Slapen in een dorm is deze keer goed meegevallen voor ons beide. Vaststelling. De Japanse man is al weg en in het bed erboven ligt nu ook iemand. We hebben niets gehoord of gezien van de wissel. Goed geslapen dus. Om 9u nemen we de trein naar Okayama. Anderhalf uur later zijn we er al. Via de site een wegbeschrijving gevonden. Blindelings er naar toe. We hebben een mix dorm voor 4 gevraagd, uit noodzaak. Ze willen ons één van 6 geven. Dacht het niet. Tegenpruttelen geeft resultaat. Misschien liggen we zelfs alleen, voorlopig nog geen reservatie voor diezelfde kamer. Kamer basis maar proper en vrij nieuw. Hetzelfde kan gezegd worden van de sanitaire voorzieningen. Het meisje aan de receptie spreekt terug pover Engels maar kan ons toch op weg helpen om onze dagelijkse portie sushi te verorberen. De richting klopt, het adres niet. We gaan een koffiebar binnen en vragen waar het is adhv het adres (in het Japans). Het blijkt een restaurant te zijn, oeps. Geen probleem voor de ober. Hij gaat met ons mee tot aan de deur van de sushi plaats. Met diepe buiging neemt hij afscheid. Het kaiten-zushi is een plaats waar je betaalbaar sushi kan eten aan de lopende band. Letterlijk. Je neemt plaats en je neemt van de lopende band een bordje met de sushi die je wil. De kleur van het bord toont de prijs aan. Je kan ook uit een menu je keuze doorgeven aan de sushi-chef. In ons geval de Japanse Bob de Rooij. Op het eind worden de bordjes geteld en kan je afrekenen. Super efficiënt. Eten is ook altijd een beetje een show voor ons westerlingen. Er komt iemand binnen, de ganse staff begroet hem luidkeels. Continue wordt er van alles geroepen, doorgegeven. En alsmaar buigen. Geen handen geven maar buigen. Eigenlijk zeer hygiënisch. En zéér eerlijk. Ik vergeet bij het buitengaan mijn rugzak onder mijn stoel. Die lag daar in een speciaal daarvoor voorzien mandje. Ik ben nog maar 5 stappen buiten of ze komen me achterna gelopen met mijn rugzak. De belangrijkste zaken bewaar ik weliswaar bij me maar toch, altijd vervelend als je iets kwijt bent. Na onze lunch bezoeken we de Kõraku-en tuin. Dit is één van de 3 mooiste van Japan. Tegenvaller: regen. Geen gietende regen maar genoeg om je vervelend nat te maken. Gelukkig geeft elke hostel paraplu's in bruikleen. Het is een zéér mooie tuin maar anders dan verwacht. Vrij open, veel groen en water. Mijn idee van een Japanse tuin is compact, boompjes, steentjes, waterpartijen. Een grote vijver is de thuishaven van een grote groep koi's. Kleurrijk spektakel, zeker als je een beetje brood in het water gooit. Of als Titi haar vinger aanbiedt. Het concept wordt wel gerespecteerd. Pagodes, vijvers met bruggetjes, waterkanaaltjes, theehuis, groen... Aansluitend bezoeken we het Okayama-jõ, het kasteel. Wandelen door de stad is op een drafje wegens de regen. Koffietje, check. Winkelen in de 100¥ store, check. Onder andere een pedometer of stappenteller schaffen we aan. We willen eens weten hoeveel we rondlopen op een dag. Okayama is ook dé plaats waar jeans gemaakt worden voor de ganse wereld. Dan is dat iets waar ze niet mee willen uitpakken want in het centrum is daar niets van te merken. Ook de lonely planet zwijgt in alle talen. Avondmaal nuttigen we in een klein eethuis, zeer lokaal : torii-soba. Een soja soepje met noedels en kip. Moeder en zoon doen de keuken, de service. Ideaal als licht avondmaal. In de hostel is er bevestiging van ons guesthouse voor morgen in Osaka. Een andere offerte via Air B&B die goed was tot morgen 13u wordt eenzijdig verbroken. Geen correcte manier van werken. Zullen we toch eens checken en van onze neus moeten maken. 2de slechte ervaring met Air B&B. We krijgen een welkomstdrankje in de hostel, saké. Onze 4p dorm is toch volzet. 2 Amerikaanse vrouwen. All right, een kwartetje. Alhoewel ze niet echt sympathiek zijn. Ah ja, een gegeven paard..... Douchen. Terug op de kamer liggen er 2 Japanse jongens in de bedden. ????? Blijkbaar toch ergens een verwisseling geweest. Kwartetje zal dan voor Titi zijn. De 2 zijn uit Tokyo. Vree goe. Direct eens vragen of zij iets kunnen aanraden om te slapen, misschien bij hen. 2= geen reactie. 1= geeft hij ons een site waar we goedkope overnachtingen kunnen vinden. Netwerken. De muren van de kamer zijn flinterdun, dunne gipskarton wanden. Luid babbelende buren, hopelijk niet de ganse nacht. Nu ligt Titi bovenop, stapelbedden. Gordijntje dicht, oogjes toe, slaap lekker. Oja, leuk dat we zoveel leuke, grappige commentaren krijgen van het thuisfront. Thanks.

Geschreven door Waarzijnwenu