Vannacht geen ongewenste bezoekers op de kamer. Dus redelijk geslapen. We horen de gibbons in de verte. Een soort geschreeuw, gehuil. Een typisch geluid. We hebben ontbijt buiten, op de patio. Qua temperatuur is het al aangenaam. Voor ontbijt, zoals overal in Vietnam, een baguette en een roerei. Een zeer vettig ei. Maar anders niets, we moeten het wel eten. Vietnamese koffie. Van sterke koffie gesproken. Ik ben een koffieliefhebber maar dit is een beetje teveel van het goede. Zelfs met 3x zoveel water erbij blijft het zeer sterke koffie. Eigenlijk niet lekker. We gaan vandaag richting jungle. Een tocht naar Crocodile Lake. Eerst een overzetboot, 2' varen, betalen voor de ingang tot het park. De boot is de grote versie want op het zelfde moment moet een jeep naar de overkant. We vragen of we meekunnen in de laadbak. Geen probleem. Wij achterop en zo naar het bezoekerscentrum. Betalen voor de inkom naar het meer. We willen een fiets huren want de tocht naar het meer is 14km. De eerste 9km kan je fietsen, daarna moet je stappen door de jungle. In hetzelfde centrum verhuren ze. Een monopolie, dus niet goed. De lonely planet schrijft 20.000 dong per fiets, ze vragen in werkelijkheid 150.000 dong. Voor niet dé beste fietsen is dat veel geld. Onderhandelen brengt niets op. Dan huren we 1 voor ons 2. De receptioniste beseft dat ze aan het kortste eind trekt, doet nog moeilijk. Wij houden voet bij stuk zodat ze uiteindelijk moet toegeven. Maar we mogen niet met 2 op de fiets. Natuurlijk doen we dat niet. Voor de eerste km, daarna zit ik op de bagagedrager. De eerste paar km zijn asfalt, daarna gaat de weg over in onverhard. Initieel een soort gravel. Maar vrij snel wordt het veel ruwer terrein met grotere stenen. Ondertussen zit Titi achterop. Met nog 4 km te gaan gebeurt het onvermijdelijke : een klapband. Er zit niets anders op dan te stappen. Voor ons steekt een mannetjes gibbon de weg over, ons wordt geen blik gegund. Als we aankomen aan het 5km lange pad naar het meer, zetten we de fiets aan de kant. Probleem voor later. Het is een verhard pad, slingerend door de jungle. We kregen van Luan een pasta mee ter preventie van bloedzuigers en ander ongedierte. Op de schoenen en kousen circulair insmeren. We zijn gewapend. Echte jungle omstandigheden. Drukkend warm, hoge vochtigheidsgraad, dichte begroeiing. Maar heel leuk wandelen. Voor ons steekt een hagedis het pad over. Verder ligt een kleine slangetje op het pad. Een tijdje later horen we gibbons. We horen geritsel boven ons. Een grote groep apen springt van de ene boom naar de andere. Je moet ons op ons woord geloven. Ze zitten iets te ver en we hebben geen zoomlens. En ze zijn veel te snel. Maar we kunnen ze duidelijk zien. Terwijl we verder stappen nog een partner. Een zwarte slang van 1-1,5m lang en zo'n 5-6cm doorsnee. Welke soort? Geen idee. Als we het later aan Luan vragen, moet hij ons ook het antwoord schuldig blijven. Wij hebben het alleszins niet aan de slang gevraagd. Vlug verder. Via een loopbrug komen we aan bij het meer. Een idyllische plek temidden de jungle. We kunnen tot op een hogere uitkijkpost. Daar hebben we een mooi overzicht. Een ideale plek om een beetje te zitten en rond te kijken. We krijgen het gezelschap van 2 jonge Duitse meisjes. Simone en Maria. Een gezellig samenzijn. Simone heeft iets gevoeld aan haar linkse kniekuil. Een bloedvlek op haar broek. Een bloedzuiger. Beter eens goed bekijken. Broek af, bloedzuiger weg en goed ontsmetten. Weer iemand gered. Wij zetten de terugtocht in. In de observatiepost alhier hebben we laten bellen naar het informatiecentrum. Ze gaan de fiets verwisselen. De terugtocht is een beetje hetzelfde verhaal. We komen terug onze slang tegen. Nu zit ze rechtop naar ons te kijken. Stampen met de voeten om trillingen te veroorzaken. De slang zou er moeten vandoor gaan. Wat ze effectief doet. We kunnen min of meer veilig verder. Een grote, hoge boom is een bewoner van het bos. Cây Tung is een 42m hoge boom, 400 jaar oud met Impressionante wortels. Hij is ook de speeltuin van eekhoorns die van de ene naar de andere tak springen. Op het einde van het pad komen we aan de plaats waar we de fiets achterlieten. Hij is inderdaad verwisseld. Nu één zonder bagagedrager. Ze zijn ook al slimmer geworden. Wij zijn ook niet van gisteren. Ik sta recht op de trappers en Titi zit gewoon op het zadel. Zo kunnen we terug met 2 op de fiets. We zijn wel een beetje slimmer geworden. Afstappen op de heel slechte stukken. Terwijl we de weg terugnemen, vliegen bijna letterlijk de apen ons om de oren. Gibbons springen van de ene tak naar de andere. Of spurten de weg over. Ook hier, véél te snel voor de camera. We bereiken veilig en wel, met een fiets in 1 stuk, het centrum. 1 avondmaal en 5 flessen water uitgespaard. Terwijl we wachten op de overzetboot, komen Simone en Maria ook aan. Tezamen met hen nemen we de overzet. Ditmaal een klein personenbootje. Misschien zien we elkaar morgen terug. We nemen hetzelfde busje richting Da Lat. In de hostel staat de frisdrank al klaar voor ons. Luan kwijt zich perfect van zijn taak. Het smaakt na alweer een zeer warme, zweterige dag. Na de douche hebben we wat rusttijd. Titi profiteert ervan om de hangmat uit te testen. Goedgekeurd. Ons avondmaal is rijst, vis, maïssoep, aardappel, fruit. Net zoals gisteren heel lekker. We willen vroeg gaan slapen. Dit is buiten Luan gerekend. Hier verveelt zich waarschijnlijk terug want hij nodigt ons vandaag uit om een paardenspel te spelen. Hij heeft van alles voor ons geregeld, we kunnen niet weigeren. Een halfuur uurtje spelen we, niettegenstaande we het leuk vinden, is het toch bedtijd. De koddige puppy is niet akkoord, bijt in mijn broek. Sorry maatje, ook jouw mandje staat klaar.

Geschreven door Waarzijnwenu