Na het ontbijt nemen we afscheid van Han. Een goede stek verlaten voor het onbekende. Een paar steegjes doorstappen en we zijn bij de busmaatschappij. Een slaapbus, overdag, brengt ons naar Cat Tien park, een nationaal park. Geen groot-toeristische bestemming maar het zou er wel mooi zijn. Eerst de bus op. 3 rijen stapelbedden in een bus, daar komt het eigenlijk op neer. Wij liggen bovenaan. Of zitten, je kan de leuning rechtzetten zoals bij strandstoel. Niet de meest comfortabele slaapbus die we al ooit hadden. Maar goed om eens mee te maken. En daar mee overdag reizen valt wel mee. Een paar minpunten. Ijskoude lucht wordt de bus ingeblazen via het plafond. Gelukkig kregen we een dekentje of we waren gans bevroren, bij 35℃ buiten. Ook deze chauffeur denkt dat hij met een auto rijdt. Kort inhalen waardoor de bus redelijk wiebelt. Zeker als je bovenaan ligt. Maar wat vooral zeer hatelijk is, is het continu toeteren. De chauffeur ziet 100m voor hem een fietser, tuuut. Hij rijdt voorbij een scooter, tuuut. En niet zomaar. Een zéér luide hoorn wordt telkenmale geblazen. Geen moment rust is je gegund. Ik probeer met mijn Mp3 en muziek een beetje te counteren. Iets beter maar toch. Gelukkig, éénmaal buiten de stad is er minder nood tot het gebruik van de toeter. Eén tussenstop. Bij de busdeur staat een grote mand met slofjes klaar. Op de bus mocht je geen schoenen aandoen. Als je uitstapt hoef je je schoenen niet aan te doen, gewoon de sloefen. Handig. Rond 13u komen we aan in Dong Xoai. Een klein plattelands dorpje. Om het zacht uit te drukken. Een paar straten groot. In de Green Hope Lodge inchecken. Een complex aan de stroom. Redelijk idyllisch. We blijken de enige gasten te zijn. De zoon, Luan, ontvangt ons. We krijgen een verfrissend drankje. Wat achtergrond over de lodge. Gebouwd door zijn vader en oom. Die twee kregen na een tijdje ruzie. De oom vertrok en bouwde zijn eigen lodge, 500m verder. Wij krijgen, wegens laagseizoen, een upgrade naar een grotere bungalow. 2 reuze bedden, een grote badkamer. Een terras aan de deur. Een bamboe terras aan de stroom met rotan banken. We zitten hier goed. We mogen fietsen gebruiken om het dorp te verkennen. Een paar aftandse MTB maar goed genoeg voor ons. We gaan eerst iets eten. Rijstnoedelsoep bij een zeer lokaal eethuisje. De slak bij de groenten mag terug naar de keuken. We fietsen op de hoofdweg. Rijst en koffie ligt te drogen op de weg. Erlangs rijden is de boodschap. We slaan vlug een smal zijstraatje in. Het beton maakt snel plaats voor onverhard. Tussen rijstveldenvelden, maïsvelden in fietsen we naar de stroom. Na 10' komen 4 vrouwen en 1 jongen op de scooter aan. Klaar om verder het land te bewerken, ondanks de grote hitte. 1 meisje is doofstom. Met gebarentaal kunnen we een beetje communiceren. Of we foto's mogen nemen? Geen probleem, graag zelfs. Tot ieders plezier. We delen koekjes uit. Een nog grotere lach komt tevoorschijn. Tot nu toe alleen maar vriendelijke leuke mensen in Vietnam.
Zij gaan verder met het planten van waterspinazie, wij fietsen verder. In een klein winkeltje kopen we iets te drinken. We gaan nu de andere kant van de hoofdstraat uit. Een asfaltweg. Ook hier rijstvelden, landbouw. Oudere huizen met errond kippen, honden. Veel honden hier. Het gezegde "Blaffende honden bijten niet" houdt voorlopig stand. Kinderen spelen op straat. We kunnen nog eens ballonnen uitdelen. Ze proberen Engels te spreken maar meer dan hallo lukt voorlopig niet. Onze fietstocht brengt ons tot aan de overzetboot. Die is voor morgen. Nu gaan we in een dichtbijgelegen lodge iets fris drinken. Een Engelsman zit ook op het bamboeterras aan de stroom. We beginnen te praten. Hij deed gisteren de tocht die wíj morgen gaan doen. We krijgen van hem wat nuttige info. Over de tocht, over de rest van Vietnam. Als je niet in grote steriele hotels verblijft, kom je toch veel meer te weten. We keren terug naar de hostel. We krijgen vers fruit als 17-uurtje. Tot het avondmaal hebben we wat tijd voor relaxen. Als ik naar de kamer ga, slapen we niet meer alleen. Kleine hagedissen (gekko's), een kikker, een grote spin zijn onze kamergenoten voor de nacht. De spin niet voor lang. Tegen Adidas verliest ze de strijd. De andere verdwijnen onder het bed of ergens in het plafond. Misschien zien we elkaar vannacht terug. Etenstijd. Luan en zijn moeder hebben voor ons gekookt. Rijst, groenten, vis, pompoensoep en fruit als dessert. Heel lekker. Voor nog geen 4€ hebben we meer dan genoeg maar vooral goed gegeten. We gaan morgen de jungle in, in het nationale park van Cat Tien. We krijgen van Luan overlevingstips. Wat te doen bij slang-en schorpioenenbeten. Een speciale noot doorsnijden, die werkt als een soort spons om het gif op te zuigen. Daarna met iets heet op de wonde branden om de gif-eiwitten te doen stollen, zoals bij een ei. Hij toont ons ook nog een duizendpoot op sterk water. De Centipede is zo dik als je duim en wel 30cm lang. Ook geen lieverdje in de dierenwereld. Veel info om een goede nachtrust te verzekeren. Luan verveelt zich waarschijnlijk steendood, hier alleen met mama. Hij wil kaart spelen met ons. Rummy of vijftigen. Eerst de spelregels uitleggen en dan van start. Uiteindelijk hebben we nog veel plezier. Rond 21u30 houden we het voor gezien. We gaan douchen. De badkamer is een kleine balzaal groot. De klamboe naar beneden, hopelijk geen muggen. Toch maar de muggenstick gebruiken. En de ventilator aan, het blijft zeer warm.

Geschreven door Waarzijnwenu