We zijn op rond 6u, goed op tijd om een prachtige zonsopgang te aanschouwen.
Ook al op het appèl : onze vrienden de eekhoorns. We kunnen het niet laten ze uit te nodigen bij het ontbijt. Ze krijgen een stukje pannenkoek, ze knipogen en eten het met smaak op. Later lezen we in een brochure van de camping : gelieve de eehhoorns niet te voederen. Te laat, ze kunnen er maar goed mee zijn.
Uitchecken, afrekenen. De receptionist vraagt of alles ok was. Wanneer ik zeg dat het té stil was om goed te slapen kijkt hij me eerst verwonderd aan en begint dan luidkeels te lachen. Waneer Titi iets zegt over zijn witte tanden, is zijn lach nog enthousiaster.
Het is iets na achten als we Jeepie de sporen geven, normaal gezien is het niet zo'n lange dag rijden.
We nemen alleen kleine D-wegen, de gekende gravel wegen. Zo zien we het meeste van het echte Namibië. Kleine dorpjes, scenery.
Wat ons opvalt : de verandering van de omgeving. De wegen kleuren terug rood, de bergen/heuvels doen weer hun intrede.
Nieuw is de veeteelt. Grote boerderijen met koeien, soms heel veel koeien. Ezels, geiten vullen aan.
Grote boerderijen, wat met zich meebrengt dat Titi voortdurend uit Jeepie moet om hekkens te openen en te sluiten. Gymnastiek om Malou jaloers van te maken.
Vandaag is ook een topdag qua stof. Rood stof dat overal in kruipt. Jeepie zal een super grote beurt nodig hebben als we hem terug inleveren. Overal maar dan ook overal stof. Alles is aan het piepen en kraken. Vensters, deuren, vering. Maar voorlopig geeft hij niet op, brengt hij ons overal naartoe.
Een paar uur rijden, we komen in een klein dorpje, Kombat.
We moeten een beetje zoeken naar de weg, de GPS weet zijn baan, wij volgen.
Net voor het uitrijden staat langs de kant van de weg een heel klein kraampje, een super klein Delhaizeken. Een man, de kloon van Seal voor de kenners, verkoopt er eigen kweek. Tomaten, paprika's, ajuinen. Wij kopen de eerste twee. 2 kilo tomaten, 5 paprika's. We betalen toch de volle 1€ voor ons winkelmandje. Spijtig dat het zo ver is, we zouden er elke dag komen halen bij deze vriendelijke man. 2 kleine kindjes van hem en 1 van de ook aanwezige politie-agent krijgen een lolly. Waarschijnlijk niet gewend van veel blanke toeristen te zien, zetten 2 van hen het op een huilen. Vrees niet, wij komen met goede bedoelingen.
Als we het dorpje verlaten, loopt een grootmoeder met haar 2 kleinkinderen op straat. We stoppen, geven ook die 2 kindjes een lolly en de grootmoeder enkele koekjes. We krijgen haar zegen, én die van God. Onze dag is beschermd.
De scenic route brengt ons richting Waterberg Nature Park. Het plateau is een natuurpark, met iets hogere heuvels, gekend voor de trekkings.
Onze camping, de Waterberg Plateau Campsite is toevallig van dezelfde eigenaars als de camping van gisteren. Dat zit dus wel snor.
Als we aankomen aan de receptie van de camping, krijgen we niet de meest hartelijke ontvangst. Aan de camping zelf valt het nog wel mee, de receptie zelf waar we ons moeten aanmelden wordt bemand door een nogal ongeïnteresseerd meisje. Zeker als we een andere plaats vragen dan diegene die we toegewezen kregen. Zuchten, puffen, alles lijkt teveel. We duwen door maar vangen bot. Alles is al ingenomen. Dan maken we er maar het beste van.
Het is trouwens een heel klein beetje thuiskomen op onze kampeerplaats, de foto zegt je wel waarom.
Wat ons vooral tegen de borst stuit, is het gebrek aan elektriciteit op de camping. Of liever de afwezigheid. Op zich niet zó belangrijk ware het niet dat onze frigo op batterij in Jeepie maar een 8tal uur kan overleven. Als we hier 2 nachten blijven en Jeepie een rustdag geven, dan is tegen morgenavond onze frigo batterij volledig plat en bederft ons eten. Of we moeten minstens een half uur rondrijden wat betekent tenten opplooien etc. Daar hebben we niet veel zin in.
Even overleggen.
Een optie is om voor onze laatste nacht een lodge te boeken, mits ze een deel van de camping terugbetalen. Opzoeken op intenet wat zo'n kamer kost, onderhandelen, de lodge gaan bekijken. We krijgen een goede prijs, we happen toe. Zo wordt dit de laatste nacht dat Jeepie ons 's nachts ontvangt. Sorry vriend maar we krijgen morgen wel een super mooie kamer mét elektriciteit in de plaats. Dat hebben we wel verdiend na al die dagen kamperen.
Er overvalt ons een heel klein beetje het gevoel dat de kampeerplaats voor de eigenaars van ondergeschikt belang is. Geen elektriciteit dus frigo werkt niet dus geen koele dranken bij 40+ °C. En dus ook geen levensmiddelen te stockeren. Alles is wel te koop in het restaurant. En in de verste verte is er geen winkel. Kassa kassa zegt er een klein stemmetje achter mijn oor.
Bon, dit gezegd zijnde gaan we zwemmen. Het is 17u30 en nog een aangename 32°C. Het zwembad ligt in de zon dus lekker badwater.
We zitten er helemaal alleen, lekker skinny dipping. En nee, H. en A. ditmaal komen jullie er niet in!
Eens de zon zich verstopt achter de begroeiing en de heuvels, wordt het iets frisser, tijd om het zwembad te verlaten en de douche op te zoeken. Lauw water. Één van de medewerksters komt pas rond 19u30 de warmwaterkachel hout steken, rijkelijk te laat. Iets té veel zaken lopen niet zoals het hoort. Jammer.
We hebben geen vlees meer, maar ja , alles kan je hier kopen weet je nog. We kopen wild, koedoe steaks. 6,5€ voor bijna 500gr vlees.
De BBQ wordt terug aangestoken, onze laatste houtblokken moeten er aan geloven.
Goed de vlam er in, tot ze roodgloeiend smeulen. De stukken vlees gaan op de rooster, de groenten paprika - pompoen in de pan. De tomaten van Seal kunnen koud in een kom.
Met een theelichtje op tafel en de vlammen van de BBQ op de achtergrond genieten we van ons avondmaal.
De BBQ kan voor de sfeer nog wel wat hout gebruiken. Ik hoor een klein stemmetje alsmaar zeggen : "Philippe, smijt er nog maar een bloksken op zulle".
Met de sfeer van gloeiend hout, af en toe een extra blokje om de vlam er in te houden zakken we moe maar voldaan af naar onze tent. Morgen staan er wandelingen op de planning, als het weer mee wil tenminste en ons spaart van té hoge temperaturen. Insmeren en veel water drinken zal de boodschap zijn.

Geschreven door Waarzijnwenu