Als we dachten dat we al een ontbijtbuffet kregen, dan moeten we onze mening herzien.
We komen het restaurant binnen, er lijkt geen einde te komen aan de opstelling. 3 verschillende lange tafels met alles wat je maar kan denken. Allerlei fruit, eitjes op diverse manieren bereid. Aziatisch met noedels, groenten... Havermout, kaas (1° keer), vleesbeleg, bruin en wit brood, koffiekoeken, yoghurt. Het buffet op en af lopen alleen al doet je zoveel calorieën verbruiken dat je wel alles moet eten om de dag door te komen.
Wij zijn goed opgevoed, we nemen enkel wat we opeten, in tegenstelling tot anderen.
We zijn goed voor de eerst volgende uren, het dagprogramma van reizen Cornelis kan beginnen.
We willen eerst en vooral tickets halen voor het bezoek aan de Petronas Towers (PT). Er is een beperkt aantal plaatsen, we willen de onze.
Op weg er naartoe worden we aangesproken door een parkeerwachter aan een groot hotel. Duidelijk teveel suiker in zijn koffie deze ochtend. Waar we vandaan komen, hij wenst ons een goede dag toe, als we hem hetzelfde toewensen begint hij spontaan te zingen :"I believe I can fly". Misschien weet hij al dat we naar de Towers gaan.
Het is duidelijk laagseizoen, er zijn om 10u nog veel plaatsen beschikbaar. We kiezen 13u, wat het best past in ons schema.
We hebben nog wat tijd over om het KLCC te bezoeken, het city centre waar een mooi park gelegen is.
De zon is terug onze vriend, ideaal om mooie foto's te maken van de Towers overdag. En om te kuieren door het park. KL lijkt ons nog een vrij groene rustige stad, misschien omdat je als toerist alles relaxt kan doen.
Een patio met terras is de ideale plaats voor een drankje, alvorens we de hoogte in schieten.
Aanmelden aan de ontvangstbalie van PT. We krijgen een veiligheidsbriefing van een virtuele mevrouw, we mogen de lift in. Aan 5m per seconde stijgen we tot het 47°, iedereen uit de lift naar de hoogste verbindingsbrug ter wereld op 170m hoogte. We krijgen achtergronden van een bijna onverstaanbare gids, over de bouw, de hoogtes, de olieprijs van Petronas is een grote oliemaatschappij. Duidelijk waar de big dollars te verdienen zijn.
10' zicht vanaf de brug, de volgende lift naar etage 82. Overstappen in terug een andere lift naar het hoogste platform, verdieping 86 op 370m hoogte. Je krijgt een 360° overzicht over de stad, met een open hemel perfect zicht. Niet voor angsthazen, je voelt trouwens het gebouw bewegen door de wind. Alles aardbevingproof gemaakt uiteraard. Tijd genoeg om foto's te maken maar ook geen seconde langer. Een strak schema wordt ons opgelegd door verschillende begeleiders, op elk verdiep staan er minstens 2 mensen om onze tocht te begeleiden.
Een klein uurtje later staan we weer met beide voeten op de grond, een leuke ervaring.
We hebben een flinke wandeling voor de boeg, een snelle hap in één van de foodcourts. Veel te veel keuze, veel te veel kleine eetgelegenheden, in KL zal je niet snel verhongeren. Een licht noedelsoepje , we kunnen er weer tegen.
We starten onze trip naar een ander stadsdeel, het oudere. Ze proberen hun best te doen voor de de zwakke weggebruikers met de aanleg van fietspaden en voetpaden. In het nieuwe modern deel valt het mee, eens je een beetje naar de buitenwijken gaat is het toch een beetje je plan trekken. Goed uitkijken is de boodschap.
De moderne hoogbouw maakt stilaan plaats voor oudere huizen, het Merdeka plein is ons doel.
Een groen plein omgeven door oude koloniale gebouwen die een nieuwe bestemming kregen. Een oud station is nu een textielmuseum. Een ander met een 41m hoge klokkentoren is nu eigendom van het ministerie. Een cricket club huisvest in nog een ander. Jammer van de tientallen toerbussen die het zicht blokkeren.
Een beetje terugkeren, we kunnen starten met de wandeling door Chinatown. Zoals overal winkeltjes, kraampjes, levendigheid.
3 tempels zijn ook een reden ons hierheen te komen. Een boeddhistische, een taoïstische en een Indische. Elk met zijn eigen karakter. 2x hebben we geluk. De ene sluit 10' na onze aankomst, in de Indische start net een ceremonie.
Een paar uur zijn we hier bezig, tijd om stilaan terug te keren. Nagenoeg dezelfde weg wegens weinig alternatieven.
Het is 17u30, een aperootje met sushi en een biertje. Een tafeltje aan straat, altijd leuk, er is altijd wel iets te zien in een grootstad.
Het naburige gebouw is waar we slapen, we gaan ons wat opfrissen. En optutten, een chiquere Japanner en een rooftopbar wachten op ons.
Het restaurant Ozeki is ons aangeraden door Katrien (cfr Perhentian ), het zou één van de beste in KL zijn. Wat wel zou kunnen kloppen. Buiten ons zijn er enkel Japanners in de zaak. We worden met een gezamenlijke schreeuw onthaald. Een menu, veel te veel keuze. Dus gaan we voor kwaliteit. Niet het goedkoopste wat we tot nu toe aten maar wel het beste. OMG....Als je van sushi, sashimi....houdt. Wat wij doen.
Verschillende kleine hapjes, eerlijke gezonde voeding. De bediening om ter vriendelijkst.
Als afsluiter mijn geliefde unagi, paling maar dan op een traditionele Japanse wijze. Het benadert de perfectie zoals we die in Japan aten.
Voldaan (als dat mogelijk is ) betalen we, na ons sluiten ze de deuren.
Het was mooi.
De avond is nog jong, het is nog maar 23u. Titi heeft nog een rooftopbar als afsluiter, Marina's at 57. Een chique spel op raar maar waar de 57° verdieping. Bij de ingang van het gebouw moeten we door een security check, nagenoeg om elke hoek staat iemand die ons de weg wijst. Zoals bij de Towers lift in, lift uit tot op het 57°.
Een schitterend uitzicht over de verlichte stad, de Petronas Towers zijn onze buren. Hippe muziek, kleurrijk interieur, slick people. We passen er perfect.
De laatste avond in Maleisië is er één in schoonheid, niet het minste door ons.

Geschreven door Waarzijnwenu