Beiden hebben we goed geslapen, slaap ingehaald. Geen airco maar de ventilator heeft zijn werk gedaan. Ontbijt doen we buiten op het terras. In een stralende zon en 30℃. Er is brood, confituur, ei. Ik ga plaatselijk : noedels met cocos. Eens iets anders, wel lekker. Titi heeft een soort naan brood met erwten. Het bevalt haar iets minder. Tijdens het eten komen op straat groepjes vrouwelijke monniken voorbij. Roze rode gewaden. Sommige zijn nog heel jong, misschien 5-6 jaar. Ze moeten bedelen voor eten of geld. Ze zijn op hun terugweg naar het klooster. Wat later weerklinkt luide muziek. Een soort parade van verklede mannen en een dansende olifant. Later horen we dat het een soort dansfeest is ter ere van de goden. Er is zelfs een wedstrijd aan verbonden. De winnaar krijgt tot 50000$. We doen de wandeling uit de lonely planet. Die geeft meestal een goed idee over hoe de stad er uit ziet. Met een taxi richting startpunt. We stappen in. Hij maakt rechtsomkeer in de straat en rijdt verder. Titi spreekt hem direct aan. Dat hij verkeerd is, dat hij de andere richting uit moet. De man kijkt wat raar op. Tja, Titi is hier toch al 12u en de chauffeur nog maar levenslang. Ze beseft dat ze nogal snel was met oordelen en schatert het uit. Ook hier is het verkeer nogal druk. Maar ietsje geciviliseerder. Ze stoppen al eens voor een voetganger op het zebrapad en toeteren héél wat minder. Misschien omdat heel wat bussen zó oud zijn, hun toeter doet het waarschijnlijk niet meer. Of omdat een ander populair vervoersmiddel een fiets met zijkar is. Die belt enkel. De wandeling start aan de Sule Paya pagode. Eigenlijk een rond punt waarop een grote gouden pagode staat. Een hippe monnik met zonnebril begint met ons te praten. Vanwaar we komen, over het feest. Wat verder komen we terug vrouwelijke monniken tegen. Net zoals deze morgen zijn sommige héél jong. Ze willen maar al te graag op de foto. We zullen er nog veel zien. Een meisje verkoopt postkaarten. Zoals bij bijna iedereen is haar gezicht ingesmeerd met een witte pasta. Zonnecrème. Al hebben ze een rare manier van smeren. Een dikke streep op het voorhoofd, 2 grote bollen op de wangen. Nog een constante in de straten : mannen dragen een rok, de longyi. Een doek rondom de lenden gewikkeld. Een beetje een verrassend beeld voor ons. De mensen hier lijken zeer goed op Indiërs. Er zullen wel wat immigranten tussen lopen, maar ze lijken er echt hard op, qua uiterlijk. Nog een constante : lachen. Als je naar hen kijkt en lacht, of je spreekt hen aan met een woordje Birmaans dan lachen ze. Onze eerste dag Myanmar verloopt volledig volgens wens. We drinken een koffie in de beste koffiebar van't stad. Een buitenterras. Gewoon op het voetpad en op straat kleine plastic stoeltjes en tafeltjes. Een paar 12 jarigen zijn de obers. Door een sissend geluid te maken (alsof je een kat roept) trek je hun aandacht. Die kereltjes weten echt van aanpakken. We stappen verder. Er zijn heel wat mooie gebouwen in de stad. Het lijken zeer statige koloniale gebouwen. Des te jammer dat ze zo slecht onderhouden worden. Heel veel lijkt te staan vervallen. Ook al zijn ze bewoond. Hetzelfde geldt voor de straten. Men zegt dat Yangon een heel veilige stad is. Dat het grootste gevaar van de straat komt. Oneffen voetpaden, losse stenen, putten. En open riolen. Op heel wat plaatsen is het een open put. Je wil er zeker niet invallen. Al zullen de talrijke dikke ratten wel goed voor je zorgen. Ik ben er ook zeker van dat iemand je val zou zien want er loopt heel veel volk in de straten. Druk maar in vergelijking met Hanoi of Ho Chi Minh is het hier rustig. Al wordt het naar de avond toe heel wat voller in de straten. De voetpaden worden het toneel voor kraampjes. Het lijkt alsof elke straat zijn specialiteit heeft. Een ganse straat met fruit, een andere met lederwaren, nog een andere schoenen. Of condooms. Ze verkopen ze al, hopelijk gebruiken ze ze ook. We eten in een Indisch restaurant. Ook hier zeer jonge kelners. Maximaal 16-17 jaar oud. We stappen terug naar de hostel. Een 40' stappen. Maar geen moment van verveling. De straten bruisen nog steeds, er is vooral ook geur TV. Elke hoek van de straat, en meer, wordt gebruikt als keuken. Veel gefrituurd voedsel, we zullen selectief moeten op zoek gaan naar eten. Niet zoals de vele muggen. Die vliegen 's avonds lustig rond je lijf en leden. Mijn antimuggen stick uit Hong Kong werkt perfect, voorlopig heb ik nog geen enkele beet. Dank U Hildegarde.

Geschreven door Waarzijnwenu