Deze morgen wat langer geslapen. Tja, als je het op een zekere leeftijd 's avonds wat later maakt, moet je het's anderendaags een beetje bekopen. We haalden gisteren koffiekoeken. Tezamen met een kop oploskoffie is dit ons ontbijt op een drijvend terras in de vijver. Het kan slechter. We rijden eerst naar Pai Canyon. Het zou de mini versie zijn van de Grand Canyon in USA. Het is maar een tiental kilometer rijden. Een kleine wandeling omhoog. Het lijkt er inderdaad op de Grand Canyon maar dan mini. Gele droge grond. Heel smalle paadjes kronkelen door het landschap. Sommige liggen enkele tientallen meters hoog, beide kanten steil naar beneden. Sommige delen van de paden zijn uitgesleten door de regen. Een beetje evenwichtskunstjes uitvoeren is noodzakelijk. Het is er wel heel mooi. En warm. Na een uurtje zijn we terug weg. De andere kant van het dorp nu. Richting Soppong. Daar zijn de grotten van Tham Lot. We moeten via een bergpas. Haarspeldbochten naar boven en beneden. Soms steil omhoog. Goed asfalt wat het rijden leuk maakt. Ik heb 2 wielen teveel, da's het enige minpunt. Op het hoogste punt is er een uitkijkpunt. Aan beide zijden weidse vergezichten. Groene natuur. Een heel mooi Thailand. Er komen kinderen en adolescenten in traditionele klederdracht zich aanbieden voor foto's. Tegen betaling. Daar doen we niet aan mee. We zullen de volgende dagen proberen de echte voor de lens te krijgen. Voor we de grot bereiken moeten we eerst nog via een klein smal baantje rijden, tussen bomen. Ook hier heel mooi cruisen. Je mag de grot niet zomaar binnen. Je moet inkom betalen én een gids huren. Ze kan geen Engels maar neemt ons mee in de grot. Gewapend met een olielamp varen we de grot in op een bamboevlot. Ze hebben het zo authentiek mogelijk proberen te houden. Geen verlichting, geen onnodige veranderingen in de grot. Het maakt het er alleen maar magischer op. Op onze vlottocht krijgen we het gezelschap van honderden vissen die mee zwemmen. Geconditioneerd door het eten dat ze soms krijgen van toeristen. We stappen af. De gidse leidt ons rond in de grot. De eerste grote ruimte is Column Cave met stalagtieten en stalagmieten. Rotsformaties in de vorm van olifanten, tijgers, draken vind je in de Doll Cave. Heel grote ruimtes wisselen af met kleine holtes. Sommige enkel te bereiken via steile trappen. De moeite. We varen een stukje verder met het vlot. Betreden een nieuwe holte, de Coffin Cave waar overblijfselen van doodskisten liggen, tot 1000 jaar oud. Teak bomen, uitgehold en in 2 gezaagd. Wanneer we richting uitgang varen, horen we het gepiep van de vleermuizen al. Honderden, misschien wel duizenden hangen aan het plafond. Een indringende geur van uitwerpselen hangt in deze grot. We zijn naar de grot op het juiste moment gekomen. Dwz zonsondergang. De toegang van de grot is het schouwspel van een kleine volksverhuizing. Honderden, misschien wel duizenden zwaluwen vliegen in de grot terwijl de vleermuizen de grot verlaten. Ze wisselen bij manier van spreken van plaats. Ongezien spektakel. We kijken een hele tijd sprakeloos toe. Tot het echt duister begint te worden. We wandelen terug naar de parking. We hebben ongeveer een uur te rijden, terug naar Pai. In de duisternis want straatverlichting kennen ze hier niet. Gelukkig wel reflectoren die de afbakening van de weg uitstippelen. En weinig tegenliggers. Het is geconcentreerd rijden maar al bij al valt het nog wel mee. In Pai zoeken we iets om te eten. Een klein lokaal eethuis. 1 vrouw neemt de bestelling op, kookt, dient op, rekent af. Een test voor jezelf geduld. Lekker, gewoon eten. We gaan vanavond iets vroeger in bed. Morgen is onduidelijk. Als we een kamer hebben, blijven nog 1 nacht . Zoniet nemen we de auto en rijden we naar een ander stadje. We zien morgenochtend wel wat we zullen doen.

Geschreven door Waarzijnwenu