Een nacht op de woelige baren. Door de wind is Bobil een beetje aan't deinen geweest waardoor we de indruk hadden op een schip te zitten. Bijgevolg allebei iets minder goed geslapen.
Nog een "verrassing". Op ons klein stekje staat naast ons nog een camper, duitse nummerplaat. We hadden gisteren iets gehoord maar dachten dat het een voorbij rijdende auto was. Gelukkig zijn ze braaf geweest! Ongelooflijk eigenlijk, zo'n uitgestrektheid en dan parkeren op 2m van ons. Ze zijn vroeger weg dan ons, goed zo, anders moesten we socializen. Nu kunnen we tenminste het buitentoilet ten volle benutten.
We moeten een stukje terugkeren maar met dit soort baantjes is dat geen straf. Én de zon is van de partij. Af en toe een verloren regendruppel op de voorruit. We komen er nog goed van af met een paar druppels. Als we de gletsjer bekijken en vergelijken met gisteren dan zien we dat de top witter is. Er is dus sneeuw gevallen op hoogte. Gelieve nog een beetje te wachten alvorens ons van een wit tapijt te voorzien.
We willen weg 258 nemen, een héél klein baantje, omschreven als zeer scenic. Alle verkeer boven de 8 ton mag er niet door, t'zal dus de moeite zijn. Groot is de ontgoocheling als we bij de afslag komen en zien dat de weg afgesloten is. Wegenwerken. Doeme toch, we hadden ons er zo op verheugd. Alsof het uitgemeten is, speelt net op dat moment op de radio "Bad day" van Daniel Powter. Wrijf het er nog een beetje in!!
Soit, niks aan te doen, we moeten de omleiding volgen. Door 3 lange tunnels van meer dan 5 km lang elk. Één richting, de andere kant staat dus een hele tijd te wachten alvorens zij hun weg mogen vervolgen.
We komen uiteindelijk uit op de weg die we moesten hebben. De ontgoocheling van het missen van 258 maakt snel plaats voor een wow gevoel. Ruwe landschappen, bergen, flanken met knusse huisjes erop. Het lijkt ons een skigebied te zijn. Geen concurrentie voor de Alpen maar qua gezelligheid kan het tellen.
We moeten richting Geiranger, een toeristisch dorpje. Wat er vooral zozeer de moeite waard is, zijn de bergketens waartussen Geiranger ligt. Tussen zeeniveau en 1000m hoogte. Een uitgemeten plaats om die pracht te aanschouwen is Dalsnibba, een uitkijkpunt over de vallei, de bergen. 250kr, 25€ om de 5km lange bergpas op te rijden. Het wordt omschreven als een subliem punt, betalen dus. De GPS toont ons al een voorsmaakje van wat ons te wachten staat. Haarspeldbochten nemen is de boodschap.
Een flinke klim brengt Bobil én ons op de top. Ze hebben niet gelogen. Het uitzicht langs alle kanten is inderdaad subliem. Een dal met slingerbaantjes die op ons liggen te wachten, aan de andere kant gletsjers die hun blauwe ijsmassa aan ons willen tonen. Het prentjesboek wordt af en toe doorgesneden door een regenboog. Dierbaren vergezellen ons met andere woorden.
"Nen schune cadeau vur 1000 frank" zouden ze een tijd geleden gezegd hebben in Gent.
Elk euro waard. En elk kledingstuk dat we mee hebben ook. We gingen van 14°C naar 1°C. Met een zeer forse wind erbij vriezen onze oren er bijna af. We bijten door, dit is té mooi om te laten liggen, deze natuurpracht vraagt om een extra efforken. We zijn voldaan, een warme koffie in onze camper warmt ons terug op.
Waarschijnlijk is het op deze plaats tijdens het hoogseizoen nummertje nemen om een mooie foto te schieten. Da's dan wel het voordeel om te reizen in deze periode, we zijn er nagenoeg alleen.
Er wacht ons nog een flinke maar mooie afdaling, in een lage versnelling op het gemak de weg naar beneden.
Op het einde van de afdaling, een klein dorpje. Ons oog valt op een plaats waar je gratis water kan nemen, rechtstreeks uit de gletsjerstroom. Tank vullen zodat we deze avond terug onafhankelijk zijn.
We zetten onze weg verder, richting Trollstigven. Nog zo'n hoogtepunt. Een weg met 11 haarspeldbochten, stijgingspercentages tot 12%. Ik kijk er al naar uit. Met de motor nog iets meer, dat zal voor een andere keer zijn.
Eerst nog paar boodschappen doen in de Spar. Een paar kleinigheden. Ernaast is een Shell tankstation. Een stuk goedkoper tanken dan alle andere die we zagen, Bobil krijgt dus ook te drinken.
We rijden het dorpje uit, zien langs de weg een plaats waar je gratis met de camper proper water kan nemen, vuil water kan dumpen. Dat was de vorige dagen eigenlijk nooit een echt probleem. Wat we nog nooit zagen, was een plek waar je je chemisch toilet kan ledigen. Hier dus. Niet twijfelen, weg met die handel. Bibi heeft de twijfelachtige eer. "Ah ja, gij zijt toch geopereerd aan de sinussen, gij riekt dat toch niet". Gelukkig is mijn maag iets sterker dan die van Sammeke Goris, ik stond hier anders mooi te kokhalzen. Tot mijn spijt moet ik Titi gelijk geven, ik ruik niets. Eigenlijk wel handig.
Na het ledigen alles terug om zijn plaats, een nieuwe pad in het reservoir om alles op te lossen. Voilà, we kunnen met een gerust hart iets minder darmvriendelijke kost nuttigen.
Een minder steile maar leuk glooiende weg brengt ons tot aan een watervalletje, Gudbrandsjuvet dat een rotswand doorsnijdt. Een leuke tussenstop voor 5'. Voor de waterval, de brug er naartoe, het bezoekerscentrum. Alles potdicht weliswaar..
Het is de bedoeling om door te rijden naar Trollstigven maar de tijd is in ons nadeel. Ofte in ons voordeel, afhankelijk van hoe je het bekijkt. Nadeel want het is "al" 16u, voordeel want we kunnen alle kanten op. Bobil is langs alle kanten volgetankt, leeg gegoten. We zijn dus van niets of niemand afhankelijk.
We zien op onze rechterkant een leuke plaats om de nacht door te brengen. Echter, het probleem is dat het nogal zompige ondergrond lijkt en dat er 2 grote stenen in de weg liggen. Om ons nu vast te rijden in het hol van pluto, daar hebben we ook geen zin in. Dan nog maar een beetje verder zeker.
Lang duurt dat niet. Aan onze linkerzijde zien we een inham richting de rivier die goed berijdbaar is. Dat lijkt ons de ideale plek voor de nacht. We rijden de bocht om, een grote ruimte in kiezelsteentjes met, dju toch, 1 mobilhome. Maar plek genoeg, dit wordt onze overnachtingsplaats.
De mobilhome heeft een Nederlandse nummerplaat. Wij zijn welopgevoede Belgen, toch maar eens vragen of ze er geen moeite mee hebben dat we ons een stukje van de ruimte toe-eigenen. Miep en Sjackie ( althans voor ons) vinden het super, onwijs dat de Belgen hier ook zijn, gezellig. Biertje, wit wijntje? Bedankt maar bedankt. We hebben onze geheime voorraad die we moeten wegwerken alvorens terug te keren. No sweat, nuttige tips kunnen we jullie ook nog geven. Over routes, stadjes, campings. Toch leuke mensen, die Nederlanders.
Het is een mooie avond, nog een beetje zon. Het ideale moment om een flesje te kraken, eentje dat mama Ghislaine gaf voor onze huwelijksverjaardag. Santé.
Ook het ideale moment om de barbecue uit te halen, een stukske vlees met groenten op het vuurtje.
Terwijl we nog kunnen, we moeten profiteren van de relatief goede temperaturen.
Miep en Sjackie zitten al knus in de camper, er komt nog een derde kaper op de kust. Stelt zich op ver weg van ons. Perfect.
We zitten hier goed. Warm aan de barbecue, mooi uitzicht, lekker gegeten en gedronken.
Het leven kan hard zijn.
Als de avond voortschrijdt komt ook de koude mee. Tijd om de kolen te blussen, op te ruimen, de warmte van Bobil op te zoeken.
Al bij al zijn het toch vermoeiende dagen, het bed zal snel roepen.
Elk zijn kant. Als je kijkt naar de orde en netheid, niet moeilijk te achterhalen wie waar slaapt. Niet waar Griet?

Geschreven door Waarzijnwenu