Zonsopgang rond 5u30, gordijnen van een lichtdoorlatende stof.
Dat wil zeggen dat lang slapen niet aan de orde is.
Kan ook niet, we moeten op tijd op onze afspraak zijn.
Na het ontbijt stappen we tot aan de zee, daar hebben we een gids die op ons wacht.
William is zijn naam. Hij gaat met ons naar het Corcovado National Park.
Dat moet ook, het park ingaan zonder gids is niet toegelaten.
Tezamen met een ganse reeks restricties zoals geen voedsel, geen sigaretten, geen plastic flessen....
Alles om het park te beschermen.
Het is het meest natuurlijke park van Costa Rica, regenwoud. Met de grootste variatie aan natuurleven.
Er zomaar binnenstappen gaat ook niet.
Een boottocht van ruim een uur alvorens aan het centrum te komen.
Een bijwijlen ruw tochtje. De boot danst op de golven maar slaat dan zijn neus in het water. Geen goede beweging voor rugpatiënten.
Aan de ene zijde ligt het park, aan de andere kant de wijde atlantische oceaan.
Onze boot zit goed vol. 16 toeristen, 3 bootsmannen, 2 gidsen.
In -en uitstappen vraagt enige behendigheid. Je moet een stukje de zee in om dan in de boot te stappen. De boot kan niet tot net aan de kust varen wegens te ondiep.
De branding zorgt er dan ook nog eens voor dat de boot een beetje heen en weer slingert.
Soit, we komen veilig aan bij de entree.
Paspoort controle, controle van de rugzak. Dan pas mag je het park in.
William voorop, 8 eendjes er achteraan.
Vrij snel zien we de eerste bewoners van dit immense gebied.
Toekans, in verschillende maten en kleuren. Dat blijven majestueuze dieren.
Zelfs deze morgen werden we verwend met hun kleurenpracht. Er zaten 4 exemplaren gewoon aan ons terras.
Navraag bij William over welke soort het ging. De vuursnavelassarari. Zelfs een soort die je niet zo dikwijls ziet. Lucky us.
We zullen gedurende onze 5u durende tocht doorheen de jungle redelijk verwend worden.
Tientallen Toekans.
Oorlogsmieren. Duizenden bezig met restanten van dieren op te eten. Dan zijn ze op hun gevaarlijkst. Beten zijn heel pijnlijk. Dat heb ik al meegemaakt, dus nee bedankt.
"Gewone" dieren zoals ons gekende Coatis, tientallen die gewoon met ons meelopen.
Aguiti, een grote hamsterachtige.
Een wilde kalkoen, gewoon liggend op het pad.
Onze luiaard kan uiteraard ook niet ontbreken. Terug redelijk dicht bij ons, tot dat hij hoger de boom inklimt.
Op het strand een mannelijke en vrouwelijke leguaan.
De apen die we al kennen: howling, spider.
Vooral de howling apen zijn goed geluimd. Vader en moeder aap dan want zij trakteren ons op een voorstelling +18.
Binnenkort zweven er mini aapjes door het bos. Sorry voor onze indiscretie.
Ook nieuwe apen: Titi-apen (inderdaad): kleine bruine aapjes met een witte kop. Heel behendig van de ene tak naar de andere.
Ze hebben hun naam niet gestolen. Eentje is een grote krekel aan het opeten. Titi en eten gaan samen op alle vlakken.
William verdwijnt soms in het struikgewas, komt terug om ons iets te tonen.
Een kleine slang bijvoorbeeld. Misschien 10-15cm groot. De lanspuntslang. Super giftig. Eén beet en na 2 uren is het over en uit.
Zelfs bij deze baby slang. Het volwassen exemplaar groeit uit tot 2 à 2,5m groot.
Een klein rood vogeltje vliegt van de ene tak naar de andere. Ook eentje dat nieuw is voor ons. Het geelbroekmanakin vogeltje.
2 uilen zitten naast elkaar te slapen, het zijn nachtdieren.
De tijd vliegt voorbij.
Rond de middag gaan we lunchen in een kampplaats. Je kan er zelfs overnachten in stapelbedden met muskietennet. Daarvoor moet je wel flink in je portemonnee tasten. Waarschijnlijk krijg je veel uitzonderlijke momenten maar misschien ook niet.
Een lekkere lunch. Al moet je een beetje aandringen om een deftige portie te krijgen. Een mini schepje rundsvlees. Een paar bakken verder is er kip. Nope, die krijg je niet, je had al rund.
Gelukkig zijn er onbeperkte groenten, een slaatje. Nog gezond ook.
We babbelen met een Nederlands jong koppel. Tony en Elsa. Reizigers zoals ons, die een land willen bereizen. Heel toffe mensen. Nederlanders hé.
Op de koffieplantage hadden we een Zwitsers koppel als kompanen bij de toer aldaar.
Die hadden een iets ander idee over reizen.
Op 5 weken hadden ze 6 landen bezocht. Costa Rica bijvoorbeeld was voor hen 4 dagen reizen. Dan kan je toch niet echt zeggen dat je een land kent. Je bent er geweest maar je kan toch geen goed beeld hebben ervan. Iedereen moet voor zichzelf uitmaken wat ze doen, wij doen het anders.
Een halfuur pauze alvorens weer op zoek te gaan naar die ene verbazing.
Die komt er al vrij snel. Een paar tientallen meter verder weg van het resto gedeelte ligt een plas. Wiliam speurt die af en roept ons op om voorzichtig dichterbij te komen.
Bijna onzichtbaar voor de leek ligt in die plas een kaaimanvrouwtje met 5 baby's. Het kopje net boven, mama laat enkel haar ogen zien.
Bij té dicht komen verlies je gegarandeerd een been of meer, moeder beschermt haar jongen met haar leven zo nodig.
We stappen tot aan de oevers van de baai. Een nieuwe verrrassing.
Een gigant van een krokodil ligt aan de overkant op de oever. Op afstand ziet die er uit als een boomstam maar de verrekijker laat iets anders zien. Man, wat een kolos. Zelfs van op een redelijke afstand.
William heeft een soort telescopische lens op statief bij. Met een groot zoomvermogen. Ideaal om van op afstand een foto te nemen. Wat bij verschillende dieren lukte.
We lopen een stukje langs het water.
Onze grootste wens moet nog in vervulling gaan.
William verdwijnt terug in de struiken, komt een aantal minuten later terug.
Rugzakken aan de kant, we moeten door dichter struikgewas tot aan de plaats waar een tapir ligt. Eentje die we hoopten te zien. Een ferm beestje van iets meer dan 300kg. Die alle momenten moet bevallen. Ideaal, er is een vroedvrouw mee. We mogen zelfs tot heel dichtbij komen. Helaas even een toerist zijn en een foto met het dier op de achtergrond. Dit zie je niet elke dag.
Op ons laatste stuk zien we vooral vogels. Reigers, pelikanen, havikken.
De tocht was niet de aller goedkoopste maar hij was elke dollar waard.
Tijd om terug te keren. Opnieuw: schoenen uit, broek oprollen en het water in. We voelen ons een beetje een vluchteling die met de boot de oversteek wil maken.
Hoe laat is het nu vraagt Titi. 15u45 staat op mijn uurwerk. Verkeerd want op Titi's telefoon staat 16u45. Batterij leeg van mijn uurwerk want op mijn telefoon staat ook 16u45.
We verlaten de kustlijn en gaan ietsje dieper de zee in voor rustiger water. Al is dat ook relatief, de boot springt terug over de golven, smakt neer.
Het was een mooie dag, veel gezien. De dalende zon links en de regenboog rechts maken hem nog schoner.
Al moet het beste nog komen.
De kapitein van de boot heeft "iets" opgemerkt voor ons.
Al vrij snel wordt duidelijk wat.
Een walvis met baby (de materniteit is druk bezocht vandaag) komt er aan.
Het jong is duidelijk in zijn nopjes want we krijgen een ware show. Hij springt uit het water, maakt een salto en dat om de zoveel meter. Heerlijk om zien. Iedereen is buiten zichzelf.
We hebben super veel geluk want deze tijd van het jaar is absoluut geen walvisseizoen. Die ene maakt gelukkig voor ons een uitzondering.
De kapitein vaart een stukje mee met de wasvissen. Zelfs moeder komt af en toe eens boven piepen.
We kunnen helaas niet eindeloos mee varen, tijd om terug te keren naar de aanlegplaats.
Dezelfde procedure: door het water het strand op. Terug een dag om nooit meer te vergeten.
Time check: oeps, onze GSM's vertellen terug hetzelfde uur als mijn horloge. Conclusie: we zijn door een tijdzone gevaren, heen en terug. Het park ligt dus een uur verder qua tijd dan Drake Bay.
Hey Marty McFLy: 1:21 jiggawatt needed to go back to the future!!!
We hebben nog wat tijd te doden, niets beter dan af te koelen in het zwembad. Alleen met ons 2, ideaal.
Net zoals bij onze laatste zwembeurt een paar dagen geleden, begint het te regenen. Een vast dagelijks stramien. 's Ochtends heel warm en zonnig, na 16u zwarte wolken en regen.
Tijd voor een douche, verse kleren en een restaurant.
Nature Cafe wordt het.
Een vrij nieuw restaurant van een paar weken oud, uitgebaat door jonge enthousiaste mensen. Met aan het fornuis een jonge vrouw.
Zij tovert voor ons een heerlijke maaltijd op het bord. Terug vis en vlees.
En weeral overtreft ze de vorige dag. Telkens zeggen we dit is de beste maaltijd, vandaag moeten we dat weer doen.
De regen is gestopt, we komen droog aan bij ons hotel.
De dagen vliegen voorbij, zelfs met terugkeren in de tijd.

Geschreven door Waarzijnwenu