Een matige nacht voor sommige van ons. Kristel heeft de pannen van het dak gesnurkt, als die er al waren. Ook hier is het al vroeg dag. Ze leven echt mee met het licht. En ze zijn zo zot van luide muziek 's morgens vroeg. We ontbijten. Sesam koekjes, rijst, fruit. De jongste dochter is bezig de kleurstof te maken voor het versieren van het gezicht. Met een stuk Tanaka hout wrijft ze op een natte platte steen waardoor er een gele vloeibare pasta ontstaat. Kristel en Eliza laten hun gezicht versieren. Net voor we vertrekken, vraagt Jojo of we een donatie aan het dorp willen doen. Voor de aanleg van een waterleiding naar de natuurlijke bron. Wij 3 geven iets. We vertrekken voor een nieuwe dag hiking. Al vrij snel komen we vrouwen tegen, op weg naar de velden. De typische klederdracht, met kleurrijke hoofddoek. Terug hier heel veel peper plantages. We zien terug de mooie vallei, akkers zo ver je kan zien. Het is al lekker warm, de zon laat zich al van haar beste kant zien. We horen in de verte muziek. In een plaatselijke school zijn ze druk bezig een dansje aan het inoefenen. We gaan kijken. We krijgen info. Het is de voorbereiding voor het schoolfeest. Een aantal meisjes danst op muziek, 2 heel jonge jongetjes lopen een beetje verloren er tussen. Een leuk intermezzo. Terwijl we verder stappen, praat Jojo over zijn land, over de politiek. Hoe hij hoopt, denkt dat er veel gaat veranderen na de recente verkiezing. We lunchen : vermicelli soepje, avocado salade, sesam koekjes. Het is de eerste keer dat we wat meer toeristen tegenkomen. Onderweg heeft Jojo zijn belofte kunnen waarmaken. Hij bracht ons langs wegen die heel mooi zijn, wat afgelegen. Zonder teveel toeristen. Maar soms kan je er niet tussenuit. Als we verder stappen, moeten we eerst een stukje via een wat grotere grindweg. We zien een veld met bijenkorven. Jojo gaat zijn licht opsteken. Verse honing. We mogen honingraat proeven. Niet al te zoet. We kopen 500ml vers afgetapte honing. Voor iets meer dan 1€. Wat verder zitten 3 kleine kinderen in een kar. Als ze ons zien, beginnen ze een gevechtje met stekelige bolletjes van een plant. We geven weerwerk. Ze vinden het prachtig dat we meegaan in hun spel. We slaan een kleine zijweg in. Zand en opgedroogde kleigrond. De ene ossenkar na de andere komt ons tegemoet. Volgeladen met stro, afkomstig van de rijstoogst. Ze worden afgewisseld door dragers, ze dragen bamboestokken met daaraan hetzelfde stro gebonden. Aan een stroom zijn de bestuurders van de karren zich aan het wassen. Ondertussen kunnen de ossen genieten van het frisse water en welverdiende rust. Jojo toont ons een vrucht, een soort bes. Het is natuurlijke zeep. Als we wat verder aan de rivier komen, toont hij hoe het werkt. De bes kraken, er komt een slijmerig goedje uit. Je handen wat nat maken en de bes in je handen wrijven. Het begint te schuimen, net zoals bij gewone zeep. Het ruikt een beetje naar ananas. Een uitgestrektheid van akkers langsheen onze weg. Rijst zijn ze aan het oogsten, aardappelen aan het planten. Het is een flinke wandeling vandaag, rond de 23km. We zullen ruim 7u stappen. Onze stop is vandaag het Pattobauk dorp. Een iets groter boerendorp. We komen dichter bij Inle, er verblijven hier al heel wat meer toeristen. Jojo neemt ons mee naar het huis van zijn vriend. De homestay wordt onze overnachtingsplaats. Een beetje hetzelfde als gisteren. Een bamboe huis, we slapen op de bovenverdieping. Één grote ruimte. Ernaast de keuken, met open vuur. De zon schijnt nog een klein beetje. Als we willen douchen, moet het nu gebeuren. Er is namelijk alleen ijskoud water. Een open hok uit bamboe is de badkamer. Maar na een ganse dag stappen wil je je toch wat verfrissen. Ik bijt de spits af. Wat oergeluiden als je het water over je giet, nadien een lekker deugddoende warmtegloed. Enkel Kristel past, de rest wil frisheid. We vinden dat we een beloning hebben verdiend. We halen wat bier en chips. Iets prijzig, ze weten dat ze een soort monopolie hebben. We drinken ons biertje op, buiten zittend op de trap. Jojo vraagt of we de familie willen vergezellen in de keuken. Dat wordt terug het equivalent van een pakje sigaretten inademen aan het open vuur. Maar wel lekker warm. De man met echtgenote geven ons thee en vers geroosterde pinda's die ze zelf telen. Ze maken verse warme pindasaus, voor bij het avondmaal. Iets waarbij we alweer verwend worden : aardappelen, rijst, warme groenten, de verse pindasaus. De borden zijn op een wip leeg. We keren terug naar de keuken. Via Jojo een praatje slaan met de familie. De rum wordt tevoorschijn gehaald. De tongen komen los, vooral die van Jojo. Het wordt een leuke gezellige avond. Dit is het Myanmar waarvan we houden. Pure, vriendelijke, gastvrije mensen. Heerlijk. Het is 20u30, onwezenlijk vroeg maar iedereen gaat toch slapen. Het was een vermoeiende dag, we volgen het dag-nachtritme van de locals. Weggestoken onder een dik pak dekens.

Geschreven door Waarzijnwenu