Vanaf 7u ontbijt , wij zijn paraat.
Yariel en nog een meisje staan in voor het ontbijt.
Er zitten nog een aantal mensen waardoor onze bestelling op zich laat wachten.
De klok loopt door, we zitten een beetje op ons ongemak want we moeten 20' rijden naar Monteverde Xtremo Park. Daar hebben we om 8u een afspraak maar we moeten er ook 15' op voorhand zijn.
Aangezien de klok reeds 7u30 zegt weet iemand met een klein beetje rekenvermogen dat we er niet op tijd geraken.
Soit, toch ontbijten. Toast met confituur, ei, fruit, fruitsap. Een klassieker die werkt.
We nemen snel afscheid van Yariel en we vertrekken.
Wegenwerken, een tergend trage auto voor ons. Niet zo goed voor het bewaren van de kalmte.
Ietsje voor 8u komen we aan. Zorgen om niks gemaakt, er staat nog een flinke wachtrij aan de kassa.
Xtremo Park dus, we gaan ziplinen ofte aan kabels in de hoogte tussen de bomen zweven.
We krijgen ons materiaal: een flink harnas, een helm en vooral zeer stinkende handschoenen.
We krijgen uitleg over hoe we aan de kabel moeten hangen, wat we wel en vooral niet mogen doen.
2 Nederlandse meisjes staan net voor ons, het contact dat we leggen zal straks voor beide partijen goed uitkomen. Foto's en filmpjes uitwisselen.
Een trapladder op en we worden aan de eerste lijn vastgemaakt.
We zijn weg. Een korte om er in te komen.
Er zijn in totaal 11 lijnen die we gaan, 2 ervan in superman pose.
De ene gaat al sneller dan de andere, is al hoger.
De eerste 8 zijn gewoon in het harnas hangen.
Daarna wordt het harnas omgedraaid en gaan we onder de kabel hangen.
De superman line komt er aan. Een 1000m lange lijn over een vallei, aan een flinke snelheid. De eerste meters is wennen, daarna genieten.
Terwijl ik over de vallei zoef komt er zelfs een arend naast en onder me vliegen. Eventjes zijn we soortgenoten.
De 2de superman line gaat door een donkere tunnel. Minder spectaculair maar ook wel leuk.
Het beste komt op het einde: de tarzansprong.
Een beetje zoals Bungee jumpen.
Hoeveel zijn er al gestorven bij deze attractie? Vandaag nog niemand, zegt één van de coole dudes die ons begeleidt.
Je wordt vastgemaakt aan een soort elastiek op 50m hoogte, je blijft een paar seconden hangen en dan laten ze je los. Een vrije val van een paar seconden die de adrenaline door je lijf laat gieren.
Voor je het goed en wel beseft sta je al terug met de voeten op de grond. Maar wel kicken.
De toer van 2u30 vliegt voorbij. Zijn geld volledig waard.
We hadden super veel geluk. Gisteren een volle dag regen, we hebben onze toer met zon kunnen afwerken.
Alsof de Goden ons goedgezind waren, we zijn nog maar net terug aan de auto of de eerste druppels vallen.
Jammer voor diegene die na ons komen.
We vertrekken voor een rit van 4u, meer zuiderlijk.
Toch maar de auto voltanken, je weet nooit wat er nog allemaal gebeurt.
Tanken is hier met een tankbediende die alles voor jou doet.
We hebben eentje die super uitgeslapen is want hij vindt dat onze linker voorband een beetje aan de slappe kant is.
Hij haalt een plastic bus, spuit ermee op de band en ziet dat er lucht ontsnapt om 1 plaats. Wat blijkt?
Er zit een grote vijs in onze band.
Maar geen zorgen, even snel herstellen. Een rubberen plug erin en alles is opgelost. Daar kunnen we nog een tijdje meer voort, dat hopen we toch.
De streek rond Monteverde is zeer heuvelachtig, zeer groen. Een waar genoegen voor het oog.
Af en toe een fotostop maar we kunnen niet te lang blijven stilaan, anders wordt het terug een nachtrit.
Tijd om te lunchen is er wel. Een bord van een café/resto.
Blijkt dat het om een vegan restaurant gaat, uitgebaat door een super vriendelijke Mexicaanse mevrouw.
We krijgen een super lekkere gezonde schotel. Allemaal groeten, noten... Met een tas koffie, de beste tot nog toe.
De mevrouw legt de achtergrond uit, een roeping.
We vervolgen onze weg, Titi achter het stuur.
Gelukkig voor mij want we krijgen drukker verkeer, zelfs files.
Een gans ander Costa Rica dan ervoor. Veel drukker, veel meer uitgebuit lijkt ons.
We volgen een groot stuk de hoofdweg langs de kust.
Die kust wordt stilaan volgebouwd met appartementen zoals aan onze kust. Jammer, veel te lelijk.
Maar er zal allicht een markt voor zijn.
Nog zo'n toeristische attractie: The Crocodile Bridge. Een brug over de stroom waar vele krokodillen op de oevers liggen.
Vanop de brug kan je ze zien liggen. Wij zien er 4, eentje lijkt zelfs van ver een mastodont.
Het verhaal gaat dat de omwonenden karkassen van kippen aan de crocs voederen om hen zo aan die plaats te binden.
Met in de nabijheid een uitbouw van toerisme: standjes met eten en drinken, souvenirs.
Vanop de brug een foto nemen. Dichtbij komen kan niet, we staan er ook niet voor te springen.
Het vervolg van de rit geeft vooral veel veeteelt. Massaal veel koeien in weiden.
Voor we Quepos binnen rijden proberen een Tshirt of iets dergelijks te kopen. Straks wil ik al mijn kleren laten wassen maar ik moet natuurlijk iets kunnen dragen.
Aan het begin van het stadje zien we een soort klerenwinkel, snel eens kijken. Tshirt in maat XL of 3XL. Een beetje teveel van het goede.
Wel een mooi blauw wit hemdje. Listo, goed voor mij.
Nog een beetje rijden en we komen aan bij hotel La Foresta Nature Resort. Hier blijven we 2 nachten.
Een super vriendelijke ontvangst, een rondleiding op het domein want het is hier vrij groot. 35 kamers, meer een soort bungalows. Maar alles heel smaakvol. Zwembadje, eetruimte in open air.
Onze kamer is dik in orde, alles wat we moeten hebben en meer.
Die meer zie ik als wasservice. Ik kan morgen alles binnen geven, tegen de middag heb ik alles terug. Er hangt echter een flink prijskaartje aan.
Voor één onderbroek of voor één paar kousen vragen ze 2 dollar. Ik wil ze gewoon laten wassen hé, geen nieuwe kopen.
Dan maar een alternatief zoeken. Dat vinden we in Quepos centrum; een wassalon. Ideaal, we gaan er toch eten deze avond en de wasserij is open tot 22u.
Zoals we dachten, stukken goedkoper. Voor 1/5 van de prijs kan ik meer kleren laten wassen. Die ik morgenmiddag al terug heb.Zonder beestjes erin hopelijk.
Een paar straten verder rijden naar het restaurant. Een visrestaurant.
Een schotel met stukken verse vis, calamares, scampi, schelpen, een kreeft. En kilo's look. Misschien hét middel tegen de muggen deze nacht.
We delen een brownie met ijs als dessert, dat hebben we verdiend na onze adrenalinekick deze morgen.
We keren terug naar het hotel, een concierge opent het hekken voor ons. En chique spel hier.
Dat maar voor een fractie volzet is, dat zal de komende maanden wel veranderen vermoeden we. Het hoogseizoen komt er nog aan.

Geschreven door Waarzijnwenu