Ontbijtbuffet. Aziatische maar ook, voor de eerste keer in 5 1/2 maand, donkerbruin brood. Een welgekomen afwisseling. De jongens die instaan voor het ontbijt zijn doodbrave gasten. Voortdurend komen ze vragen of je iets nodig hebt. Er is genoeg bij het buffet, we hebben maar te nemen. Een Duits toerist komt de ruimte binnen, zet zich aan een tafel. Één van de obers verwelkomt hem. De man geeft direct aan de ober zijn bestelling door. Rijst met eieren, fruitsap en koffie. De ober kijkt een beetje verweesd maar durft niets zeggen. Misschien moet hij toch eens aan de man het concept van een ontbijtbuffet uitleggen. Na het ontbijt zoeken we van alles op. Waar de volgende stop zal zijn. Hoe er te geraken. Ook de volgende week proberen we een beetje te plannen. Lunchen doen we in stijl. Op een ligzetel aan het zwembad. Slaatjes, er zullen vandaag weinig calorieën verbrand worden. Een beetje met een zwempartij. In redelijk koud water dus nog meer calorieverbruik. De volgende paar uur worden gespendeerd aan 130 blz leesplezier. Mijn boek is uit, tijd voor een warme douche. Geen zwembad meer voor ons. Het is te koud water. Én een ander Duits toerist gaat met vuile slippers in het zwembad. Geen manieren. We gaan richting centrum. Een Spaans koppel is op zoek naar een restaurant. We sturen hen in de juiste richting. Zelf vinden we een gezellig restaurantje. Gekookte rijstnoedels, vis, een slaatje. Licht en lekker. We moeten hier in Bagan wel uitkijken waar en wat we eten. Ze kennen hier hun prijzen maar al te goed, om niet te zeggen dat ze soms duur zijn. Europese prijzen. Titi las over een restaurant, uitgebaat door een Française, die het beste ijs zou serveren. Wij daarheen. Een heel mooi leuk kader. Een verzorgde binnentuin, oog voor detail. Met, weeral, navenante prijzen. Titi ijs, ik koffie. Een Frans koppel neemt plaats naast ons. Het meisje wenkt één van de diensters en vraagt haar om een dekentje te geven. De stapel met dekentjes is toch op 2m van haar verwijderd. Het is al de zoveelste toerist vandaag die denkt dat hij alles mag, omdat hij betaalt. Totaal geen respect voor de locals. We voelen een zekere schaamte in hun plaats. Via de stoffige weg keren we terug naar het hotel. Het was een dag van weinig actie. Morgen ontmoeten we onze Nederlandse vriendin, Eliza. Ze gaat ons de komende 2 weken vergezellen. Iets om naar uit te kijken.

Geschreven door Waarzijnwenu