Een redelijk nacht, we gaan ontbijten bij de overburen. Thomas is ook al van de partij. Hij wil ons persé nog eens zien. En staat erop om ons ontbijt te geven. Geen koffie en ei zoals in het restaurantje. Hij haalt iets beters voor ons, zegt hij. Hij komt terug met 2 plastic zakjes. Daarin zitten een soort vettige pannenkoeken reepjes in, gemaakt van kikkererwten. We eten ze uit beleefdheid op. Niet echt hét gezonde ontbijt maar ze niet opeten is geen optie. Womba is er ook al. Ietsje na 8u vertrekken we richting Bagan. Het bergbaantje naar beneden, bijna continu tussen wegenwerken. We stoppen onderweg voor een koffie. Tegen de middag stopt hij bij een winkeltje. We zien aan de overkant een gebouw en een ambulance staan. Womba vertelt ons dat het een ziekenhuis is. We gaan kijken. We gaan een bijgebouw binnen. Het is de consultatie ruimte van de arts. Hij is wat verwonderd over onze aanwezigheid. Maar hij is bereidt om ons een rondleiding te geven. Midden vooraan ook een consultatie ruimte. We gaan door, aan de zijkant een zaal met een drietal vrouwen. De zaal ernaast liggen 4 vrouwen. Deze laatste is de materniteit. We mogen binnen. We praten, via de arts, met de vrouwen. Eén is deze nacht bevallen. Ze liggen in oude ijzeren bedden, op harde planken. Hun baby naast hen. Een familielid verzorgt de vrouw en de baby. Ze verblijven hier meestal 3 dagen. Ze krijgen een tasje met daarin kleertjes, zeep, doeken voor hun baby. De tassen worden geschonken door een NGO. Ze krijgen er 50 à100 $ bovenop. De materniteit is hier vrij goed uitgewerkt. Een basis operatiezaal met redelijk nieuw materiaal. Een deels open vloer door een aardbeving, en nog niet hersteld. Een paar lege lokalen. Er staat een gloednieuw bed en couveuse in. Ze hebben een paar uur elektriciteit per dag. De couveuse wordt daardoor niet gebruikt. De andere kant van het ziekenhuis is de mannenafdeling. Hier 4 patiënten. Het ziekenhuis geeft een vrij verzorgde indruk. Als ik vraag aan de arts of de donaties van de NGO's voldoende zijn, zwijgt hij en lacht. Nee dus. Hij is de enige arts hier. 7/7, 24/24 beschikbaar. Uitzonderlijk niet wanneer hij naar een grotere stad medicijnen moet halen of als hij naar een vergadering moet. Anders altijd van wacht. Hij is sinds deze nacht op, vanwege de bevalling. En sindsdien dus nog niet geslapen. We bedanken hem voor de rondleiding. Veel gelijkenis met Afrika, volgens Titi. We rijden verder. We zien terug veel herders, ossenkarren. Naar het einde van de rit toe, zien we kleine boortorens. Ophalen van olie. Er staan er heel wat. Tegen 13u30 rijden we Bagan binnen. We gaan lunchen. Een kleine snack. Womba brengt ons naar het Royal Bagan Hotel. Een nieuw hotel waar we voor een zeer goede prijs een zeer ruime, propere kamer krijgen. Een perfect ontvangst aan de receptie. We checken in en doen direct de zwemkledij aan. Een mooi zwembad, koud water. Het houdt ons niet tegen, we plonzen een uur. De warme douche erna doet nog zo'n deugd. Omkleden. We gaan een paar straten verder om iets te eten. Één straat is vrij toeristisch, vele restaurants. De prijzen zijn hier duidelijk aangepast aan de horden toeristen. We gaan voor Indisch. Lekker en nog betaalbaar. Én in een leuk kader. Buiten onder de parasol, met kaarsen. Tegen 21u gaan we terug naar het hotel. We zijn in een gans ander kader dan de vorige dagen. Druk toeristisch, lawaai, luxe. Het wordt aanpassen.

Geschreven door Waarzijnwenu