9u30 wakker. Voor de verandering was er eens luide muziek buiten. Iets op straat. En aangezien de ramen hier nog minder dan enkel glas zijn, veel lawaai binnen. We kunnen gratis fietsen gebruiken van het hotel. Eerst gaan we op zoek naar een wasserij. Wat rondvragen. Een paar straten verder zou er een goedkoper iets zijn. We fietsen erheen. Een ouder koppel doet inderdaad de was. Maar voor een veel te hoge prijs. Nog hoger zelfs dan in het hotel. Dan maar via het hotel doen. En enkel de vuile kleren. De rest zullen we met een handwas doen. We leggen ze alvast te week in het bad. We vragen ook info bij een scooter verhuurbedrijf. Morgen gaan we er 2 huren. Eerst iets eten. Het is 13u30 en we hebben nog niets gegeten. Een Indisch restaurant dat aangeraden wordt, blijkt gesloten te zijn. De buren verwijzen ons door naar een Nepalees restaurant. Het eten zal lange tijd op mijn maag liggen wegens te vettig. We starten de fietstocht. Eerst fietsen we rond het paleis. Het is volledig ommuurd, we zijn al een tijdje zoet met errond te rijden. We rijden richting de rivier via kleine straatjes. Echt de volkse buurt. Drukke straatjes, huizen dicht op elkaar. Één straat is het ene klooster naast het andere. Twee kerken op een boogscheut van elkaar. Één in flashy roze. Houten huizen. Sommige hebben verweerd hout, zijn echt wel mooi. Andere zijn dan terug de typische bijna vervallen krotten. Overal zijn er kleine ondernemingen. Houtbewerking, ijzerwaren. Een "garage" waar aan brommers en vrachtwagens gesleuteld wordt. Dat de olie gewoon op straat loopt of in het zand is bijzaak. We bezoeken een plaats waar ze rijstkoekjes maken. Bolletjes gepofte rijst komen uit een machine. Op een andere plek worden rijstkoeken gemaakt met karamel. Die staat in een grote pot achteraan in de zaak. Het is hier niet echt proper. Maar de mensen zijn zo lief, we mogen proeven, ze proberen uitleg te geven. Als we een paar straten verder aan de rivier komen, zien we terug de vervuiling ten top gedreven. De oevers liggen bezaaid met plastic, afval. Een kleine teak houten brug brengt je naar de overkant. Ook daar heel veel afval. Wat mensen echter niet weerhoudt om er te vissen of zich te wassen. Terug confronterend. Iets verder komen we aan de grote stroom. Een loopbrug verschaft de toegang tot een soort cruiseschip waarmee je de stroom kan afvaren, genietend van een glaasje en een buffet. Tenminste, eerst je geweten op nul zetten. Ook hier zijn mensen zich aan het wassen in de rivier, wassen ze hun kleren, wonen ze zelfs op de oevers. Terwijl 100m verder er iemand zijn gevoeg doet in het water. Toch moeilijk om in die omstandigheden de luxe op te zoeken. Alleszins niet voor ons. Wij houden het op een drankje in een lokaal cafeetje. We gaan eten waar veel bewoners ook heen gaan. Gewoon, niets speciaals besteld. We zien heel wat mannen die zich nogal flink tegoed doen aan rum en whisky. Verdunnen met water, denken ze, maakt hen minder dronken. Duidelijk niet, waggelend verlaten ze het restaurant richting fiets of scooter. We rekenen af bij een grappige ober en fietsen terug richting hotel. Onderweg is een volledige straat afgesloten voor een groepsgebed. Een monnik zit op een podium en leest gebeden voor. Een groep mensen zit op matten op straat en luistert naar hem. Of zegt de gebeden na. Op de hoek van onze straat is er ook een feestje aan de gang. Luide muziek, kraampjes. Wij moeten nog een beetje recupereren van de nachtbus en gaan naar onze kamer. Onze was in de badkuip zal genoeg geweekt hebben. Een beetje teveel, zo blijkt. Een gele pull van Titi is afgegaan op verschillende witte kleren van Eliza. Het is nog wel modieus maar niet de bedoeling. We spannen een touw in de kamer als drooglijn. De kamer krijgt direct een heel ander beeld. Voor het slapen spelen we een spelletje Dobbel. Niet ideaal om met een rustig gemoed in bed te kruipen maar wel leuk.

Geschreven door Waarzijnwenu