Onze echte laatste Noorse dag begint met een zonnige ochtend.
We zijn niet echt verwonderd. We hebben het weerbericht goed bekeken én deze nacht was een vrij koude nacht. Bobil geeft deze ochtend binnen 9°C aan wat wil zeggen dat het buiten deze nacht waarschijnlijk gevroren heeft.
Aan de haven kunnen we ons vers water tanken en dan zijn we op weg richting Preikestolen.
Een korte rit. Een slingerbaantje naar boven, naar de verplichte parking. Eens je aan dat baantje begint rij je door een bos van Verboden te Parkeren borden, niet normaal.
Hier kan je dus niet anders dan tot aan de parking te rijden en de 25€ (slik) te betalen. Soit, we willen echt wel de hike naar boven doen dus betalen we zonder morren.
Op de parking staan een 15tal auto's, 2 Bobils. Dat valt dus zeer goed mee. In het hoogseizoen staan deze parking én de aanpalende hoogstwaarschijnlijk bomvol.
Thermisch ondergoed, fleece, vest, muts en handschoenen want het is nog vrij kil.
Een rugzak met water, extra truitje, energierepen, fototoestel. We vertrekken goed voorbereid aan onze tocht.
Een goed begaanbaar grindpadje leidt de klim in. Al flink steil. Als dit de maatstaf is voor de rest dan staan we er goed voor. De muts verdwijnt reeds in de rugzak.
Het grind maakt plaats voor stenen, redelijk effen gelegd als pad.
Een stukje door een bos, aangenaam stappen.
De stenen treden worden hoger, de opstap inspannender.
Het bos maakt plaats voor vergezichten over een Fjord aan de ene zijde, aan de andere zijde zien we in de verte een meer dat zijn water uitspuwt via de zoveelste waterval.
Stappen over grote rotsen, over aangelegde huwelijksbruggen.
De zon doet meer en meer haar best om ons te doen zweten. Ze lukt in haar opzet.
De tocht is best inspannend maar toch heel wat beter stapbaar dan onze tocht naar de Bruenbreen. Dat was echt uitkijken om niet weg te glijden, hier ligt het pad er nagenoeg droog bij dus iets minder gevaarlijk.
We zijn niet alleen maar de 10 toeristen die ons voorgaan zijn peanuts bij wat er op topdagen zich naar boven zwoegt.
Om de +/- 500m staan paaltjes met de gelopen en de tegane afstand. We zijn aan kilometerpaal 3 en we zijn een uur verder. Snelle rekensom : we stappen aan 3km/u.
Na 1u20 bereiken we de top. Alleen een Oh My God komt er nog uit onze mond.
We staan op een uitstekende rots, 650m hoog. Je kan tot net aan de rand stappen.
Wie dan naar beneden kijkt moet stalen zenuwen hebben. Een diepe afgrond tot aan het water van de Fjord is alles wat je ziet.
Hoogtevrees is iets wat je hier maar beter niet hebt of je verstijft bij de eerste blik naar beneden.
Vooruit kijken levert ook al geen onaardige beelden. Een uitgestrekt Fjord afgebakend door de bergen. Met die stralende zon erop het ideale recept voor een mooie zondagmiddag.
Het vroeg opstaan, de klim naar hierboven waren het meer dan waard.
We zien een oud bekende. Een Nederlands koppel dat we ontmoetten aan de Trollstigen, die een foto van ons namen, staan hier ook.
"Nouw, jullie ook hier. Wat een toeval. Zeker weten".
We vatten de koe bij de horens. De man, Heike, nam een mooie foto van ons op de Trollstigen, we vragen hem hetzelfde hier te doen. "Met alle plezier. Tot aan de rand, of er net over voor die allerlaatste mooie foto hahaha". Hollandse humor.
We nemen zelf ook de tijd voor selfies, een uitgebreide fotoshoot.
We waren er vroeg bij, een verstandige keuze want er komen meer en meer mensen naar de top.
We bekijken het nog een beetje van op afstand, zien hoe sommige bijna halsbrekende toeren uithalen voor die ene speciale foto. Als daar iets mis gaat dan hebben wij die ene speciale foto.
We zetten de daling in, langs het pad en niet de snelste weg, af de rots springen.
Pas nu zien we echt goed hoeveel mensen er naar boven komen. Het is schoolvakantie, een zondag en zonnig. Veel families met kinderen, met honden stappen ons puffend en zwetend voorbij. Dat hebben wij al gehad, voor ons is het zelfs terug tijd voor muts en handschoenen.
Op een goed uur staan we terug op de parking. We dus er dus ongeveer 2u30 over heen en terug, over die 8km. De gids schrijft 4u voor. We worden dus meer en meer geoefende berggeiten.
De parking staat nu goed vol, zelfs de tweede is al in gebruik. Niet verwonderlijk als we zagen hoeveel er naar boven kwamen. In het hoogseizoen moet het echt gruwelijk dus zijn hier.
We nemen met spijt afscheid van deze plaats, een mooie afsluiter.
Of nog niet? Daar zijn we nog niet uit,
Wat wel zeker is, is dat we nu naar Kristiansand rijden. Morgen is onze boot om 8u30 en we willen deze avond al zo dicht mogelijk bij de haven zijn, kwestie van relax te kunnen opstaan morgen.
Wat nog niet zeker is, is hoe we daar naartoe rijden, via welke weg.
Er zijn een aantal scenario's. Hetgene we het liefste willen is het verste en langste. Maar is zeker het mooiste.
We kunnen nog een laatste keer een scenic route rijden, een echte slingerbaan naar de monding van de Lysenfjord. Maar da's ongeveer anderhalf uur omrijden. Willen we dat wel? Dat zou betekenen dat we pas rond 20u30 in Kristiansand aankomen.
Tijdens onze rit zetten we de pro's tegendeel contra's, is het wel de moeite.
We gaan er voor. Het is de laatste keer dat we zoiets kunnen zien. En in Kristiansand moeten we gewoon maar een staanplaats zoeken zonder rekening te houden met scenery.
We herprogrammeren de GPS, nemen de 450 en dan 500 naar de Lysenfjord.
Een goede beslissing. We krijgen alweer een magnifique weg onder de wielen. Heel ruw, heel mooi.
Smalle baantjes betekenen goed uit de dopen kijken, om elke hoek schuilt een potentiële verborgen tegenligger.
De thermometer zakt terug tot aan het vriespunt, de kleinere meertjes op de top zijn zelfs al half bevroren.
Die Bollinger zal voor de volgende keer zijn, een goeie Chenin Blanc zal volstaan.
Soms is de weg naar iets mooier dan het eindresultaat. Da's hier het geval. Een heel mooie trip naar het uitkijkpunt. Dat valt een beetje tegen. Elektriciteitslijnen ontsieren het panorama. Van de monding van het Fjord is maar een ietsie pietsie te zien. Het enige wat wel nog duidelijk te zien is is het slingerbaantje met de vele haarspeldbochten.
Geen verloren trip , de weg was terug héél mooi. Het eindresultaat valt wat tegen.
Normaal gezien is het 30€ voor de parking an het uitzichtpunt. Onze charmes en de Belgische chocolade zorgen er voor dat we een 10tal minuten gratis mogen staan. Met dank aan de goudkust.
We moeten helaas dezelfde weg terug maar da's geen straf. We ontdekken nieuwe plaatsjes, punten, zichten die we op de heenweg niet opmerkten.
Eens op de iets grotere weg lijkt het alsof elke Noor op de weg is. Vrij veel verkeer op het tegenovergestelde rijvak. Velen met een aanhangwagen of fietsen op het dak van de auto. De vakantie zal dus uit zijn, iedereen keert terug naar huis. Wanneer we iets verder zijn gereden wordt het duidelijk waar al die mensen vandaan komen. Heel veel vakantiehuisjes op de flanken, allemaal die met gras op het dak.
Daar hebben ze gezeten de voorbije week, daarom waren wij toen bijna alleen op de weg.
We hebben nog een tweetal uur te rijden, de duisternis zet in, het wordt donker.
En donker op de weg is hier echt wel donker. Nergens straatverlichting, wegen doorheen bossen. De grootlicht draaien overuren. Alsook Titi's ogen, op zoek naar elanden waarvoor constant gewaarschuwd wordt. Én het auroralicht. Dezelfde anonieme gerechtelijke bron van een paar weken geleden gaf ons de tip.
Jammer, beide verzoeken blijven onbeantwoord.
Via een app zoeken we een standplaats in Kristiansand.
Er zou een gratis parking zijn aan een ziekenhuis waar je de nacht kan blijven. De GPS brengt ons er feilloos naar toe. Ons geluk kon niet blijven duren. Er zijn werken aan het ziekenhuis en de parking is volledig afgesloten.
Opnieuw zoeken dan maar want nergens in de buurt mag je parkeren.
Via diezelfde app vinden we een parking heel dicht bij de haven. We kunnen er voor 16€ de ganse nacht staan.
We hebben ons doel bereikt, Kristiansand voor de avond en alle vooropgestelde doelstellingen.
Niet twijfelen want de klok tikt in ons nadeel, het is 21u30. Een lange uitgeperste zondag loopt op zijn einde en we moeten nog douchen, eten , het thuisfront tevreden houden met een slaapverhaaltje.

Geschreven door Waarzijnwenu