Na ons ontbijtbuffet checken we uit. We blijven nog twee dagen in Bagan maar we gaan naar een guesthouse, View Point Inn. Onze Nederlandse vriendin, Eliza, is er deze morgen aangekomen. Afrekenen, rugzak aan en 5" stappen tot aan het guesthouse. Ze ziet ons al aankomen en loopt ons tegemoet. Een hartelijk terugzien. Iets waar we al lang naar uitkijken, is eindelijk zover. We gaan de volgende 2 weken samen reizen. Voor ze uit Nederland vertrok, is sinterklaas nog bij haar langs geweest. Hij bracht chocolade en een stuk oud belegen kaas mee. Nou, dat vinden we leuk. Terwijl we aan een tafeltje bijpraten, horen we andere reizigers praten over het feit dat ze naar de Chin people willen reizen. Wij komen van daar, we zijn de ideale informatiebron voor hen. We wisselen onze ervaringen uit, geven hen tips. Wij leggen onze bagage in onze kamer. We huren een fiets en vertrekken op ontdekkingstocht naar enkele van de duizenden tempels, pagodes en ruïnes. Eerst drinken we iets fris en fietsen dan naar de eerste tempel. Een kleine tempel met 1 boeddha binnenin. Schoenen en kousen uit vooraleer binnen te gaan. Niet altijd zó proper. We fietsen via zandwegen, tussen struiken. Een volgende tempel is afgesloten. Een man woont met zijn familie in een hut ernaast, als een soort conciërge. Bij één van de volgende tempels kunnen we via een trap naar het dak. Daar heb je al een eerste overzicht over de grote vlakte van Bagan. Je ziet grotere en kleinere tempels. Verschillende bouwstijlen. Sommige zijn rond van vorm, andere vierkant met een opbouw zoals rijstterrassen. Allen in dezelfde typische bruine kleur. We fietsen via de grotere weg richting Old Bagan. We stoppen aan een groot complex, de Ananda Phaya tempel. Ze zijn volop bezig met renoveren. Sommige delen zijn al af, zien mooi wit. Andere stukken moeten ze nog doen, zien er wat onderkomen uit. Binnenin grote gouden boeddha's, één in elke windrichting. Tijdens het fietsen kan je er niet naast kijken. Zover je kijkt, gebouwen. Er zijn meer dan 4400 tempels verspreid over 40 km2. Sommige zijn al volledig gerestaureerd, andere zijn nog steeds een ruïne of zelfs maar een paar stenen muren meer. Bij één er van mag Titi niet binnen wegens haar te korte short. Ze wacht buiten, loopt wat rond bij de souvenirwinkels. Eliza en ik gaan binnen. Ook hier verschillende boeddha's. Maar alles vrij sober gehouden. Buiten lopen jongeren rond om postkaarten en boekjes te verkopen. Sommige zijn, ondanks hun jonge leeftijd, al goed getrainde verkopers. Ze wijzen ons de weg naar de Sulamani tempel. Dat zou een goede plaats zijn om de zonsondergang te zien. We fietsen er naar toe. Van ver zien we het complex, bovenop is er al een grote groep mensen. En nog worden ze met bussen er naar toe gebracht. Titi mag ook hier eerst niet binnen wegens de short. Ik heb een Tshirt met lange mouwen mee. Die doet ze omgekeerd aan als broek. Benen in de mouwen, borststuk rond het middel. Dat is OK, ze mag nu toch binnen. Een steile trap brengt je tot boven. Hier een nog beter overzicht over de vlakte. We zoeken een plaatsje boven om de zonsondergang te aanschouwen. Die wordt een beetje verstoord door wolken maar is wel mooi. Eens terug beneden klampen nogal vrij agressieve verkoopsters ons aan, willen ons van alles aansmeren. Wij fietsen terug naar Nyaung U, het gedeelte van Bagan waar we verblijven. We gaan iets eten. Eerst een aperitief op onze eerste dag samen. Op een bijna lege maag komt die redelijk vlot aan. We eten alle drie een burger terwijl we een gesprekje hebben met Andrea, een Canadese die in India woont en werkt. De avond is al ingezet, het wordt frisser. We fietsen terug naar het guesthouse. Een warme douche doet wonderen. En natuurlijk een stukje lekkere chocolade. Dank U Sint, U bent geweldig.

Geschreven door Waarzijnwenu