Japanners. Over, uiteraard, reizen. Met de japanners praat ik over hun werk, hun politiek, hun levensstijl, hun opvoeding..... Eén ervan is in Europa geweest. De gekende tour. In 3 weken België, Nederland, Duitsland, Ierland, Frankrijk. Het wordt een leuke, gezellige avond. Afsluiten met uitwisselen van Facebook en selfie tijd.

Geschreven door Waarzijnwenu