To dorm or not to dorm. Dat was gisteren de vraag. Voor Titi dorm. Voor mij not. Titi's 5 compagnons in haar slaapzaal waren allemaal braaf, sliepen om ter meest. Mijn 2 daarentegen. De ene alsmaar in en uit bed, deuren slaan. De andere met veel toeters en bellen pas in de kamer rond 02u. Licht aan, deuren, ja hoor, slaan. Heel veel licht binnen via een niet te verduisteren raam. Veel straatlawaai. Maw, toch 2x1u een beetje kunnen slapen. Soit, we moeten toch vroeg op voor onze bus. Vandaag dus met de bus naar Hiroshima. 4u rijden. Of liever, laten rijden. Ik heb mijn oordopjes en mijn oogmasker al opgezet. Gelukkig goede autostrade en een comfortabele bus. Beetje later ben ik slaap aan het inhalen. Wat ik zie maar vooral later hoor over de streek : veel groen. Bamboe, laagbos. Veel verkeer op de wegen. Het is nog het einde van het O-bon feest. Een boeddhistisch feest waar overleden voorouders worden herdacht, waar deze terug naar huis zouden komen. Daardoor is, was het overal druk en volzet. Hopelijk voor ons de volgende weken iets rustiger. Iets na de middag bereiken we Hiroshima. Onze hostel is Lappy hostel. Inderdaad, de mascotte is een levend konijn. We hadden niet zo heel veel keuze, de hostel ligt een beetje aan de rand van het centrum. Maar 15' stappen valt wel mee. Het is Japanse stijl, dwz slapen op een matras op de tatami. Een beetje een gestresseerde dame ontvangt ons. Voorlopig heb ik nog niet het gevoel van de echte, warme vriendelijkheid van Zuid-Korea. Komt misschien nog wel. Bagage afzetten. In het centrum nemen we de tram. Sommige vintage. Het is een goede manier om de stad te zien. Relatief goedkoop en je rijdt bovengronds dus je ziet nog iets. We rijden naar het Peace Memorial Park. Alles staat hier in het kader van de atoombom aanslag op 6 augustus 1945 door USA. De A-bomb Dome was een oa. promotie hall en is één van de weinige gebouwen die nog resteert. Eigenlijk een ruïne maar met historie. Een man trekt onze aandacht. Hij was gids in het Memorial museum maar volgens hem zijn het allemaal leugens aldaar. Hij heeft zijn eigen boek, versie geschreven over de aanval en wil dat iedereen de waarheid kent. We leggen ons oor te luister. Later kunnen we alles via internet eens te goei te lezen als we willen. Van daar naar het eigenlijk park langsheen de stroom. Is de huisvesting van een aantal monumenten : children's peace monument, flame of peace, cenotaph (met namen van gesneuvelden), peace bell, herdenkingshal voor de slachtoffers. De ganse site is perfect onderhouden, smetteloos. Mooi park om in rond te lopen. Via een overdekte winkelstraat keren we terug. We vragen in een tourist office wat info. De dame vraagt vanwaar we komen. Belgium. Oh, Belgi. Ze is er op vakantie geweest. Heeft Brussel, Brugge, Antwerpen, Gent bezocht. Hoelang verbleef ze bij ons? 2 dagen, want de 2de dag reisden ze door naar Amsterdam. Van speed reizen gesproken. We gaan naar een izakaya, een café + eetplaats. Je zit aan de bar en begint met saké te bestellen, een soort Japanse jenever gemaakt van rijst. Het glas dat op een bordje staat wordt gevuld tot het overloopt en totdat het bordje vol is, een teken van vrijgevigheid. Het is bijlange niet zo sterk of onze jenever maar flessen ervan drinken zou zich toch wel wreken. We krijgen een hilarische ober die onze saké schenkt. We bestellen een daikon erbij, een soort sla van radijs en sardines. En stukjes sushi met conger paling. Smelt op je tong. Je krijgt er een ganse show, gratis en voor niets bij. Hoe de koks alles bereiden, hoe de obers de bestelling doorgeven, wat mensen eten. Enige nadeel. Er mag binnen nog gerookt worden. Beetje voorhistorisch voor ons, we zijn het niet meer gewoon. Dit was eerder bedoeld als appetizer, een gans menu aan de toog zou vrij duur uitvallen. Voor onze hoofdschotel gaan we ergens anders heen. We willen okonomiyaki hiroshima style eten. Is een soort pannenkoek, opgestapeld met noodles, groenten vooral kool en sojascheuten, ei, dun schelletje spek, een zoete saus. Je kan hem opvullen met wat je wil. Wij kiezen voor zeevruchten. De plaats : in een gebouw zijn de 2°, 3° en 4° verdieping vol met eetkraampjes. Je kiest er één uit, wacht tot er plaats is. Je zit rond de teppanyaki bakplaat. Voor onze neus maken 3 dames, sommige op leeftijd, onze bestelling klaar. Terug een show maar vooral een kunst. We bestellen 1 voor ons 2, meer dan genoeg. Iets minder verfijnd dan onze eerste hap maar toch lekker. Waarschijnlijk is het ook vakantie in Italië want ganse bussen Italianen kruisen onze weg. Naast ons knopen we een gesprek aan met een jong koppeltje uit Turijn. Beetje verder nog een ganse meute. Julita zou haar hier kunnen uitleven. We hebben nog een flinke wandeling voor de boeg, terug naar de hostel. De kortste weg is door de uitgaansbuurt. Neonverlichting en foto's van soms schaars geklede dames sieren onze weg. In een supermarkt doen we inkopen voor ontbijt de volgende dagen. Terug in de hostel douche tijd. Voor de eerste keer betalend. Is een beetje overdreven, vinden we. De prijs voor de hostel is al zonder ontbijt en dan ook nog eens betalen voor de douche. We worden terug inventief. Eerst inzepen en dan met twee onder de douche. Nog gezellig romantisch erbij. Als we ons neerploffen op onze tatami is het al na middernacht. Hoogtijd om te slapen.

Geschreven door Waarzijnwenu