Wekker om 8u. Om één of andere reden slapen we allebei veel beter in Bobil dan in een "echte" slaapkamer.
We ontbijten in Frodes keuken, vooral om praktische redenen. Een beter kookvuur voor ons spiegelei, een lange tafel om aan te zitten.
Als we klaar zijn hebben we nog een afspraak met Frode. Hij wil ons wat tips geven voor onze verdere reis.
Een paar zaken zijn inderdaad handig, nieuw. De meeste dingen die hij aanhaalt hadden we echter al op ons schema staan.
Vrij snel gaat het gesprek over het landbouwen, hoe weinig lucratief het is. Een liter melk vb. kost in de winkel 20kr, de boer krijgt 2kr voor al het werk dat hij moet doen. Hij houdt er dus weinig tot niets aan over. Idem voor wat schapen opbrengen. Als we geïnteresseerd zijn mogen we zelfs zijn boerderij overkopen. Na zijn relaas weinig interesse hiertoe. Hij lijkt een beetje verbitterd te zijn. Daarom is hij ook met camping begonnen, een extra inkomen. Met wat hij aanbiedt (sanitair etc...) is het een billijke prijs die hij vraagt. Voor sommigen toch teveel, vooral zijn landgenoten dan. Die maken maximaal 5% uit van zijn cliënteel, hij is er niet rouwig om.
We vertrekken rond 10u15, eigenlijk een beetje laat voor een verplaatsingsdag.
De eerste tientallen kilometers zijn weinig vernoemenswaardig. Weinig actie, weinig spectaculairs.
Het wordt pas mooi als we aan de Sognefjord komen. Één van de mooiste van Noorwegen. 204km lang, de op één na langste ter wereld na de Scoresby in Groenland. 1308m diep, de diepste van Noorwegen.
We rijden langs de oevers. Jammer, soms wordt het zicht belemmerd door bomen en struiken. Op andere plaatsen kan je wel de pracht en de praal zien. Vooral als je de Fjord kruist d.m.v. een brug. Het wisselvallige weer speelt ons ook een beetje parten maar net genoeg zonnige momenten om mooie foto's te maken.
Te meer omdat de bomen al in mooie herfstkleuren komen. Ook reizen op dit tijdstip heeft zijn charmes.
Veel bergen betekent ook veel tunnels. Allerlei : grote goed verlichte, kleine smalle in het pikdonker. Bijwijlen spooky.
We rijden tot aan Ortnevik, daar moeten we de overzetboot nemen naar Nordeide. Een beetje onduidelijk wanneer die vaart, wat de prijs is etc. Er is een klein lokaal winkeltje, daar eens kijken of ze ons meer kunnen vertellen.
De dame aan de kassa is een beetje timide, niet moeilijk als het dorp waarschijnlijk maar 50 inwoners , wat koeien, schapen en een hond heeft. Maar ze is zeer behulpzaam, weet perfect de uren en de tijdsduur van overvaart. We kopen wat kleinigheden in haar winkeltje ook al biedt ze alles aan wat een mens nodig heeft en meer. Zoals vanilleijs. Er is er eentje gelukkig, rarara wie.
We doen niet te zot. Een broccoli voor 2,5€, 12 eieren voor 5€. Noorwegen kan inderdaad wel vrij duur zijn.
Al levert goed uit je doppen kijken soms ook wel iets op. Diesel is bij de ene pomp 1,8€, bij de andere een paar honderd meter verderop 1,5€.
We moeten ongeveer anderhalf uur wachten, tijd genoeg voor een vers kopje koffie gemaakt met de Bialetti. Wie heeft Georges nu nog nodig?
De overzet komt er aan, vooral pendelaars stappen af. Het is de enige manier om naar Mären te gaan, een klein dorpje aan de overkant. Geen wegen er naar toe, enkel dus de boot.
Nog 1 wagen gaat mee met ons. We moeten achterwaarts de boot op, met onze achteruitrijcamera a piece of cake.
Een meisje, Lien, komt rond om te collecteren. Hoe kennen we haar namen? Niet moeilijk. Ze heeft zo'n opstapbankje, een Karientje voor de kenners, waar haar naam op staat.
34€ voor 20' varen. Flinke prijs toch. Tja, niks is gratis in Noorwegen geeft ze zonder blozen toe. Zelfs een stukje Belgische chocolade voldoet niet als omkoop.
Tijdens de overtocht begint het stilaan meer te regenen, de bergtoppen komen in de mist te liggen.
Het plan is om ongeveer nog een uurtje te rijden, iets te zoeken om te overnachten. Een camping, een wild kampeerplaats, het maakt niet uit.
Gemakkelijker gezegd dan gedaan. Weinig leuke plekjes langs onze route. Zelfs een aanbevolen app park4night brengt geen soelaas. Dan toch maar gaan voor die camping. Ook dit is gemakkelijker gezegd dan gedaan. Dankzij onze 4G en geen extra roaming zoeken we iets in de buurt. Slechts 2 in de dichte omgeving. Op naar nr 1, vlakbij. Blijkt gesloten en volledig vervallen te zijn. Optie 2 dan maar, een 15' rijden. Een beetje zoeken, gevonden. Lap, gesloten. We bellen iets verderop aan bij een hotel. Waarschijnlijk iemand die na 10j de kelder mocht verlaten opent de deur. Het hotel zelf is gesloten alsook de camping. Of we op hun parkeerplaats mogen overnachten. Gebrabbel als uitleg. Naast Noors ook Chinees voor ons. Onze weg dan maar vervolgen zeker.
Opnieuw, langs de weg weinig idyllische plaatsen. De klok tikt in ons nadeel, we willen graag voor donker ergens staan. We zien aan de rechterkant van de weg, iets lager gelegen, een kinderschooltje met ruime parkeerplaats. Daar es vragen. 2 dames openen de deur, kijken ons een beetje wantrouwig aan. Hier overnachten kan niet maar verderop langs de weg zou het moeten lukken. Daar is wel een plaatsje. Met de beste wil van de wereld maar iets tofs nee, Ignace Crombeé zou gezegd hebben : "Solly Myliam ". We moeten dringend eens een klapke doen met den Wim van de Columbus. Die vindt altijd de beste en mooiste plekjes om te overnachten. Of misschien moeten we ook eens voor een goed productieteam een sollicitatie uitschrijven. Ik kan me niet voorstellen dat alles zomaar zo vlot gaat, dat hij zelf alles vindt.
Volgende stap in ons plan : we bellen aan bij boerderijen of mensen met veel ruimte rondom het huis of we daar Bobil niet mogen zetten. Of niemand thuis of terug een sorry maar nee als antwoord. Wel de tip : als je nog wat verder rijdt passeer je een uitkijkpunt over de vallei vanop een bergpas, een beetje daar voorbij is een staanplaats. 10' rijden. Doen we dan maar, ook al zet de duisternis én de mist stilaan in. Het zijn aziatische minuten, we zijn toch al gauw een halfuur op de bergpas aan het rijden. Jammer genoeg niet bij helder weer want het is heel mooi rijden. Één van de scenic routes in Noorwegen (Gaularfjellet weg).
Het wordt toch wel spannend om bij klare nog iets te vinden. Het uitkijkpunt rijden we voorbij. Het wordt stilaan duidelijk, geen plaats te vinden. Als we stilaan de hoop opgeven en ons voorbereiden op nog een lange rit op de pas in het donker, valt ons oog op een strookje naast de weg, voor een soort kleine schuurtjes of oude huisjes. Eerst op prospectie om te checken of alles veilig is, of Bobil niet zou wegzakken. Het lijkt ons stevig genoeg, wel een beetje scheef maar daar hebben we een soort spies voor. We gaan er voor. De spies onder de band zodat we redelijk egaal staan. Ook al staat Bobil in versnelling en met de handrem op, toch nog maar een paar stenen achter de wielen. Als we achteruit bollen rijden we tegen de huisjes aan, of zelfs het meer in. Liever niet. Temeer omdat we hier echt helemaal alleen staan, niemand in de verste verte te bespeuren, in the middle of nowhere én geen bereik zowel niet met GSM als met 4G.
Geen burenlawaai of lichtpollutie te vrezen. Enkel een beetje wind, een beetje regen.
We zijn volledig zelfbedruipend. We kunnen verwarmen en koken op gas. We hebben verlichting via extra batterijen én een zonnepaneel. We kunnen douchen mét warm water. We hebben een eigen toilet met septische tank. Een andere voor gewoon vuil water. Starten morgenochtend is geen probleem, de voeding komt van een andere aparte batterij.
Thuis hebben we spaghettisaus klaargemaakt en ingevroren. Die komt nu goed van pas. Opwarmen, een beetje spaghetti koken. Met een glaasje wijn erbij die we opgraven uit onze geheime schuilplaats, doen we het hier niet slecht. Stoelen draaien, voetjes onder tafel.
Nu nog goed slapen en we zijn vertrokken om wild te kamperen, wat hier perfect toegelaten is als je bepaalde spelregels volgt.
Als jullie binnen een paar dagen niks meer horen van ons, we stonden op den 13 tussen Dragsvik en Viksdalen. Iets voorbij het uitkijkpunt aan de linkerkant richting Viksdalen. Misschien tot later.

De Wedstrijdvraag : nog steeds geen juist antwoord. Enkel Luc (klein hout) komt een heel klein beetje in de buurt.

Geschreven door Waarzijnwenu