Ons idee om naar Japan te verhuizen heeft een deuk gekregen. Of liever gezegd, een beet. 47 muggenbeten om precies te zijn. Netjes over mijn 2 benen verdeeld. + een enkele op hand en hoofd. Ondanks de zalf krijg ik de jeuk niet weg. Om gek te worden. Vandaag huren we een fiets. Daar kan je vrij de stad mee doorcrossen. Handig. Eerste stop is een familie atelier dat kimono's maakt. Vrienden van Masa. Vriendin Rietje vroeg of we er één voor haar wilden meebrengen. En aangezien Kyoto de stad is van de kimono. Een super enthousiaste, vriendelijke jongen ontvangt ons. Bijna kruipend toont hij ons de weg. En een aantal kimono's. We nemen foto's en zullen ze doorsturen naar Rietje eens we internet hebben. Morgen zullen we terugkomen met de bestelling. De jongeman neemt glimlachend afscheid van ons, continu buigend. Gaat zelfs mee met ons tot op straat en wuift ons uit, tot we uit zijn gezichtsveld zijn verdwenen. Soms voelen we ons daar toch niet altijd goed bij, bij die nederigheid. We passeren langs het 9hours hotel van een paar dagen geleden. Aangezien je smartphone de internet verbinding onthoudt, kunnen we misschien inloggen. Yep, goed gedacht. We sturen de foto's door, een halfuurtje later heeft ze haar keuze gemaakt. Voor lunch gaan we naar een "All you can eat veggie" restaurant. Een warm en koud groenten buffet. Zoveel je maar wil. Ideaal voor veggie Titi. Ook ik doe me te goed aan de verse groenten. Lang geleden. Goed gevuld fietsen we naar de Daitokuji tempel + zen tuin. Een mooi tempelcomplex, de tuin daarentegen is een tegenvaller. Gelukkig konden we mee binnenglippen met Duitsers, danke schön. Anders was het entreegeld weggesmeten geld. Op de terugweg ontmoeten we 2 Bruggelingen. Ook zij zijn op rondreis in Japan. En een aantal dagen Taiwan. Mo gow zeg, zo verre weg van thus komtje Belgen tegen. Reiservaringen uitdelen, tips voor logement. Was het nu hun huwelijksreis of niet, ik weet het niet goed meer. 2 sympathieke gasten. De fiets op en verder. Een beetje een raar systeem qua fietsen. Er zijn fietspaden maar die zijn eigenlijk ook voetpad en die worden dan ook nog eens in beide richtingen gebruikt. Uitkijken dus. Maar wel zeer handig om je te verplaatsen. Ook wel handig, én mooi, is dat je langs de rivier de Kamo-Gawa kunt fietsen, verkeersvrij. Veel leuker. Onze volgende stop is Kinkakuji of het golden pavilion. Dit was eerst een villa, is dan tempel geworden. Deze is in goud met daarrond een vijver. We hebben geluk met het weer. Stralende zon dus mooie reflecties. En een klein leuk parkje om in te wandelen. Goed voor een uurtje. Wat ook opvalt in Japan. Aan alle werken staan mensen het verkeer te regelen, ook al zijn er verkeerslichten. Zelfs in -en uitritten van vb parkings, met slagboom, worden geregeld door wachters. Oversteekplaats met zebrapad. Meestal oudere mensen. Soms lijkt het een beetje kafkaiaans. Onderweg passeren we een klein koffiehuis. De geur van vers gebrande koffie lokt ons naar binnen. 2 oudere heren ontvangen ons in een bruin café maar dan voor koffie. Er zitten nog een 4-tal oudere mannen koffie te drinken en te roken. We bestellen onze koffie. De beste koffie ooit. Met liefde voor het vak gemaakt. De 2 heren lijken een beetje op Waldorf en Stadler, de 2 oude mannetjes uit de muppet show. De ene blijft waggelend aan zijn toonbank staan, de andere is continu druk bezig met het hele koffiegebeuren. Het toilet gaat volledig mee in de sfeer. Een oud gewoon toilet, plastic bloemen, beeldjes. Back in time. Grappig. We fietsen terug richting centrum. Via een wirwar van kleine steegjes. We rijden langs een minuscuul atelier. 2 mannen zijn bezig met iets te maken. We vragen wat en of we foto's mogen nemen. Geen probleem. Ze maken op semi ambachtelijke wijze tatami matten. Ze leggen ons uit hoe het proces in elkaar zit, tonen ons de techniek. Vroeger was de vulling rijsthalmen, nu een soort zachte houtvezel. We krijgen een geschenk van hen, een klein tatami matje om vb onder bloempotten te leggen. Wij kunnen enkel een koekje geven. Toch wordt dit met grote dankbaarheid aangenomen. Verder fietsen naar de Gion buurt. Geisha spotten. Kleine straatjes in links, rechts. Ondertussen is het al donker. Tijd om iets te zoeken om te eten. We zoeken terug iets in afgelegen buurt. Plots zien we op de hoek van een klein straatje een geisha. Spurtje er naartoe. Of we een foto mogen nemen. No miss. Aub. OK, 1 picture. Zijn er natuurlijk wel wat meer. Ze is zeer schuchter, verdwijnt snel in de kleine straatjes, heeft echt haar. Voor ons een goede aanwijzing dat ze echt was. We rijden nog wat rond, op zoek naar de volgende maar zoveel geluk hebben we niet. We eten lekkere noedels in een klein ticket restaurant. Fietsen terug naar de hostel. We praten met 3 jonge meisjes uit Taiwan. Ideeën opdoen, misschien hebben we nog wat tijd over en gaan we ook daar nog heen.

Geschreven door Waarzijnwenu