Waar we gisteravond getrakteerd werden op Indische gezangen, is onze ochtend verrassing een lesje piano. Dezelfde buur van gisteravond blijkt ook nog een muziekleraar/lerares te zijn. Basisprincipes van pianospelen worden aangeleerd. Of in gewone mensentaal : er wordt tot vervelens toe hetzelfde deuntje gespeeld. En opnieuw, en opnieuw. Tv aanzetten en gelijk welke post met iet of wat deftig lawaai om te counteren. Inloggen op internet. Deze keer behoorlijke verbinding. We kunnen mails lezen, hier en daar iets opzoeken. We gaan Xian een beetje verkennen. Onze hostel ligt dicht bij de stadsmuur. Xian is één van de weinige steden in China waar de oude stadsmuur, gebouwd in 1370, nog altijd staat. Weliswaar grotendeels gerestaureerd maar toch. Ze omwallen ongeveer 83 vierkante km. Je kan op de 12m hoge muur wandelen of fietsen. Wij willen iets meer van de stad zien, rondwandelen. De eerste straten die we tegenkomen, lijken een beetje op een artistieke wijk. Men slijpt er stenen tot sieraden, er wordt aan kalligrafie gedaan. Heel veel kleine kraampjes. Gezellige drukte. We kopen gepofte kastanjes. Supervers, ze zijn nog warm. De straatjes komen uit op The Drum Tower die men luidde bij valavond. En die is dan het vertrekpunt voor de moslimwijk. Waar we dachten een rustige wandeling te doen, komen we in een heksenketel terecht. Maar wel een leuke. Heel veel eetkraampjes. Veelal halal. Saté's op twijgjes. Heel veel zoetigheden. Noten. Allerlei sesamolie. Je moet gewoon rondlopen, links, rechts. Sfeer opsnuiven, alles tot je laten komen. De nauwe straatjes lopen al vol mensen. En of dat niet genoeg is rijden scooters, riksja's ook nog eens heen en weer. Sommige als taxi, andere als vrachtwagentje. Karakterkoppen worden op de gevoelige plaat vastgelegd. We eten bij een moslimrestaurantje. De lokale specialiteit : een soort soep met glasnoedels, broodkruim, schapenvlees. Een beetje verder rondkuieren. Uiteindelijk komen we centraler, Starbucks heeft een terrasje met uitkijk op de mensenzee. Altijd leuk. Tegen 18u terug naar de hostel. Ons een beetje opfrissen. We hebben afgesproken met schoonbroer Pascal die voor zaken in Xian is. 3 maand geleden wuifde hij ons op onze eerste dag Beijing ook al uit. Aan de receptie van de hostel zit nu Wang. Hij zocht voor ons op waar de Hilton ligt, waar we afspreken. 2 Hiltons blijken uiteindelijk 1 hotel en 1 winkel te zijn. Wij moeten naar het hotel. Kan met de taxi maar ook met bus 258. Zeker niet met een riksja, veel te gevaarlijk. Als we terug beneden komen is bus 258 al veranderd in bus 710. Die zijn eindstation is de Hilton. Hij schrijft voor ons op een briefje welke bus we moeten nemen. En dan in het Chinees waar we naar toe willen en of de buschauffeur ons wil laten weten waar we er af moeten. En om te eindigen dank U. Dit briefje moeten we dus gewoon tonen aan de chauffeur. In onze beste kleren vertrekken we. Na 5' is de bus er al. We tonen het briefje aan de chauffeur. Hij leest en begint te lachen. OK OK. En al lachend vertrekt hij. Of het door het briefje komt of door Titi's mooie halfblote billen, ik weet het niet, maar hij wordt onze beste vriend gedurende de busrit. Eindbestemming Hilton bereikt. Pascal staat aan de lobby te wachten, ziet ons afstappen en begint te lachen. Tja, je ziet niet alle dagen iemand van de bus stappen en de chique Hilton binnen gaan. Een hartelijk weerzien. Belgische pralines zijn vanaf nu de onze. Thanks scone broere. We mogen mee met hem en zijn zakenpartners uit eten. De privé chauffeur brengt ons tot aan het restaurant. Dit blijkt vroeger het huis geweest te zijn van een eerste minister tijdens de Hong dynastie. Het is nu dus een restaurant en een hotel. We hebben een aparte kamer voor ons. Pascal, wij, en 3 Chinese zakenpartners. Met persoonlijke obers. Er worden lekkere gerechten op de draaitafel gezet. Vis, scampi, groenten, rijst met lotusbloem, groentensoep, een Chinees dessert zijnde een soort gefrituurd filodeeg. Een kop warm water (typisch voor chinese maaltijd) of een glas rode wijn. Ik kies voor het laatste. De glazen worden maar met een bodempje gevuld. 1 slok en leeg nadat je getoast hebt. Glazen worden terug met bodempje bijgevuld. En heel regelmatig "kampai" ofte santé. Er wordt over koetjes en kalfjes gepraat. Met Pascal over het thuisfront. Bij het verlaten van het restaurant speelt een vrouwelijk orkestje typische Chinese muziek. 1 liedje en gedaan. Bij het buitenkomen zien we The Big Goose Pagoda, tezamen met de kleine een toeristische plaats in Xian. Pascal vraagt aan de chauffeur of onze hostel op de terugweg ligt. 5' later staan we er al. Blijkbaar was het restaurant dus heel dichtbij. We nemen afscheid, in het bijzonder van Pascal. Of hem nogmaals weerzien, ???. We gaan nog kort naar de muur. Deze en zijn toegangspoorten zijn mooi, sfeervol verlicht. Ook de stroom dichtbij heeft een verlicht wandelpad. Fotootje nemen en naar de hostel. Wang is nog steeds van dienst. Terug een mededeling. We moeten morgenochtend vroeger vertrekken. Het is lang rijden naar het station. Hoe ver? 22km. Dat is toch super dichtbij. Ja maar de wegen zijn super slecht, je moet door kleine dorpjes. En niet elke taxichauffeur wil er naar toe rijden. Ze kunnen eigen vervoer regelen, is ook goedkoper. Dan gaan we voor die optie. Wanneer vertrekken? Ten laatste om 5u. Maar onze trein vertrekt pas om 7u32 en het is maar 22km. Yes, but very bad road. OK, weeral een korte nacht. Verwonderlijk dat we nog niet gestuikt zijn. Was binnenhalen, rugzak zoveel mogelijk pakken en snel proberen te slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu