Terug ontbijt zoals gisteren. Met vaste waarde ttz de dronken kerel van gisterenochtend en gisterenavond is terug van de partij. Met bier. Hij is nog steeds onder invloed, zoveel is duidelijk als je hem ziet stappen. We checken uit en voorzien ons op een lange rijdag. We maken een afspraak. Als we een "deftige" lifter zien, dan nemen we hem mee. Onze woorden zijn nog niet koud of na nog geen 10' rijden zien we een toerist aan de kant van de weg, zwaaiend naar auto's. Onze afspraak in gedachten, stoppen we. Hij vraagt waar we heen gaan. Zijn stopplaats ligt op onze weg. Instappen en wegwezen. Zijn naam is Shimon, een Israëli. Hij is een zwemleraar, werkt 6 maand per jaar en reist evenveel maanden. We rijden 2u en het is geen minuut stil in de auto. Praten over politiek, uiteraard. Over reizen, dagelijks leven. Een leuke interessante man. Voor we het weten zijn we in Pai, zijn halte, onze tussenstop. Hij staat er op onze lunch te betalen. In een klein lokaal restaurantje. Na de lunch nemen we afscheid, wisselen we contacten uit. We moeten zeker naar Israël komen, geeft hij ons als raad. We mogen bij hem overnachten, hij gaat met ons rondtoeren. Iets wat we zeker zullen onthouden. We verlaten Pai, gaan op zoek naar de hoofdweg. Die we 10' later vinden. Nog maar net op snelheid of er staat al een nieuwe lifter langs de weg. Ja hoor, stoppen. Hij gaat naar hetzelfde stadje als wij, naar Chiang Rai. Meenemen dus. Nu gaat het om Fernando, een Mexicaanse jongen. Hij heeft een tijdje vrijwilligerswerk gedaan in Thailand en is nu op weg naar Laos. We willen hem wel meenemen maar wij willen onderweg een geiser bezoeken. Geen probleem voor Fernando, hij gaat wel mee. Instappen en wegwezen. Hij vertelt over zijn project, over zijn werk. We moeten de hoofdweg verlaten, rijden via een klein baantje rijden geiser. Gelukkig niet ver want ze vragen veel te veel entreegeld + parkeergeld. Alle vier zijn het er over eens. Geen prijs voor backpackers. Kar keren en terug naar de hoofdweg. Een beetje slechte weg, putten, wegenwerken. Dan maar een koffie. Een mooi wegcafeetje. We stoppen. Titi en Lee bestellen latté. De ober vraagt met of zonder melk !? Is latté niet altijd met veel melk? Bedoelt hij dan extra melk misschien? No milk. De ober brengt de zwarte latté. Geen melk dus. Dan maar toch die extra melk dan, vragen we verwonderd. Ik gelukkig een gewone zwarte koffie. Op een splitsing richting Mae Teang en vanaf dan mooi asfalt. Het is nog 45km maar op deze weg vlot het redelijk goed. Rond 17u komen we aan in Chiang Dao. Fernando droppen we op de hoofdweg. Hij wil nog verder naar Chiang Rai. We wensen hem veel geluk, hij zal het nodig hebben. Wij slaan een zijstraat in, één waar allerlei reclameborden voor hotels staan. Bij het eerste guesthouse dat we tegenkomen, vragen we info. Coco heeft nog kamers vrij in zijn Moonlight guesthouse. Een soort twee slaapkamer kamer. Voor een zeer goede prijs. We zijn direct akkoord, het is toch maar voor slapen. Morgenochtend zijn we al weer weg. Coco is super enthousiast. Wij ook. Bagage uitladen. Coco raadt ons een restaurant aan. Op 2km rijden. Een leuk iets in de rijstvelden. Het is inderdaad een leuke locatie. Een beetje kitscherig door de kleurlampen maar leuk zitten. We nemen plaats in een soort prieel. Een ADHD dienster neemt de bestelling op. Eens herhalen voor de zekerheid. We krijgen uiteindelijk alles maar 1 bestelling per keer. Lee krijgt al haar eten. Dan Titi; vooral de zeer pikante mangosalade blijft haar bij. 1 bord met iets wat we niet bestelden sturen we terug. Een paar keer navragen bij de dienster waar mijn eten blijft. Misschien één uur na Lee krijg ik mijn bord. Alles wel lekker maar vooral een test voor je geduld. Terug in het guesthouse douchen, een stukje van een film kijken en slapen. Morgen doorreizen, nog meer noorderlijk.

Geschreven door Waarzijnwenu