Ontbijten in de hall. We nemen per ongeluk het tafeltje in van een Duits meisje, Maggy. Ze is van plan een jaar te reizen maar budgettair zit ze al vrij krap, het zal waarschijnlijk 10 maanden worden. Ze is een ingenieur met een goedbetaalde job in Duitsland maar ze is haar werk beu, ze wil naar Zuid-Amerika om daar te leven en te werken. Een verstandig iemand, dat blijkt uit de gesprekken die we hebben. Over reizen, werken, wereldproblemen. Wíj regelen bussen en verblijfplaatsen, zij probeert een vlucht te boeken. Toan is een grote hulp. Hij geeft advies en boekt voor ons. Zo'n hostel eigenaar is goud waard. Iets na de middag vertrekken we met de gratis fietsen richting de citadel, Kinh Thanh. Een héél groot complex. Wat direct opvalt : weinig bezoekers. Een enkeling in pyjama. Het was het epicentrum van de keizerlijke familie en is nu nog steeds de belangrijkste bezienswaardigheid in Hué. Het keizerlijk paleis, de ruïnes van de verboden paarse stad, verblijven van de mandarijnen (directe helpers van de keizer), het verblijf van de koningin moeder, een bibliotheek, een tuin. We zijn voor ruim 3u zoet. Bij de uitgang staat de To Mieu tempel waar urnen met de as van de keizers bewaard worden. Ervoor staan 9 Dinhs, grote stalen urnen met de overblijfselen van alle leden van de Nguyen keizerlijke familie. De grootste weegt 2600kg als teken van de kracht en stabiliteit van de Nguyens. Wanneer we citadel verlaten, is het al donker. Fietsen in druk verkeer zonder licht is niet zonder gevaar. Maar iedereen is het zó gewend om in die drukte te rijden, we gaan gewoon mee met de flow. Titi's slaaplaken was op een aantal plaatsen gescheurd. Tezamen met Toan naar één van de vele ateliers waar ze het ter herstelling achterliet. Bij ophalen is het perfect hersteld, voor 1,20€. Tijd om iets te drinken. In de Gecko bar is het happy hour. 2 kopen, 1 gratis. Aan de straat staan leuke zeteltjes. We zitten er nog geen 10' of de buurvrouw brandt incense. Lekkere geur totdat ze er van alles begint bij te branden. De grote rookontwikkeling waait onze richting uit. De ober verontschuldigt zich maar kan er niets aan doen. Het is voor haar huis, ze mag dat doen. Het wordt héél storend als ze in een groot stalen vat papier, fruit en nog van alles begint te verbranden. Naast de zwarte rook komen nu ook stukjes papier-as naar ons gevlogen. Het blijkt een offerande te zijn terug ere van Boeddha. Tijd om te verhuizen naar binnen. Onze drankjes waren toch bijna leeg en we hebben afgesproken met Maggy om te gaan eten. Ze neemt ons mee naar een restaurant naast een boeddhistisch klooster. Vegetarische maaltijden. Jongeren dienen op. Een grappige jongen probeert de bestelling op te nemen. Zijn Engels is niet zó goed en hij lijkt wat zenuwachtig. Het moet een paar keer over en weer lopen om alles door te geven. Jammer genoeg zijn verschillende zaken niet meer voorhanden. Zoals rijst. Onvoorstelbaar in Vietnam maar de rijst is op. Ook verschillende groenten zijn op. Er is gelukkig keuze genoeg, iedereen kan wel iets bestellen. Vooral gezond gegeten. We stappen terug naar de homestay. Toan is tezamen met zijn echtgenote nog steeds druk in de weer. Hard werken om de boterham, of in hun geval de rijst, te verdienen.

Geschreven door Waarzijnwenu