Een uurtje later uit de tent, we gaan terug naar Etosha maar op een deftiger uur dan gisteren.
Na het ontbijt laden we alles in. Normaal gezien bleven we hier nog een nacht maar de omringende Duitsers maakten een beetje teveel lawaai naar ons goesting. Vandaag blijven ze daar nog, wij waarschijnlijk niet.
Iets na 7u zijn we op pad. We proberen een andere route dan gisteren te rijden, in zo'n uitgestrekt park zou dat geen probleem mogen geven.
Aan de ingangspoort staat terug Joe, dezelfde jongen als gisterenavond. Eerst herkent hij ons niet. Hij was een beetje verward doordat ik achter het stuur zit en niet Titi. Dan herkent hij ons toch, tanden als mistlichten komen tevoorschijn.
We mogen door, kiezen de eerste afslag die tegenkomen. We zijn nog geen 10' aan het rijden of we zien onze eerste winner. Een witte neushoorn. Een groot mannetje, jammer genoeg zonder hoorn op de kop. Iets verder zien we een zwarte neushoorn, ditmaal een vrouwtje dat de blaadjes van een struik eet. Nog wat verder terug 2 witte neushoorns, mannetje en vrouwtje. Het eerste half uur zijn we dus al heel verwend. Onze dag kan niet meer stuk. Of wel. Een uurtje of zo later komen we aan een drinkplas. Iets daarvoor ligt het kadaver van een zwarte neushoorn. Die is al een tijdje dood, het lichaam is al in een staat van ontbinding. Jammer maar helaas.
4 m verder staat een olifant takken van een boom te verorberen. Survival of the fittest.
Op het vervolg van onze weg komen we goede bekenden tegen : impala's, koedoe's, springbokken, zebra's, gnoe's .... Toch nog enkele nieuwigheden : verschillende soorten adelaars, vossen, rode hartebeest.
En als op kers op de taart : leeuwen. Wij zien een leeuwin, wat verderop zou er nog een zijn tezamen met een mannetje en een welp. Zou zeg ik want de ware aard van de echte toerist komt boven. De weg naar de plaats waar de leeuwen zich bevinden, wordt volledig geblokkeerd door die toeristen. I.p.v. iedereen een kans te geven om dit wonderlijk tafereel te aanschouwen, stellen ze zich naast elkaar, schuin, kruiselings. Nog net niet op elkaar. Alles zit muurvast. Zelfs in zoverre dat er bepaalde mensen zijn die uit hun auto komen, op het dak van de wagen kruipen om toch maar een beeld op te kunnen vangen. Niet echt verstandig. Het zou wel interessant kunnen worden voor ons. Als één van de leeuwen chargeert, hebben ook wij tenminste mooie ,leuke beelden.
We besluiten ons niet volledig vast te zetten, we zagen toch al onze leeuwin.
We gaan een beetje af het voorziene pad, offroad, om weg te geraken uit deze chaos. Geciviliseerde species noemen ze dat dan. De wilde dieren hier in het park hebben meer discipline, meer respect voor hun mede soortgenoten, voor andere species. Misschien kunnen wij nog iets leren van hen.
Soit, we laten het niet aan ons hart komen.
Tijdens onze voortzetting komen we nog heel wat zebra's, giraffen, olifanten tegen. Het park op zich bracht niet wat we er van verwachten, vooral de omgeving bedoelen we daarmee. Ietwat eentonig qua flora. De dieren daarentegen losten onze verwachtingen wel in. Enkel een luipaard gaf afwezig. De moordende hitte zal er ook wel voor iets tusen zitten.
Net voor de uitgangspoort is er een shop, een restaurant. Misschien leuk om daar als afsluiter een koffietje te drinken. Een beetje zoals de algemene trend van het park : we zien een vrij steriele zaal, niks uitnodigend voor toeristen. We bedanken en verlaten het park via de oostkant.
We gaan niet terug naar onze camping. Ten eerste moeten we de volledig dezelfde weg terugrijden en daar hebben we geen zin in. Ten tweede nog minder zin in luide Duitsers. Dus bekijken we de alternatieven op de kaart. We kunnen al een stukje richting Waterbergplateau, waar we morgen sowieso naartoe gaan.
Wat wegen bekijken, zien wat haalbaar is.
Iets voorbij Tsumeb ligt een klein baantje, door het Nosib natuurpark. Dat lijkt ons wel leuk, misschien vinden we daar wel iets.
Een kleine gravelbaan, langs verschillende koeienfarms, hekken open ,hekken dicht.
Een stukje grote asfaltweg richting Tsumeb - Grootfontein.
Dan 23 km grind naar Ghaus Reserve and Nature Farm. Aan het begin van dit baantje staat een armtierige caravan, er stapt een guard uit. Hij vraagt waar we heen gaan, schrijft onze nummerplaat op. Dat doen ze hier blijkbaar heel graag. Aan elke poort of ingang, checkin : nummerplaat.
De omgeving is al vrij ingrijpend veranderd. Er is precies al meer groen én we rijden terug richting heuvels. We zijn terug gecharmeerd door Namibië. Alhoewel we de eerste keer sinds onze reis hier vervuiling zien met plastic. Nergens anders is er zwerfvuil, hier voor de eerste keer. We naderen iets grotere steden, misschien is dat een verklaring.
Onze 23 km zijn voorbij, we zien een statige boerderij op onze rechterkant. Hier moeten we zijn.
De concierge, Manic of zo iet, ontvangt ons. Of er nog plaats is op de camping. Daarvoor moet hij eerst de pc opstarten, om dat te kunnen checken.
Wat blijkt. Wij zijn de enige op de camping. De 3 kampeerplaatsen zijn nog vrij. Beetje raar dat hij dat niet op voorhand wist, maar goed.
Als ik informeer of er nog een kamer vrij is, ze verhuren ook kamers, blijkt alles vol te zitten.
Wat doen de mensen hier dan, op zo'n afgelegen plek vraag ik aan Manic.
Euh, we kunnen 20 mensen te slapen leggen maar nu zijn er 18 want er slapen ook mensen alleen, is het antwoord dat ik krijg. Totaal naast de kwestie maar dat weten we dan ook weer.
We krijgen de grootste en mooiste plaats volgens hem. Ietwat afgelegen van het hoofdgebouw liggen de plaatsen. De onze, nr 3, ligt gans op het einde. Manic of zo heeft niet gelogen. Een gebouw met grote buitenkeuken. 2 badkamers. Een braaiplaats (=BBQ). Een voorhof. Maar vooral een schitterend uitzicht over de vallei met bomen en grasvlakte.
Enige nadeel. We zitten er toch niet alleen. Bergbavianen komen de vervelende aap uithangen. Manic gaf ons al de raad om alles wat niet vast zit of niet te zwaar is te zekeren of de apen zijn er mee weg. En als zij afdruipen, komen er een soort eekhoorns poolshoogte nemen of er iets te verdienen valt. Alles dus ergens aan vastbinden of wegstoppen in Jeepie en we kunnen met een gerust hart douchen, eten, chillen in de hangmat.
Douchen met warm water lukt pas nadat een medewerker van de farm de houtkachel is komen aansteken. Goed stoken voor heet water, de rookontwikkeling neem je er maar bij. Geen nood, daarna neem je toch een douche.
We zitten hier goed, op ons eentje, in de natuur.
Terug een verborgen parel die we bij toeval ontdekken.
We gaan lokaal wat ons vlees betreft. Artisanaal gemaakte boerewors met ijsbergsla.
We konden ook parelhoen eten, ze boden zich aan op de oprit. Maar al de gepluim en opkuisen was er iets teveel aan. Wors uit die friskast.
Als de duisternis inzet, wordt in het hoofdgebouw waarschijnlijk de CD "The best of Oerwoudgeluiden" opgelegd. Krekels, apen, andere onbekenden doen hun best om het mooiste en luidste signaal naar ons door te sturen.
Hopelijk is het na 22u MUTE.
Janneke Maan staat op, wij gaan slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu