Iets vroeger opgestaan dan de vorige dagen, het is transferdag.
Ontbijten zoals de vorige dagen met hier en daar een ander accent. Vandaag geserveerd door Nancy.
Voor we vertrekken snel nog naar de lokale apotheek. We hebben iets mee tegen de muggen maar toch staan we vol van de beten. Ook de afterbite lijkt zijn beste tijd gehad te hebben.
Vrij snel gevonden war we nodig hebben, we kunnen vertrekken.
De iets minder jeugdigen onder ons kennen Proton nog, een soort betaalkaart die je moest opladen en daarmee kon je dan betalen.
Wij zijn hier verplicht om Proton te gebruiken, het is nu eenmaal het automerk waar we mee rijden.
Proton starten en weg.
De GPS is ingesteld, hij leidt ons uit Melakka. Enerzijds een beetje jammer, we verbleven hier graag.
Het verkeer valt reuze mee, niet té druk.
Het blijft wel continu opletten geblazen. De wegmarkeringen zijn er waarschijnlijk om de weg te versieren. Een volle lijn, een dubbele volle lijn, gearceerde vlakken. Er wordt gewoon over gereden om iemand in te halen. Soms zelfs links inhalen (hier is het normaal dus eigenlijk rechts omdat men links rijdt en niet links omdat men rechts rijdt) over de pechstrook, links van de weg in plaats van rechts. Brommers schieten je ook links en rechts voorbij. Aan een soms schrikbarende snelheid. 110, 120 per uur.
Gelukkig zijn de wegen iets beter dan in Borneo, iets minder putten.
We kunnen relatief goed opschieten. Rond 13u stoppen we in Temerloh, een Iets groter stadje. Eethuis Paparich vangt onze aandacht. Een soort gezonde fast-food op zijn aziatisch. Noedels, rijst.... We nemen iets met rijstnoedels. Een heel handig systeem : aan de tafel is een soort deurbel bevestigd. Als je een ober nodig hebt, gewoon op de bel drukken en binnen een paar seconden staat er iemand bij je tafel. Snelle bevraging, snelle bediening. We kunnen zonder veel tijd te verliezen onze weg verder zetten.
De benzinemeter staat rond halfvol. Misschien toch maar al voltanken, we gaan immers terug richting regenwoud. Een benzinepomp met bediening. Niettegenstaande ze met veel personeel werken, is het hier spotgoedkoop tanken. +/- 40 eurocent per liter. Daarvoor kan je niet te voet gaan.
Bakske vol, Titi aan het stuur, de wegen lijken precies leeg te lopen. Of we komen gewoon in een minder druk gebied, dat kan ook. Sofie als een gieter dat links rijden en met een automatiek lukt.
We nemen de afslag, we rijden het natuurgebied Taman Negara in. Een veel kleiner slingerbaantje, tussen palmbomen, terug de natuur van het regenwoud in. Het regenwoud dat zich hier bevindt, is trouwens het oudste ter wereld.
We rijden Kuala Tahan in, een heel klein dorpje aan de rivier de Tembeling.
Ons guesthouse voor de volgende 3 dagen is er naar genoemd, Tebing Guesthouse.
Een héél smal baantje brengt er ons. Iets te ver, we moeten een beetje manoeuvreren om terug te kunnen keren.
Een vriendelijke man wijst ons de weg, we zijn er.
De zoon des huizes, Arif, checkt ons in. Een mooie kamer is de onze. Wel zo eentje waar je terzelfdertijd kan douchen én naar het toilet. Alles in één en dezelfde ruimte.
De man des huizes, Rani, wijst ons de weg naar de rivier. Het is de enige plaats waar je iets kan eten. Een aantal boten zijn er ingericht als restaurant. Een beetje kitscherig.
Diegene waar we willen eten is volzet, we kiezen een andere op goed geluk. Vrouwen in de keuken, man aan de kassa. Een formule die gegarandeerd werkt.
Wij openen de dans voor andere toeristen. Eenmaal je andere westerlingen ziet zitten, heb je sowieso de neiging om er ook naartoe te gaan.
Rijstschotels, noedels, rund, kip. We leven eigenlijk al anderhalve week op hetzelfde dieet. Je kan er frietjes of hamburgers krijgen maar we vinden dat een beetje zonde om zo'n dingen te eten als je de lokale keuken kan proeven. Goed gegeten, 2 hoofdgerechten, 2 extra slaatjes en 2 drankjes voor 8€.
Super gezellig zitten is het niet, we rekenen af, gaan terug in het donker naar het guesthouse.
Net op tijd om de 3de felle regenbui te ontwijken.
Titi 2° beurt om te douchen, is er zo goed als geen stromende water. Arif op het appèl. Titi staat met een handdoek rond het lichaam te wachten. Oei oei oei, een beetje verlegen komt hij binnen. Aan de kranen draaien. Deuh, dat deden wij ook al 100x. Dan maar een spurtje naar beneden, daar aan wat kranen draaien. Hiep hiep hoera, er is terug warm stromend water. Een propere nacht kan beginnen.

Geschreven door Waarzijnwenu