Na het ontbijt worden de motoren klaargezet, bagage erop en we zijn weer weg. De eerste stop is het meer. Vissers hebben netten in het water uitgezet om vis te vangen. Wegens het einde van het regenseizoen is de waterstand iets te hoog, kunnen ze niet zo goed werken. In zones waar het water op kniehoogte staat, is een vrouw grassen uit het water aan het trekken. Voeder voor de varkens. Je kan er een ritje op de olifant doen. Wij vinden dat wat zielig voor de dieren, onze Japanse vriend komen we tegen, op een olifant uiteraard. Wij stoppen iets verder in een dorp. Een etnische minderheid leeft hier al sinds jaren. Tezamen met hangbuikvarkens, kippen, honden,koeien. En waarschijnlijk ook een heleboel ongedierte. Veel verschil in huizen. De langste zijn de thuis voor verschillende generaties. Het is een matriarchale gemeenschap maw de vrouw zwaait de plak. Zij kiest haar man, de kinderen krijgen hun moeders naam. De vrouw krijgt een bruidsschat : 2 buffels en 2 varkens. Hoe meer mensen in het huis wonen, hoe groter. Telkens een kind trouwt, wordt er een stuk bijgebouwd. We mogen er één bezoeken. Een oude verweerde man loopt er rond. Hij denkt rond de 90j te zijn, maar weet het eigenlijk niet. Hij spreekt een beetje Frans, een erfenis van de Franse overheersing. Binnen brandt een vuur, continu. Hun fornuis. Dat het ganse huis in rook is gehuld, is een bijkomstigheid. Iedereen rookt hier toch, geen probleem. Er staat een grote bamboe mand. Hierin wordt de rijst bewaard. De onderkant is ingesmeerd met koemest. Tegen de mieren en ander ongedierte. Hij is weliswaar opgedroogd maar het idee alleen al. Als het effectief is, voor ons ok. Wing leidt ons rond in het dorp. Overal lopen honden, kippen, varkens, koeien. Het zijn paalwoningen, eronder is de opslagruimte voor dierenvoedsel en een schuilplaats voor de dieren zelf. Heel basis, bijna armetierig zou ik zeggen. De meeste woningen zijn nog in hout. Maar meer en meer wordt er met steen gebouwen. Bijna iedere woning heeft een satellietschotel, ze zien wat de buitenwereld te bieden heeft. Ten koste van hun eigen cultuur, vreest Wing. We vertrekken. Wing vraagt of we het zien zitten om over onverhard te rijden. Het is misschien een beetje glibberig. Natuurlijk, hoe meer avontuur, hoe liever. We rijden tussen 2 huizen een landweg in. Het zal de start zijn van een schitterende dag. De weg bestaat uit rode aarde, een Afrikaans beeld. Grote gleuven in de weg door regens. Het wordt slalommen tussen sleuven, putten. Vree wijs. Ik waan me in Parijs-Dakar. We moeten een stroom over. De overzetboot ligt klaar. Beter gezegd, een houten wrak wacht ons op. Een korte steile afdaling en direct de boot op rijden via een plank. Een lesje motorbeheersing. Als de boot vertrekt, begin ik water uit te scheppen. Met meer gewicht komt er alsmaar meer water in de boot. Gelukkig duurt de overtocht niet lang. Om de boot te verlaten dezelfde procedure. Via een plank af de boot rijden en dan via een zandweg verder. Prachtig. Als we terug op betere wegen komen, stoppen we terug bij een houten paalwoning. Een oud vrouwtje zit aan de deur, op houten planken boven de grond. Een zeer tenger oudje. Geen probleem voor de foto. Ondertussen begint het feller te regenen. We krijgen regenbroeken. Ik ben droog voor 10'. De broek die ik kreeg, is in het kruis volledig verstorven, je kan er letterlijk doorkijken. Een natte broek is het gevolg. Ik krijg als extra een plastic regenjas. Een stuk steek ik onder de rugzak op de tank, als een soort afdakje. Door de regen worden de onverharde wegen heel glibberig. We schieten maar moeizaam op. Tot aan een nieuwe paalwoning. Het huis van 2 zussen met hun kleinkinderen. Een groot huis, we mogen binnen. Het vuur brandt, een rookgordijn hangt in de ruimte. Één meisje zit aan de ingang, ze tekent. We geven tandenborstels, kam en zeep. Haar zus komt binnen. Een meisje van 16j, reeds moeder. Als ik Wing bevraag naar anticonceptie vertelt hij een grappig maar tegelijkertijd ook triestig verhaal. Een gezondheidsmedewerker kwam naar het dorp om voorlichting te geven over condooms. Hij stak het condoom op zijn duim, zo moet je het aanbrengen. Een jaar later ging hij terug, bijna iedereen zwanger. Ze hadden gevreeën met een condoom, op hun vinger. Hij bracht een pop mee, toonde hoe het condoom op de penis moest worden aangebracht. Terug een jaar later weer iedereen zwanger. Ze hadden weldegelijk het condoom op de penis aangebracht. Maar vooraan was er een stukje teveel, volgens hen. Dat hadden ze dan maar afgeknipt. Je kan niet anders dan er om lachen. Maar terzelfder tijd is het duidelijk dat er nog veel werk is. Tegenwoordig, als het 3de kind geboren wordt, worden veel vrouwen gesteriliseerd. Want condooms zijn dikwijls ook nog een taboe, heel veel mensen zijn katholiek. We vervolgen onze weg op de rode glibberig wegen. Periodisch een stukje (slecht) asfalt ertussen. Langsheen één van die wegen ligt een klein familiebedrijfje. Ze maken er rijstnoedels. 's Morgens om 3u beginnen ze de geweekte rijst te verwerken. Een machine rolt stukken van een soort rijstpap uit op bamboematten. Bij mooi weer drogen die buiten. Wegens de hevige regen moeten ze nu gedroogd worden. Een welgekomen oven voor ons. Na 15' is hij droog. Iemand scheurt de band in 3. Twee anderen versnijden alles in dunne slierten en verpakken die in plastic zakken. Zo werken ze minstens 12u per dag. En dan alles naar de markt om te verkopen. Maar alles met de glimlach. Ze lijken ons zeer gelukkig te zijn. Tijd om te lunchen. Een hotpot van groenten en vis. Heel lekker. De locatie is geen driesterrenrestaurant, zeker niet qua interieur. Maar qua eten maakt het een goede beurt. De Draynur waterval bezoeken we als volgende. Een mooie plaats, de waterval op zich niet echt spectaculair. Een boer met 2 koeien kruist ons pad. Tijd voor een stevige koe knuffel. We komen stilaan in het stadje waar we gaan overnachten, Buõn Ma Thuõt. Eerst krijgen we van Wing aan een oorlogsmonument een geschiedenisles. Over de Vietnam oorlog tussen het communistisch noorden en het kapitalistisch zuiden. Wing zelf is oorlogsveteraan, weet waar hij over spreekt. Interessant om van hem memories te horen. Voor we naar het hotel rijden, gaan we eerst een nieuw vizier kopen voor mijn helm. Het vorig was helemaal versleten. Alsof je kijkt terwijl er net een kilo zalf in je ogen gesmeerd is. Eens het scherm verwisseld is, heb ik eindelijk helder zicht. Het Eden hotel is óns eindpunt. Een mooie kamer is de onze. Opfrissen en gaan eten. Wing neemt ons mee naar een klein eethuis, gerund door 4 jonge kerels. Rijst, kip, groenten. Als Titi zegt dat ze geen vlees eet, vragen ze of ze springrolls eet. Één van de mannen springt op zijn scooter en komt terug met een bakje vegetarisch eten. Gewoon bij de buren of ergens anders gehaald. Over gastvrijheid gesproken. Wing keert terug, wij wandelen nog wat rond op de avondmarkt. Vooral kleren en schoenen worden aangeboden. Wij kopen drank en fruit. Terug naar het hotel. Net zoals gisteren hebben we ons te pletter geamuseerd.

Geschreven door Waarzijnwenu