We gaan ontbijten bij Anna. Vooral omdat ze eens iets anders voorschotelt. Havermout, muesli, yoghurt. Eens een verademing. We keren terug naar het hotel, halen onze scooter op. We rijden met de scooter naar Phong Na waar de grootste grotten ter wereld zijn. De weg er naar toe is ook al een verwennerij. Heel mooie landschappen, de typisch Vietnamese beelden : rijstvelden, mensen met de strooien punthoed op die werken op het veld, ossen met rond hen kleine witte reigers. We verlaten de hoofdweg en rijden via een klein secundair baantje. Koeien versperren de weg, kippen lopen plots over. Kinderen zwaaien enthousiast naar ons en roepen hello. Op vele plaatsen zijn er bouwwerken. Met de zon op de neus is het leuk rijden. Het gebergte omringt ons. We komen aan bij de grot. Met een golfkarretje of te voet verder. Wíj stappen. Tot het punt waar iedereen de steile klim moet doen. Een pad brengt je tot aan de mond van de grot. Bij de ingang lijkt het alsof de frigodeur blijft openstaan. Koude komt ons tegemoet. Via een houten trap daal je af in de Paradise Cave ofte Thien Dong in Phong Na-Ke Bang National Park. Sfeervolle verlichting legt accenten. Een mooi zicht op stalagtieten en stalagmieten. Maar de bocht om, dieper in de grot, is een waar sprookjeslandschap verborgen. Heel mooi gesteente, grote ruimtes. Een blauw granieten plafond van 40-50m hoog. Heel verschillende rotsformaties. Kleine meertjes tussen het gesteente. Je kan tot meer dan 1 km diep in de grot gaan. Ongelooflijk mooi. Zo iets hebben we nog nooit gezien. Wow momenten. We lopen zeker anderhalf uur in de grot. Elke cent waard. Als we de grot verlaten, valt de warmte op ons. Via een ander pad terug naar de parkeerplaats. Jammer, langsheen het pad wordt afgrijselijke luide muziek via boxen het groen ingestuurd. Het verstoort het idyllische van de plaats. Met de scooter maken we een lus langsheen smalle maar slechter wegen. Het landschap maakt echter alles goed. Middelgrote groene bergen. Een prachtig gebied. We rijden tot in Phong Na. Hier stoppen we voor lunch. In een gezellig eethuis. Wat later stopt een jong koppeltje op een scooter voor hetzelfde café. Ze nemen plaats aan de tafel naast ons. Ze horen ons praten. Zij beginnen in het "algemeen beschaafd aantwierps" met ons te praten. Hun eerste Azië reis. Ze zijn nog vol verwondering over de drukte, het verkeer, Azië. Te veel indrukken in eens. Wel grappig. Wij moeten terug, we moeten zeker nog een uur rijden. Met scooter vlot terug tot in Dong Hoi. We zijn al uitgecheckt van deze morgen maar mogen in een gemeenschappelijke ruimte nog douchen. Net als we klaar zijn, stapt een jong koppeltje de slaapzaal binnen. Terug horen we Nederlands. Vincent en Kate
zijn een jong koppel uit Lokeren. Ze hadden er een café maar hebben die verkocht en zijn nu 2 maanden aan het reizen. De ouders van Vincent wonen op een 2tal kilometer van ons. De wereld is echt wel klein. Wat tips en ervaringen uitwisselen. We eten samen iets bij Anna. Zij blijven hier een paar dagen, wij vertrekken straks met de nachtbus naar Hanoi. Rond 21u45 pikt de bus ons op. We hebben onze gereserveerde plaatsen. Smalle ruimtes, hopelijk slapen we iet of wat. Titi begint slecht. Een oudere hevig snurkende vrouw naast haar. Voor haar een man die praat in zijn slaap. Net aan het toilet. Ringtones die afgaan. Het zal niet evident zijn om te kunnen slapen. En de bus die toetert, heen en weer schommelt. We zien wel.

Geschreven door Waarzijnwenu