Onze eerste nacht op Taiwanese bodem goed doorstaan. Geen lawaai, rust. We gaan een wandeling doen doorheen een deel van de stad, uitgestippeld in de lonely planet. Eerst een stukje met de MRT of de metro. Met een easypass of beurtenkaart gaat dit extra vlot. Gewoon scannen en door het poortje. Startplaats is de Longshan tempel, boeddhistisch. Vrij druk, veel gelovigen komen bidden, offeren. 2 grote incense branders worden intens gebruikt. Heel wat mensen offeren, vooral koekjes en fruit. En bidden volgens een vastgelegd stramien. Op het dak waken kleurrijke draken over ons. We vervolgen ons pad naar Bopiliao. Het is één straat met in rode baksteen opgetrokken pakhuizen. Het was vroeger een bloeiende commerciële buurt, nu enkel interessant voor toeristen, fotografen en regisseurs. Jammer genoeg afgesloten voor de één of ander reden. Via een heel klein, smal steegje keren we een stukje terug. Ik denk het glazen straatje van Taipei, maar dan voor mensen op leeftijd. Een aantal dames, 50+, zijn zwaar geschminkt, licht uitdagend gekleed. Ze zitten op een krukje, tegen de muur leunend, kijken naar de mannen. Ik zou niet weten waarom ze daar anders zó rondhangen. Wij houden het vroom, gaan naar de volgende tempel. De Qingshan Temple is één van de kleinste die we tot nu toe zagen. Maar waarschijnlijk de mooiste. 3 verdiepingen rond een opening. Elke verdieping bevat een heleboel godenbeelden, altaren. Heel mooie versieringen. Alles zeer mooi afgewerkt, versierd. En perfect onderhouden. Ook hier weer de kleurrijke draken op de daken. We gaan lunchen. Een klein eethuis serveert pasta en risotto. Wat ze serveren nodigt uit. We nemen plaats buiten, eerder gewoon op het trottoir. Titi pasta met zeevruchten, ik risotto met kip. Heel lekker. En voor ons twee zijn we er van af met 7€. De volgende plaats van belang is de Xi Ben Yuan Temple. Dit was het grootste Japanse boeddhistische klooster in Taiwan. Was, want nu moeten we goed zoeken om de ruïnes te vinden. Enkel de fundering rest nog, de rest is door een brand vernield. Via straten vol scooters gaan we op zoek naar The Red House. Rond een centraal deel is er in een achthoek een complex rondgebouwd. Dit was de eerste publieke markt van Taipei in 1908. Daarna werd het een theater, een bioscoop. Nu is het een uitgaansbuurt met restaurants, cafés maar ook kledingwinkels. Vooral voor de homobeweging. Die komen hier ruimschoots aan hun trekken. Zhongshan Hall ligt als volgende op de route. Een 4 verdiepingen hoog gebouw. Met een plein ervoor. In de jaren '30 was het één van de modernste gebouwen. Waar het eerst de Japanse keizer Hirohito huisveste, was de later de verblijfplaats van Chiang Kai-shek, vroeger president van Taiwan. Het ziet er nu uit als een ouder theater, een verouderd NTGent. Waarvoor het nu trouwens gebruikt wordt. We mogen op het terras dat uitkijkt over het plein. Dat was dé plaats waar politieke leiders hun speeches hielden. Van daaruit naar Taipei
Futai Street Mansion. Vroeger een kantoorgebouw, nu dienst doende als museum. Er hangen leuke foto's over hoe Taipei vroeg was en hoe het nu is. De straten waarin we ons nu bevinden, zijn vol met elektronica winkels. Meer bepaald fotomateriaal. De ene naast de andere. Alle grote merken zijn vertegenwoordigd. En op speciale parkeerplaatsen staan duizenden scooters netjes geparkeerd. Wie hier scooters verkoopt en/of onderhoudt is binnen. Een goudmijn. Op onze tocht zien we heel wat kleine zaakjes, soms eenmanszaken. Of bemand door ouderen. De productiviteit daalt onherroepelijk als 4 kappers alle stoelen in het salon bezet houden om hun siësta te doen. We komen langs het Presidential Office Building ofte het witte huis van Taipei. Al jaren leeft en werkt hier de president. Aan het gebouw houden militairen de wacht. Aan de straatkant jongeren in dezelfde gele T-Shirt en met een pet op. Wie volgens hen een verkeerde beweging maakt, wordt letterlijk teruggefloten. Een foto maken te dicht bij de omheining, ergens op staan. Alsof mijn smartphone een raketaanval kan doen. De overkant van de boulevard is wel OK. Die zijn dan ook zo breed, een vliegtuig kan er op landen. Nog een erfenis van de Japanners. Zij waren zot van Europa, van Frankrijk en wilden de Champs Élysées kopiëren. Op het einde van één van hen staat het Mayor’s Residence Art Salon. Nu een plaats voor tentoonstellingen, voor kunst. Het is één van de best bewaarde houten Japanse huizen in Taiwan. Als we binnengaan, overvalt ons een gevoel van heimwee naar een tijdje terug, naar Japan. Het eindpunt van de wandeling is Huashan 1914
Creative Park. Een oud wijnhuis werd gered van de ondergang door een aantal creatievelingen. Ipv alles met de grond gelijk te maken en een appartement te bouwen, werd de site gerenoveerd en is het nu een plaats voor kunstenaars, om er te ontspannen. De gebouwen zijn nu winkeltjes, cafeetjes, restaurants. En vandaag een plaats voor een reclame fotoshoot voor L'oreal. Modellen in extravagante kledij en make-up, poseren voor de camera. En voor ons. We willen iets drinken maar als je 3x de prijs moet betalen dan in een gewone zaak, dan passen we. Verderop is een leuk koffiebar, wij zullen daar wel genieten. Van daaruit nemen we de metro naar Ningxia Night Market. Een lange straat is afgesloten en is het toneel voor vooral eetstalletjes. Noedels, veel gefrituurde zaken. Vlees, vis, tofu. Saté's. We eten een paar kleinigheden. Het meest in het oog springende is stinky tofu. Tofu die gefermenteerd is in melk en daardoor een zeer indringende geur heeft. Het brengt bij mij jeugdherinneringen naar boven. Wanneer in onze slagerij dikke darmen gebakken werden en besprenkeld werden met azijn. Diezelfde geur heeft het voor mij. Als we proeven,valt de smaak reuze mee. Er is een sausje nodig om het echt wat smaak te geven. We lopen een uurtje rond, vinden niet echt onze gading. Voor sommige gerechten is onze knop niet ver genoeg omgedraaid. Met wat we reeds aten, komen we de nacht wel door. We nemen de metro terug. In de supermarkt dicht bij de hostel wat boodschappen doen. De Chinese meisjes van gisteren zijn vertrokken en er is niemand bijgekomen. Het kot voor ons alleen. Ideaal. We doen een klein wasje en gaan slapen. De wandelschoenen hebben hun nachtrust verdiend.

Geschreven door Waarzijnwenu