Deze morgen hebben we afgesproken met een meisje van de Free Tour guides. Het zijn studenten die in hun vrije tijd een gratis rondleiding geven doorheen de stad. Aan de receptie wacht Cham ons op. Ze studeert boekhouding. Ze geeft als bijverdienste bijles op de universiteit, ze vertaalt van Engels naar Vietnamees en doet dus ook de toer. Een tof, jong meisje. We wandelen met haar door het oude centrum. Heel wat straten hebben hun specialiteit. Een straat met alleen metaalwerk, een andere met enkel schoenen, nog een andere verkoopt snoepgoed. Maar per straat heb je wel 50-60 winkeltjes die hetzelfde verkopen. Een drukte op straat. We drinken zéér lokaal een koffie. Deze keer een ijskoffie. Heel wat minder bitter. Cham geeft heel wat achtergronden. Over de bedrijvigheid. Over het Vietnamese leven. Haar leven. Ze wil graag reizen, de wereld zien maar heeft de mogelijkheid niet. Financieel niet. Maar ook de overheid doet héél moeilijk. Je moet op interview gaan, een groot bedrag neertellen als waarborg. Ze willen zeker zijn dat je terugkomt. Ze neemt ons mee naar The French Quarter. Overblijfselen van de Franse overheersing. Grote brede lanen. Statige gebouwen. Iets geheel anders dan het oude centrum. Veel rustiger ook. Grote bomen flankeren de weg. Het zijn KC bomen. Wanneer een straat het toneel is van veel ongelukken, dan planten ze die boom voor geluk. Aan een kleiner meer geeft ze uitleg over bijgeloof. Een soort toren staat aan het begin van de brug. Bovenop staat een ornament dat een kwast moet voorstellen. Met veel fantasie zie je een penseel dat wensen in de wolken, in de hemel schrijft. Het ligt dicht bij de hostel. Ze brengt ons tot aan de deur. We nemen afscheid. Een leuke ervaring. We gaan lunchen. Tafeltje en stoeltjes op straat. We hebben rijst, tofu, varkensvlees. We zien twee Hollandse meiden terug, we zagen ze al 2x onderweg. Gezellig, effe bijpraten. We lopen een reisbureau binnen, we gaan een treinticket boeken. Het blijkt ook een Nederlander te zijn. Gehuwd met een Vietnamese en een eigen bureau opgericht. Ook hier, gezellig babbelen. We boeken ons tickets, krijgen nog wat advies en tips. We gaan voor een koffie in de oudste koffiebar van Hanoi. Weinig sfeervol, gewoon wat plastic stoelen op de straat. Het heeft wel iets. Maar wel één van de betere koffie's die ik tot nu toe dronk. Je kiest een soort, mokka, arabica, Vietnamees. Met je koffie op een terrasje mensen kijken. We wandelen nog wat rond. Je kan hier uren rondlopen, de sfeer opsnuiven. Niet té diep want er hangt toch wel wat vuiligheid in de lucht. Vooral sommige (oude) brommers gooien heel wat vuiligheid in de lucht. Als we ergens zitten voor een verfrissend drankje, raken we aan de praat met 2 Zwitserse zussen. De ene houdt van rondreizen in Azië, de andere vergezelt haar zus omdat die de reis betaalde. Tegen haar zin denk ik, want niets is goed. Slecht eten, veel te druk.... De maaltijd die ze hadden, was volgens hen ook niet lekker. Titi proeft de overgebleven spring rolls. Volgens haar toch wel lekker. Een goed voorgerechtje. Maggy vergezelt ons. We gaan samen iets eten. Ietwat fout gaan we bij de Indiër. Maar wel lekker, een afwisseling. Het restaurant bevindt zich in de buurt waar de avondmarkt plaatsvindt. De straat wordt verkeersvrij gemaakt. Op verschillende plaatsen staan muzikanten of straatartiesten. Het is vrij druk in straten. Op één hoek van de straat lijkt het wel Hanoise Feesten. Muziek, terrasjes met veel volk met een drankje, drukte. Alles binnen de aanvaardbare grenzen. Ook vandaag vliegt de tijd voorbij. Tegen de tijd dat we gedoucht hebben, ons bed zien is het al 01u. Dat wordt terug weinig slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu